امیر کارگر از عمله های رجوی، طی نوشته ای می گوید: « به طور خلاصه، تمام صحبت های وزیر پمپئو، گوشه ای از صحبت های سالیان دراز مقاومت ایران و مبارزان راه آزادی می باشد، که به یُمن خون ها و تحمل رنج ها و شکنجه های رشیدترین و آگاهترین فرزندان مردم ایران و واژگون شدن میز مماشات، امروز به لحاظ بین المللی رسمیت پیدا کرده است. »
پس مرد خونریزی مانند «پمپئو» همان حرف هایی را زده که سازمان رجوی می زند؟شما خود را با یکی ازنمایندگان قدرت سلطه گر جهانی که دشمن تمامی ملت ها ازجمله ایران است، همفکر یافته، خوشحال شدید و نشان دادید که دشمنی آشتی ناپذیری با مردم ایران دارید و این مسئله، زحمت هرعنصر ملی درافشاگری وانتقاد ازتشکیلات رجوی را کمتر می کند.
شما با این موضعگیری هایتان عدم اعتقاد به « جامعه ی بی طبقه ی توحیدی» را با صراحت تمام اعلام نمودید، بگذریم …
این بچه مرشد رجوی، نگرانی مرادش از جلسات اخیر منعقده درآمریکا را که برای سبک و سنگین کردن «احمد چلبی»های ایرانی بود و مجاهدین درخششی دراین جلسه نداشتند، چنین اظهار نگرانی وعدم رضایت می کند:
«پر واضح است که در میان صحبت های وزیر پمپئو، نمی توان جایی برای رضا پهلوی به عنوان وارث دیکتاتوری سلطنتی … پیدا کرد.»
فعلا هیچ دلیلی وجود ندارد که آمریکا توجه بیشتری به این یا آن گروه ودسته بندی خارج نشین و ضد ملی دارد.
اما عمله های رجوی، بدون توجه به این مسئله، سخت به هراس افتاده و دچار این ظن وتردید ونگرانی شده که ممکن است جزو یکی ازاین «احمد چلبی» ها نباشد.
این درحالی است که خصلت وایدئولوژی باند رجوی اینگونه است که تنها وتنها با انتخاب یک «احمد چلبی» که خودش باشد ، موافق بوده واصلا احمد چلبی دیگری را به رسمیت نمی شناسد.
تمام لگد پرانی های روزهای اخیر این باند ضد ملی که برعلیه سلطنت طلب ها، احزاب قومی، چپ های بریده وشخصیت های آمریکا گرا، ازاین بابت است.
یادداشت از نوید
انتهای پیام / انجمن نجات مرکز آذربایجان شرقی
