همان طور که می دانید چند روزی است تعدادی از کارگران نیشکر هفت تپه در اعتراض به شرایط سخت کاری و تاخیر در پرداخت حقوق اعتصاب کرده اند.
رسیدگی به مطالبات صنفی کارگران قطعا وظیفه مسئولان ذیربط می باشد و مانیز از کارگران محترم تقاضا داریم مطالبات خود را از مجاری قانونی پیگیری کنند و از مسئولان مربوطه هم درخواست می کنیم تا به مطالبات به حق کارگران رسیدگی کرده و هیچ گونه کوتاهی در این رابطه صورت نگیرد.
اما بحث ما پیام مریم رجوی در حمایت از این اعتراضات و اعتصابات است! مگر در آن سازمان با آن هیبت پوشالی کسی حق اعتراض دارد؟ در آن روزها در آن جهنم اگر کسی کوچکترین اعتراضی می کرد کمترین جوابش شکنجه بود و زندان و اگر کوتاه نمی آمد مرگش حتمی بود.
تمام جداشدگان خاطرات تلخ آن روزها را به یاد دارند. پیدا شدن گور دسته جمعی در قرارگاه اشرف هنوز از یادها نرفته است، ناپدید شدن معترضان و مرگ ناگهانی کسانی که با نظرات رجوی ها مخالفت می کردند هنوز در ذهن هاست، گرد فراموشی هنوز بر خاطره بد فحش ها و ناسزاهایی که در نشست ها نثار افراد می شد ننشسته است، نشست های غسل و دیگ و عملیات جاری را هنوز هیچ کدام از جداشدگان فراموش نکرده اند، اصلا در فرقه رجوی هیچ حق انسانی معنا نداشت. نه حق تفکر، نه حق نظر دادن، نه حق اعتراض و نه حتی حق تعیین سرنوشت خود! حالا چه شده مریم مدافع حقوق کارگران شده است؟! مریم را چه به نیشکر هفت تپه!؟ مریم را چه به کارگران معترض!؟ اصلا خنده دار است تصور کنیم مریم برای کسی غیر از خودش حقی قائل باشد! او که اسطوره خفقان است، چگونه حامی معترضان شده!؟ چگونه طرفدار آزادی بیان شده !؟ تنها فرضی که متصور است کیسه دوختن مریم برای اعتراضات کارگری و صنفی در ایران است.همان داستان سوء استفاده از دیگران برای خود.
یادداشت از: محمود آسمان پناه
انتهای پیام / انجمن نجات مرکز کرمان
