در روزهای پایانی سال ۲۰۱۸، عفو بین الملل(Amnesty International) گزارشی در خصوص وقایع تابستان سال ۱۹۸۸ میلادی در ایران در ۱۴۰ صفحه منتشر کرد.
به گزارش فراق، در این خصوص انجمن نجات، از جانب خانواده های دردمند و رنج کشیده، پاسخی برای دبیر کل این ارگان به تاریخ ۱۷ دسامبر ایمیل نمود که البته هنوز پاسخی دریافت نشده است.
خانواده های قربانیان فرقه رجوی گزارش عفو بین الملل را به دلیل نپرداختن به نقض فاحش حقوق بشر در آلبانی رد می کنند.
متن نامه به شرح زیر است:
دبیر کل عفو بین الملل آقای کومی نایدو( Kumi Naidoo)
عفو بین الملل – انگلستان
مرکز فعالیت های حقوق بشر – لندن
ما به عنوان خانواده های اعضای فرقه رجوی برای شما نامه می نویسیم. ما مایل نیستیم در خصوص وقایع سال ۱۹۸۸ که در گزارش شما به آن پرداخته شده اظهار نظر نماییم اما می خواهیم سؤال کنیم که آیا در یک گروه فعال حقوق بشری رسم بر این است که در خصوص وقایع تاریخی به تحقیق پرداخته و در ۱۴۰ صفحه گزارش تهیه نماید. عفو بین الملل انتظار دارد از تهیه این گزارش به چه دستاوردی برسد؟
ما این گزارش را جدا ناقص یافته و به دلایل زیر فاقد اعتبار می دانیم:
یک جستجوی اینترنتی نشان می دهد که تمامی سازمان های غربی، از قبیل وزارت خارجه آمریکا و ملل متحد و رسانه ها، فرقه رجوی را با علائم اختصاری MEK یا MKO معرفی می نمایند. این گزارش در سرتا سر آن از علائم اختصاری PMOI استفاده می نماید، که همیشه و فقط توسط خود فرقه رجوی به کار برده می شود. بعد از مطالعه این گزارش لازم است بپرسیم که چه کسی آن را نوشته و نویسنده چه ارتباطی با فرقه رجوی و با مریم رجوی داشته است.
در صفحه ۷ این گزارش گفته شده است:
«تحقیقات عفو بین الملل، که از سپتامبر ۲۰۱۷ تا نوامبر ۲۰۱۸ به طول انجامید، بر اساس تحلیل های شهادت ۴۱ نجات یافته، ۵۳ خانواده قربانیان، ۱۱ زندانی سابق، و ۱۰ شاهد دیگر از ۲۸ شهر در سراسر ایران، به صورت مستقیم یا از طریق عدالت برای ایران که یک سازمان حقوق بشری ایرانی است به دست آمده است.»
شادی صدر از سازمان «عدالت برای ایران» در رأس چندین سازمان حامی نومحافظه کاران ضد ایرانی قرار دارد. او مدام به آلبانی و پاریس برای ارتباط با فرقه رجوی و مریم رجوی سفر می کند. او مقالاتی در حمایت از فرقه رجوی نوشته و موضع حمایتی در قبال این سازمان دارد. او هیچ اعتباری به هیچ عنوان در میان جوامع گسترده ایرانی ندارد.
گزارش ادعا می کند که شهادت هایی از اعضای فرقه رجوی در آلبانی دریافت کرده است. افرادی که در آلبانی هستند دارای مدارک شناسایی نیستند، اجازه کار یا مدارکی برای سفر ندارند. آنان به عنوان پناهنده در آلبانی ثبت نشده اند. حتی زمانی که آنان توسط کمیساریای عالی ملل متحد برای پناهندگان در عراق ثبت نام شدند از اسامی جعلی استفاده کرده و گذرنامه دیگران را قرض گرفتند. بنابراین، برای عفو بین الملل امکانپذیر نیست که هویت افرادی که صحبت کرده اند را با دقت و به روشنی مشخص نماید.
همچنین، یک واقعیت وجود دارد و آن اینکه اعضای فرقه رجوی در حال حاضر اطلاعات خود در قبال وقایع ۱۹۸۸ را صرفا از نوشته های سازمان دریافت کرده اند. فرقه رجوی اعضا را مغزشویی کرده و طی این سالیان تصویر خود را به عنوان واقعیت در ذهنشان کاشته است، آنان شاهدان قابل اتکایی نیستند.
ده ها خانواده ایرانی در اروپا و شمال آمریکا زندگی می کنند که عزیزان خود را در وقایع ۱۹۸۸ از دست داده اند. این گزارش توهینی به دیگر خانواده های اعدام شدگان که در حال حاضر مقیم داخل یا خارج از ایران می باشند است که حامی فرقه رجوی نیستند، که در طرف صدام حسین یا نیروهای ضد ایرانی سعودی-اسرائیلی قرار نگرفتند. چرا عفو بین الملل حتی با یکی از این افراد مصاحبه نکرده است؟ آنان هم خانواده های قربانیان فرقه رجوی هستند، ولی خائن نیستند.
