در تصاویر بالا، عکس های آقای موسی دامرودی ، یکی سال ۱۳۶۸ و دیگری سال ۱۳۹۷ را می بینید.
۲۹ سال عمر یک جوان در فرقه رجوی، صرف چه چیزی شده است؟
مسعود رجوی، اوکه در دستگاه فریب و نیرنگ شما وارد شده بود ، با او چه کردید ؟
بارها گفتیم و نوشتیم که تابلوی صداقت و فدایی که مدعی نصب آن در سر درب ورودی اشرف بودی تابلوی دوگانگی ها و نیرنگ ها ست. هرگز در فرقه رجوی قطره ای صداقت ندیدیم. ذره ای انسانیت ندیدیم .
همه کسانی که روزی در دام فرقه گرفتار شدند، اگر دو عکس ورود و خروج خود را کنار هم بگذارند ، به عمق خیانت رجوی به جوانان این مرز و بوم پی خواهند برد .
رجوی عمر و جوانی همه ما را در چاه ویل نادانی و جهالت خود بر باد داد. یک عمر زحمت کشیدیم ، بیگاری کردیم. در گرمای بالای ۵۰ درجه تابستان طولانی عراق ، جان کندیم. آنقدر کیسه کشی تانک های کهنه عراقی را زیر گرمای طاقت فرسا انجام دادیم ، غافل از اینکه ما عمر و جوانی خود را می سابیدیم.
در آن سالها ، حدود ۱۵۰۰ اسیر به سازمان پیوستند ، بعد ها حدود ۱۴۰۰ نفر یعنی ۹۵ درصد آنان رفتند و بقیه هم که به راحتی نتوانستند نه ، بگویند ، مسئله دار ماندند.
اما آقای دامرودی ، بعد از ۲۹ سال زجر و شکنجه روحی و جسمی در سازمان ، سطور زیر را در سال ۱۳۹۷ نوشته است :
«من موسی دامرودی سرباز وظیفه درتاریخ ۷ آبان ۱۳۶۴ در عملیاتی در جنگ ایران و عراق مجروح شدم . در همین راستا اعلام می کنم که برای نجات سایر قربانیان باقی مانده در زندان اشرف ۳ در آلبانی و همچنین روشنگری برای نسل جوان کشورم و شناخت هرچه بیشتر ماهیت فرقه مجاهدین تلاش خواهم کرد و در آینده از انتشار تجربیات تلخ خودم در تشکیلات مجاهدین خلق برای عبرت دیگران فروگذار نخواهم کرد».
آگاهی و رشادت آقای دامرودی شایسته بالاترین تقدیر هاست ، ایشان ۲۹ سال از عمرش را فدای مطامع قدرت طلبانه رجوی ها کرد.
امروز ما نسلی از جوانان این مرزوبوم هستیم که عمرمان این بزرگترین سرمایه هر انسان را در فرقه رجوی بر باد دادیم ، نه به اختیار که به اجبار .
نبودند کسانی که این چراغ تجربه را در ورودی این بیراهه ، روشن نگه دارند ، تا ما فریب ظاهر شیک و آراسته این نامردان را نخوریم.
اما امروز ما ، خود را چونان شمعی ، در سردر این تاریکخانه ، روشن و سوزان نگه داشتیم ، تا مبادا کسی یا کسانی به سرنوشت تلخ و سیاه ما ، مبتلا شوند.
برای یک انسان سخت است که راه سالها پیموده اش را نکوهش کرده و غلط بنامد. اما رجوی ها ما را سالها در زندان های خود پوساندند، نابود کردند، سعی کردند هویت ما را بگیرند، تلاش کردند اختیار و آگاهی را از ما سلب کنند، رجوی با فلسفه « چاله بکن و پر کن » ، سالها فرصت اندیشیدن را از ما گرفت .
اما می بینید هر روز که می گذرد یک قربانی دیگر از این فرقه جهنمی فرار می کند و به سوی آزادی پرواز می کند.
هر یک نفر که از فرقه جدا می شود ، یک مهر باطل شد بر پیشانی سازمان می زند و سران فرقه هم از این می ترسند .
طبق معمول بعد از جدائی افتخار آمیز آقای موسی دامرودی موضع فرقه این است که موسی دامرودی به‌دنبال ارتباطات مخفیانه با سفارت ایران در آلبانی به ورطه خیانت غلتیده و درارتباط نزدیک با مزدوران قرارگرفت.
حرف ما این است ، اینطوری ما را نکوبید ، این نوع کوبیدن ذره ای موجب عصبانیت ما نمی شود و بلکه عزم ما را برای افشای ریا، دروغ وخیانت صد چندان می کند.
تهمت زدن و در ظاهر لجن مال کردن هر منتقد و مخالفی هنری است که فقط رجوی دارد.
یادداشت از : فرید
انتهای پیام / انجمن نجات مرکز آذربایجان شرقی
