روز اول ماه رمضان مریم قجر یک سفرۀ افطار رنگین با هزینه های هنگفت دلاری نفتی صدامی سعودی برای لابی های همیشگی خود برخی با القاب «سابق» دار و این بار از رجال اسلامی! پاریس و حومه ترتیب داد.
مریم رجوی در این سخنرانی آیاتی را از قرآن به عربی بدون مراعات هر گونه مخارج حروف و قطع و وصل همزه و… قرائت کرد که به یقین حضرات مسلمان حاضر در آنجا فکر کرده اند ادامۀ صحبتهای فارسی سرکار خانم رئیس جمهور! می باشد چون به فارسی بیشتر شبیه بود تا عربی و کاملا هم معلوم بود که از روی نوشته (صفحۀ پرومتر روبرویش) می خواند آن هم نوشته ای که معلوم بود نه خودش بلکه درباریان قلم به دست قدیمی نشریۀ فرقه امثال محمد علی توحیدی (فرید لمپن عربده کش) یا عباس داوری (رحمان) آن را نوشته اند چرا که تکیه ها روی بعضی حروف در تلفظ کلمات توسط مریم قجر کاملا می رساند که خودش ننوشته است.
تازه وقتی هم ترجمه های فارسی آیات را می خواند عینا همان ترجمه های همسر مقبورش را که در نشستهای شبهای ماه رمضان اشرف برایمان می خواند تکرار می کرد که معلوم بود نویسندۀ دربارش به خوبی درس انشاء و املایش را از «ولی» عقیدتی اش فراگرفته است.
آخر حضرت غایب مقبور در ترجمۀ «کافر» می گفت: حق پوش، کسی جرأت نمی کرد بگوید حضرت مرجع تقلید مجاهدین بلکه مسلمانان و مردم جهان یعنی تو می گویی در طول هزار سال سابقۀ تفسیر و ترجمه های قرآن هیچ مفسر و مترجمی معنی کفر و کافر و کافرون را نفهمیده و خداوند متعال منتظر بود که یک رجوی در قرن پانزدهم هجری ظهور کند تا معنی این واژۀ قرآنی را به مسلمانان جهان یاد بدهد و اعلام کند؟
اما افتضاح دیگر و بزرگتری که مریم قجر در این بزم اسلامی اش! به بار آورد و حتما هم بوی گند آن به مشام برخی مهمانان مسلمان سفرۀ وی رسیده است محکوم نکردن کشتار فلسطینیان در بیت المقدس به دست سربازان اسرائیلی و انتقال سفارت آمریکا به بیت المقدس بود که آن موقع خبر یک جهان شده بود و حتی غیر مسلمانان و اروپایی ها هم آن را محکوم کردند. مریم قجر این کشتار را فقط «حوادث ناگوار» نامید و سریعا از کنار آن رد شد بدون اینکه آن را محکوم کند و بدون اینکه حتی نامی از اسرائیل و عامل این «حوادث ناگوار» ببرد و این امر برای مهمانان مسلمانش کاملا رابطۀّ ارباب و نوکری فرقۀ رجوی با اسرائیل را ثابت کرد.
از اینها بگذریم؛ مریم رجوی در سخنرانی خودسانسور شده اش گفت: « مگر پیامبر اسلام نفرموده به من ایمان نیاوده کسی که شب سیر بخوابد در حالی که همسایه‌اش گرسنه باشد؟ و مگر حضرت علی نبود که تنها غذای افطارش را به گرسنگان و مستمندان می‌بخشید؟» که دقیقا به این معنی بود که «ولی ما به شما حضرات سیران فرانسه می دهیم چون شرایط زمانی و مکانی حدیث بسیار پیشرفته شده است و دیگر گرسنه ای در فرانسه و اروپا و جهان پیدا نمی شود، حداقل در همسایگی مان در اورسوراواز وجود ندارد».
