۴۲ سال از شهادت آیت الله قدوسی و سرتیپ هوشنگ وحیددستجردی می گذرد؛ دو تن از مجاهدان و رهروان راستین انقلاب که در راه آرمان های والای بنیانگزار جمهوری اسلامی گام نهادند و در مسیر دستیابی به اهداف خویش دعوت حق را لبیک گفتند و به شهادت رسیدند.
به گزارش فراق، نظام جمهوری اسلامی پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران به عنوان الگویی برتر از حاکمیت دینی برپایه ارزش ها و آرمان های عدالت خواهانه شکل گرفت. ویژگی برجسته ای که دشمنی گروهی از بداندیشان را به دلیل تضاد ماهیت نظام با ایدئولوژی های انحرافی آنان به همراه داشت. بدین شکل بسیاری از گروهک ها و جریان های تروریستی در همان سال های نخست با تمسک به اقدام های مسلحانه، رودر روی نظام قرار گرفتند و در سلسله اقدام های تروریستی خود از جمله بمب گذاری و ترور، بسیاری از شخصیت های برجسته و مردم را به شهادت رساندند.
در این میان مروری بر روزهای شهریور ۱۳۶۰ خورشیدی یادآور رویدادهای مهم و تلخی است که در سال های پس از انقلاب، مردم را با خاطرات جانسوز و درس آموزی همراه کرد. رخدادهایی که یادآوری آنها نه تنها مجاهدت های بزرگمردانی همچون شهیدان «آیت الله علی قدوسی» و «سرتیپ وحید دستجردی» را نمایان می کند، بلکه سبب می شود تا همیشه در حافظه تاریخ این مرز و بوم مانا باقی بماند. اینک در سالروز شهادت این بزرگ مردان بر زندگی سیاسی- اجتماعی آنان مروری کوتاه داریم.
** آیت الله قدوسی؛ بزرگمرد تاریخ انقلاب اسلامی
آیت الله علی قدوسی در مرداد ۱۳۰۶ خورشیدی در شهر نهاوند متولد شد. پدر وی آیت الله احمد قدوسی؛ عالمی بزرگ و مرجع تقلید به شمار می‌رفت که رسیدگی به امور اجتماعی مردم محور اصلی زندگی او بود.
این روحانی مبارز تحصیلات مقدماتی خود را در مکتب خانه و نزد پدر گذراند و به دلیل اینکه در نهاوند امکان ادامه تحصیل نبود، راهی قم شد و درس‌های علوم اسلامی و سطح حوزه علمیه را نزد «آیت الله صدوقی» آموخت و پس از آن به درس خارج «آیت الله بروجردی» راه یافت. او توانست از محضر امام خمینی در فقه و اصول بهره های فراوانی ببرد و با همتی عالی در۱۳۴۱ خورشیدی به مقام اجتهاد نایل شود.
به نوشته ایرنا، وی از همان روزهای تحصیل نزد امام راحل، به ایشان علاقه‌مند شد و تصمیم گرفت در زندگی علمی، آموزشی، سیاسی و اجتماعی خویش، بنیانگزار انقلاب اسلامی را اسوه خود قرار دهد و در پیمودن مسیر تقوا و تزکیه از اخلاق و رفتار ایشان پیروی کند.
حضور آیت‌الله قدوسی در عرصه‌های علمی و عرفانی، وی را از تلاش‌های سیاسی باز نداشت. او در شمار استادان حوزه علمیه قم، به ندای رهبر فرزانه انقلاب علیه دشمن لبیک گفت و همراه دیگر علما و فقهای حوزه به افشاگری های پی در پی، روشنگری های موثر و اعتراض های شدید از راه نشریه ها، سخنرانی ها، اعلامیه ها به خنثی ساختن نقشه های استبداد و استکبار پرداخت و این امر سبب شد تا ماموران سازمان اطلاعات و امنیت کشور(ساواک) او را دستگیر و زندانی کنند.
شهید قدوسی پس از رهایی از آزادی، به قم رفت و اهداف خویش را درباره اصلاح ساختار آموزشی حوزه دنبال و از این رو با حفظ اصالت های حوزه و با تکیه بر امتیازها و ویژگی‌های برجسته این نظام، برنامه‌های جدیدی طراحی کرد.
برنامه ریزی دقیق آموزشی، استفاده از روش‌های ارزشیابی، آزمون های منظم، نظارت مستقیم بر متون درسی، از جمله برنامه‌های او در این راستا بود. چنین تفکر اصلاحی به تأسیس مدرسه حقانی انجامید.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی، امام خمینی(ره) با حکمی وی را به عنوان دادستانی کل کشور منصوب کردند. در آن زمان، بسیاری از نیروهای نفوذی و حتی عده‌ای از منافقان در نهاد دادستانی بودند که آن شهید برای آفت زدایی و اصلاحات بنیادی، تلاش‌های فراوانی انجام داد و نیروهای مومن و انقلابی را جایگزین این‌گونه افراد ساخت.