در صفحه اول، عفو بین الملل ادعا می کند که «مستقل از هر دولت، ایدئولوژی سیاسی، منافع اقتصادی یا مذهبی است و عمدتا توسط حق عضویت یا کمک های مردمی حمایت مالی می شود.»
بعد از سقوط صدام حسین وقتی امکان تحقیق حول شرایط اعضای فرقه رجوی در عراق بوجود آمد، عفو بین الملل حتی یک کلام به غیر از تمجید از فرقه رجوی به عنوان یک گروه حامی «حقوق بشر» نگفت. در سال ۲۰۰۵، دیدبان حقوق بشر Human Rights Watch گزارشی در محکومیت نقض حقوق بشر توسط فرقه رجوی علیه اعضای خودش منتشر کرد. در سال ۲۰۰۹ مؤسسه رندRAND Corporation مطالعاتی عمیق در خصوص فرقه رجوی انجام داد و نقض حقوق بشر فرقه ای این سازمان را برملا نمود. تنها در سال جاری، به دنبال گزارشات کوبنده ای از جانب رسانه های آلبانی در خصوص سوء استفاده ها و رفتار خطرناک فرقه رجوی در آلبانی، رسانه های مختلف غربی گزارشات تحقیقی بیرون داده و در خصوص این سازمان نوشتند. تمامی این گزارشات از نقض جدی حقوق بشر علیه اعضا سخن به میان آوردند.
به عنوان خانواده های اعضای فرقه رجوی ما خشمگین و متعجب هستیم که چگونه شادی صدر می تواند به اردوگاه اشرف ۳ در مانز Manez برود، ولی هیچ یک از ما خانواده ها اجازه دیدار با عزیزان خود در آنجا را نداریم. ما دو دهه است که برای حق ارتباط با عزیزان خود در داخل فرقه رجوی مبارزه می کنیم. حتی زندانیان در زندان های با امنیت بالا در ایران دارای این حق می باشند.
رها بحرینی از «عفو بین الملل» و شادی صدر از «عدالت برای ایران» تلاش کرده اند تا فرقه رجوی را یک اپوزیسیون دموکراتیک صلح طلب نشان دهند این دروغ است.
اعضای فرقه رجوی منزوی بوده و در شرایط برده داری نوین تحت اعمال مغزشویی نگاه داشته می شوند. ظاهرا عفو بین الملل معنی این حرف ها را نمی فهمد. در غیر این صورت، چرا عفو بین الملل در خصوص سوء استفاده های اخیر فرقه رجوی سخن نمی گوید؟ چرا عفو بین الملل در هیچ کجا اشاره ای به قتل اعضا توسط خود سازمان – مسعود دلیلی در عراق و در سال جاری مالک شراعی در آلبانی به عنوان نمونه – نمی نماید؟
گزارش شما مدام به حق قربانیان و خانواده های آنان اشاره دارد که مایل به تحقیق حول نقض حقوق بشر و احقاق خسارات وارده می باشند. این گزارش در حالیکه اعضای مجاهدین خلق را قربانیان سال ۱۹۸۸ معرفی می کند، قربانیان نقض حقوق بشر در داخل سازمان را در سی سال گذشته نادیده گرفته است. این گزارش حتی اشاره ای به آنچه در خلال عملیات «فروغ جاویدان» در سال ۱۹۸۸ گذشت که مریم رجوی و شوهرش مسعود بین ۲ تا ۳ هزار نفر – اغلب غیر نظامی – را به ورطه مرگ در یک نبرد نظامی بیهوده برای اشغال ایران فرستادند نمی نماید، این به روشنی یک جنایت جنگی است.
این امتناع در بیان جنایات و سوء استفاده های مجاهدین خلق در گزارش تهیه شده – که البته ما تنها می توانید آن را عمدی بدانیم – آن را بی معنی می سازد. تنها استفاده آن می تواند برای فرقه رجوی باشد که وجهه خود را سفید نمایی کند و توجهات را از کنترل و سرکوب اعضای خود در آلبانی منحرف نماید.
اگر عفو بین الملل واقعا به مبارزه برای حقوق بشر هر فرد اعتقاد دارد، ما خانواده ها درخواست های زیر را مطرح می نماییم:
اینکه عفو بین الملل بر دولت آلبانی فشار بگذارد تا مطمئن شود که تمامی کسانی که مایل به جداشدن از اردوگاه فرقه رجوی هستند قادر به این کار باشند.
اینکه مطمئن شود که دولت آلبانی ویزای ورود و مجوز در داخل آلبانی برای خانواده ها جهت دیدار با عزیزانشان صادر نماید.
اینکه به اعضا و اعضای سابق فرقه رجوی مدارک هویتی و اجازه کار بدهد تا آنها بتوانند به صورت مستقل زندگی نمایند.
انتهای پیام / انجمن نجات مرکز تهران