خوب؛ اما برویم ببینیم این حضرات از ما و از همه بهتران خارجی کی ها بودند؟ فقط یک نمونۀ همیشه در صحنه و آویزان دائمی و قدیمی دامن مریم قجر را اینجا معرفی می کنیم که درحقیقت مهمترین آنها و گل سرسبدشان می باشد بقیه که فاقد موقعیت و شهرت ویکی پدیایی هستند:
سید احمد غزالی نخست وزیر اسبق الجزائر (۸۱ ساله) که در تمام عمر خود فقط یک سال نخست وزیر دولت الجزائر بوده (از ژوئن ۱۹۹۱ تا ژوئیۀ ۱۹۹۲) آن هم یک سالی سراسر قتل و جنایت و سرکوب و ترور که موجب برکناریش و فرارش به فرانسه شده و اکنون نیز جرأت نمی کند به الجزائر که فضایی نسبتا دموکراتیک دارد برگردد. ولی با اینهمه و یک سال نخست وزیری واقعی اش اکنون بیست و شش سال است که «نخست وزیر اسبق» مریم رجوی است، حتما اگر یک روز یا یک ساعت هم نخست وزیر می بود تا آخر عمرش بهش می گفتند آقای نخست وزیر؟
به گوشه ای از سوابق این نخست وزیر سابق و اسبق مریم رجوی در الجزائر در همان یک سال ریاست دولتش توجه کنید: (ترجمه از ویکی پدیای عربی در این لینگ):
«دوران دولت سید احمد غزالی شاهد خطیر ترین رویدادها در الجزائر بعد از استقلال این کشور بود. در زمان دولت او رویدادهای خونین ژوئن ۱۹۹۱ روی داد که در نتیجۀ آن صدها جوان الجزائری به قتل رسیدند. در زمان دولت او کودتای نظامی ۱۱ ژانویۀ ۱۹۹۲ روی داد که طی آن شاذلی بن جدید رئیس جمهور الجزائر کنار گذاشته شد که در نتیجۀ آن الجزائر وارد یک سیکل خشونت گردید که طی آن ۲۰۰ هزار نفر از مردم این کشور کشته شدند. همچنین در زمان نخست وزیری احمد غزالی بود که محمد بوضیاف رئیس جمهور بعدی الجزائر در ۲۹ ژوئن ۱۹۹۲ ترور شد».
جالب این است که فرقۀ رجوی او را در سالهای بعد از سقوط صدام حسین و اشغال عراق در راستای سیاستش مبنی بر ماندن در عراق و اشرف تا کشته شدن همگی با شعارهای «چون اشرف نباشد تن من مباد» و«اشرف کانون استراتژیک نبرد» مأمور تشکیل کمیته ای به نام «کمیتۀ همبستگی عربی اسلامی دفاع از اشرف» کردند. ولی اکنون که دیگر اشرفی در کار نیست و موضوع فرقه دیگر باقی ماندن در عراق نیست و بلکه بعد از آنهمه شعر و شعار ماندن در عراق اکنون در شیپور گشاد «پیروزی بیرون رفتن از عراق» می دمد اسم آن کمیتۀ موهوم تک نفری به ریاست همین جناب احمد غزالی را به «کمیتۀ عربی اسلامی برای حمایت از مقاومت» تغییر داده اند و در همین مهمانی افطار هم او را با همین سمتش هم علاوه بر لقب همیشگی اش معرفی کردند.
اما از هر چیزی جالب تر در این شوی اسلامی خارجی منهای ایرانی غیر خودی، مریم قجر علاوه بر دعوت و کشاندن یک کشیش مسیحی از میخهای قدیمی مریم قجر به نام اسقف گایو به این سفرۀ افطار رمضانی مسلمانی! سرنوشت رقت بار و توسری خوری جلال گنجه ای با آن لباس آخوندی شیعی است که آخرین سخنرانش گذاشته بودند. به عنوان تنها سخنران ایرانی این «سفرۀ افطار مقاومت ایران و نه کاتانگا»! و اصلا کسی توجهی به او نداشت و ایزوله شدنش و ممنوعیت تماس گیری و ارتباطش با بیرون را کاملا می رساند.
خلاصه این که این شوی اسلامی مذهبی مریم قجر و فرقه اش که مدعی سکولاریسم یا جدایی دین از دولت می باشد و به اعتراف خودشان به قدری مفتضح بود که مجبور شدند فیلم آن را از یوتیوب بردارند به خوبی سرنوشت شوی ژوئن مریم قجر را برملا می کند که جز رسوایی و افتضاحی دیگر برای مریم قجر و فرقه اش به بار نخواهد آورد.
نوشتۀ قربانعلی حسین نژاد
انتهای پیام