او نخستین فردی محسوب می شد که آیین نامه دادگاه‌های انقلاب را تدوین کرد و تغییرهای اصولی و زیربنایی در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با پیشنهادهای سازنده وی صورت گرفت. تلاش آن شهید بر این بود که مقررات طاغوتی و ضد اسلامی محو و قوانین ارزشمند اسلامی جایگزین آنها شود.
آیت الله قدوسی پس از ۳۱ ماه خدمت خالصانه در ۱۴ شهریور ۱۳۶۰ خورشیدی بر اثر انفجار بمبی به وسیله عوامل مجاهدین در دادستانی انقلاب اسلامی به شهادت رسید و در حرم حضرت معصومه(س) به خاک سپرده شد.
** سرتیپ هوشنگ وحید دستجردی؛ رهرو راستین انقلاب
وحید دستجردی در ۱۳۰۴ خورشیدی در اصفهان دیده به جهان گشود و پس از گذراندن تحصیلات تکمیلی وارد آموزشگاه شهربانی شد و از هواداران جنبش ملی شدن نفت ایران بود. شهید دستجردی در دوره خدمت به دلیل نگرش و عملکردش، چندین بار به وسیله حکومت وقت رژیم پهلوی مجبور به استعفا از شهربانی شد.
این مبارز راه حق از پیروان و یاران راستین امام خمینی(ره) به شمار می رفت و همواره در انجام دادن دستورهای دینی پایبند بود.
فاصله سال های ۱۳۵۶ تا ۱۳۵۷ خورشیدی حکومت دست نشانده پهلوی، به دستور استکبار جهانی بر آن شد که به کشتار مردم در شهرهای گوناگون ایران بپردازد تا بتواند مانع از پیشروی و پیروزی انقلاب اسلامی شود. از این رو دستجردی ناگزیر شد در ۱۳۵۷ خورشیدی پس از ۳۲ سال خدمت در رده های گوناگون شهربانی درخواست بازنشستگی کند تا نقشی در ظلم و ستم آنها نداشته باشد و در همان سال، با لباس غیرنظامی در راهپیمایی پرشور و انقلابی مردم شرکت داشت.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی، شهید دستجردی بار دیگر به خدمت فراخوانده شد و مسوولیت هایی همچون رییس شهربانی اصفهان، سرپرست اداره بازرسی و معاون انتظامی و ریاست شهربانی کل کشور را بر عهده گرفت.
مجاهدین خلق که در رسیدن به اهداف خود ناکام مانده بود، ترور مسوولان رده بالای نظام را در صدر کارهای خویش قرار داد و در این میان سرنگون کردن نظام نوپای جمهوری اسلامی از اهداف شوم آنها بود.
پس از حادثه هفتم تیر ۱۳۶۰ خورشیدی و به شهادت رسیدن تعداد زیادی از بزرگان و مسوولان عالی رتبه کشوری با وجود پیش بینی های فرقه رجوی، حضور مردم در حمایت از انقلاب گسترده تر و نشاط انقلابی آنان بیشتر شد اما آنان به اعمال تروریستی خویش همچنان ادامه دادند و در هشتم شهریور ۱۳۶۰ خورشیدی به دنبال انفجار دیگری که در ساختمان نخست وزیری روی داد، دو تن از یاران با وفای انقلاب «شهید رجایی» و «شهید باهنر» به شهادت رسیدند؛ سرتیپ هوشنگ وحید دستجردی یکی دیگر از یاران امام خمینی(ره) در این انفجار دچار سوختگی شدیدی شد و سرانجام پس از شش روز در ۱۴ شهریور همان سال به شهادت رسید و به دیار حق شتافت.
امام خمینی(ره) به مناسبت شهادت شهیدان هوشنگ وحید دستجردی و آیت الله شیخ علی قدوسی در پیامی فرمودند: «اینجانب، شهادت دادستان کل انقلاب(شهید قدوسی) و سرهنگ وحید دستجردی که در راس شهربانی و قوای انتظامی در حال انجام وظیفه بودند و به این تحفه الهی نایل شدند، را به ملت ایران، به حوزه علمیه قم و قوای مسلح تبریک و تسلیت عرض می کنم و از خدای متعال، رحمت برای آنان و صبر و شکیبایی برای خانواده محترمشان خواستارم.»
انتهای پیام
