در ابتدا مریم رجوی ملعون دید که نشست های طولانی و کسل کننده و تکراری مسئولین ریز و درشت او که حتی ازکشورهای دیگر هم بسیج داده بود دیگر کار ساز نیست و همه ترفنده های بافته شده او که از آستین مسئولین او بیرون می زد دیگر کار ساز نیست ، خودش شخصا وارد صحنه شد و با گذاشتن همان نشست های تکراری و کسل کننده به خیال خودش می خواست نفرات رو برای اسارت فکری و روحی دوباره و چه بسا عمیق تر ازقبل شسشوی مغزی بدهد و آنها را برای یک شوی تلویزیونی دیگر از سوگند داوطلبانه اعضای جان بر کف خود مثل سابق آماده کند اما زهی خیال باطل این بار تیرش به سنگ خورد و دیگر حنایش برای هیچ کس رنگی نداشت ، دیگر هیچ چیز کارساز نبود نه تهدید و نه تطمیع و نه رشوه و امتیازات ویژه .
همه مسئولین درمانده و خسته و ناامید و خودش کلافه شده بود نمی دانست چکار کند، دست به دامن به اصطلاح شورایی ها و اربابان خارجی برای روحیه دادن نفرات با صرف هزینه های هنگفت شد، اما هرچه در این باتلاق دست و پا می زد بیشتر در آن فرو می رفت درمانده و حیران ازشب گردی به این مکان و آن مکان و لوس کردن خود پیش نفرات و فرستادن هدیه برای نفراتی که مصمم بودند که توی دهن مریم رجوی ملعون یاوه گو که با خون نفرات برای خود جاه و مقامی نزد رجوی گوربه گورشده دست و پا کرده بود بزنند ، می خواستند آنچنان محکم بزنند که صداش برای تمامی یاوه گویان مردم فریب برای سالهای متمادی بماند کما حتی الان از درد آن ضربه دورسرش می چرخد و باز هم دور و کر الان شده مثل عمو زنجیر باف که دارد زنجیرهای دست و پای خودش را می بافد .
ای رجوی ملعون هرچه که در این سالیان کاشتی الان درو می کنی، ترفندها ، خیانتها و شعارهای توخالی تو برای همه نفرات رو شده است. بعد از این شروع به تعیین ضوابط دست و پاگیر برای تردد و دست یابی ساده نفرات به اینترت برای عدم دست یابی نفرات به دنیای ازاد و حتی رفتن به گردش به دور از شهر و مکانهای ایزوله و زندان سازی به بهانه های مختلف و تفکیک و جداسازی نفرات بقول خودش از آلوده شدن بیشتر به ارزشهای بورژوازی و ضدمبارزه و قرنطینه نفرات مشکوک ماهها در مکانهای بسته و شکنجه روحی آنها تا آنها را از رفتن باز دارد و از جلوگیری تماس با خانواده و ارتباط با نفرات عادی حتی بچه و شهروندان عادی.
در نهایت دید که همه اینها کارساز نیست و نمی تواند جلوی اعتراض و رفتن نفرات را بگیرد مخصوصا که اینجا هم عراق نیست که نفرات را به بهانه هایی مثل خودکشی و یا خودسوزی و یا بیماری از بین ببرند و سر به نیست کنند ، چاره ای جز درست کردن زندانی در خارج شهر و قلعه ای که افراد رو با دنیای بیرون قطع کنند ندید البته با تفکیک جنسیتی کامل و ایزوله کامل ، اما باز هم کارساز نبود ، پیام آوران آزادی یکی پس از دیگری هم چون پرستوان بهاری نغمه های بهار آزادی و زمستان سرد رجوی را سر دادند ، اما ای رجوی ملعون بدان که طوفان در راه است ، طوفانی که بنیاد کاخ ستم تشکیلات تو و ذهن بیمار تو را برکند ،هم اکنون براساس اخبار رسیده از داخل زندان فرقه نفرات در مقابل ضوابط و منع ترددها به شدت ایستادگی کرده و درمقابل تهدید و تطمع سگهای زنجیره ای و شکنجه گران فرقه ایستادگی کرده اند و وقتی شکنجه گران دیده اند که هوا پس است عقب نشینی کرده اند تا چاره ای دیگر بیندیشند.
یادداشت از پیام رستمی
انتهای پیام / فراق
