چهل سال و شاید بیشتر می شود که افرادی در داخل فرقه ای هستند که هیچ گونه حقوق اولیه انسانی در آن رعایت نمی شود.
سران خائن و ضد مردمی فرقه رجوی در تمام مدتی که در پادگانهای نظامی اشرف و لیبرتی در کشور عراق حضور داشتند به عناصرشان اجازه خروج از این اردوگاه مخوف را نمی دادند . به خصوص بعد از سقوط حکومت دیکتاتوری صدام بعثی که دیگر حتی برای معالجات پزشکی نیز به این افراد بیمار روحی و روانی اجازه تردد نمی دادند و بهانه آنها محاصره ارتش عراق بود.
این تنها بهانه ای بود برای مظلوم نمایی در برابر مردمان جهان که البته تمام فشارهای روحی و روانی این موضوع برمی گشت به عناصر محبوس شده که اکنون حتی با وجود رسیدن به دنیای آزاد نیز بار دیگر در زندانهای این سران ضد بشری گرفتار شده و دیگر خیلی از آنها تحمل این فشارهای روانی را نداشته و می میرند که نهایتا نیز در این جا نیز مورد سوءاستفاده تبلیغاتی قرار می گیرند و از مرده آنها سران فرقه رجوی به نحو احسن استفاده می نمایند تا شقاوت خود را علنی سازند .
سئوال اساسی و برجسته ای که فکر می کنم به ذهن هر انسان آزاده ای خطور می کند و برایم مبهم شده این است که چرا این مرگ ها برای مسئولین فرقه رجوی که در کشورهای اروپایی به عیش و نوش مشغول هستند و هیچ گونه سختی آب و هوای خشک و بی روح عراق را تحمل نکرده اند شامل نمی شود ؟
چرا هیچ یک از سران فرقه رجوی که اکنون در لایه های بالایی این سازمان مخوف در آلبانی قرار دارند و می توانند به طور آزادانه در داخل شهر تردد نموده و از ملزومات پزشکی و غیره استفاده نمایند به مرگی که با بیماری باشد نمی میرند ؟
آیا مرگ های ناعلاج در فرقه رجوی مخصوص لایه های پایین می باشد ؟
چرا هیچ ارگان بین المللی و یا نهاد حقوق بشری به زندانی شدن ذهنی افراد در فرقه منحوس رجوی رسیدگی نمی کند تا افراد با وجود اینکه در دنیای آزاد قرار دارند بتوانند از کوچکترین حقوق اولیه انسانی مانند برقراری ارتباط با خانواده واقعی خود و یا استفاده از ملزومات پزشکی استفاده نمایند ؟
سران فرقه رجوی با وجود اینکه دیگر مثلا در محاصره ارتش عراق قرار ندارند بازهم عناصر خود را در زندانهایی در اطراف تیرانا محبوس نموده اند و اندک آزادی آنها بعد از رسیدنشان به آن کشور را نیز از آنها سلب نموده و دوباره تمامی لایه های پایین را به بهانه های واهی در سیاه چاله های خود محبوس نمودند و کمترین حقوق اولیه آنها یعنی استفاده از لوازم و موبایل را از آنها جدا نمودند تا شاید بتوانند از جدا شدنشان جلوگیری نمایند . در نهایت نیز مشاهده می کنیم که این افراد در انزوای کامل می میرند و بلافاصله بعد از مرگشان نیز به دست فراموشی سپرده می شوند. مرگ در فرقه رجوی همانند مرگ در غارهایی هست که انسانهای اولیه در آن محل، جان خود را از دست می دادند و هیچ فردی از آنها اطلاعی نداشت .
مرگ در فرقه ضدبشری رجوی به خاطر هیچ و پوچ و تنها برای منافع شخصی رجویسم و خوشگذرانی آنهاست .
انتهای پیام / انجمن نجات مرکز گلستان
