رجوی از هر چیزی برای شکنجه و فشار عصبی استفاده می کرد. خودش «بدون اجازه برداشتن» (یعنی دزدی. از آنجا که رجوی معنی هر کلمه رو عوض کرده بود، اسم دزدی رو گذاشته بود بدون اجازه برداشتن) رو توجیح می کرد. به این وسیله انواع و اقسام بی اعتمادی رو بین نفرات دامن می زد بعد می دید دیگه خیلی داره ب ههم می ریزه نشست می گذاشت مثلا که این چه وضعیتی شده است.
بدترین فشار عصبی سال نو و تعطیلات نوروزی بود. از اول اسفند شروع می کردند پشت میز نشین ها که باید مقر فلان دکوراسیون داشته باشه اونم نه یک طرح ساده طرحی که کلی کار و الزامات می خواست بعد هم تازه می گفتند الزامات نداریم خودتون بگردید پیدا کنید.
انگار که مثلا الزامات جوشکاری ریخته توی خیابون یا ادما می تونن برن خرید خوب نتیجه گیری این حکم چی بود
هیچی دیگه تنور «بدون اجازه برداشتن» (به قول خودشون) داغ داغ بود. دقیقا می شد مثل دوربین های امنیتی که فروشگاه ها دارن یکی حواس صاحب مغازه رو پرت میکنه اون یکی جنس بلند می کنه. دقیقا همون شکلی بود، کی جرات داشت بگه که چون الزامات نیست نمی تونیم درست کنیم. نشست پشت سر نشست. سر هر چی همین بساط بود.
تا وقتی که شروع کردن به سبک سازی واسه تخلیه لیبرتی. تازه آدم می دید چه خبر بوده. کانتینر کانتینر قوطی های رنگ آکبند رو می ریختن توی چاله، کارتن کارتن سیم جوش، خلاصه هر چی که فکرش رو بکنی بود ولی به ما نمی دادن. فقط برای فشار آوردن به نفرات بود، مرض داشتن.
برای رنگ زدن مثلا دکوراسیون داخلی سالن، انبار به اندازه دو لیوان رنگ می داد که اصلا رنگ سالن نبود. حرف هم می زدی می گفتن نداریم مگه نمی دونین که نمی گذارن جنسی بیاد داخل. بعد دنیای رنگ بود و الزامات که موقع تخلیه لیبرتی نابود شد.
یکی دیگه موضوع کامپیوتر بود. توی هر مقر فقط یک اتاق کامپیوتر بود که چهار تا کامپیوتر تقریبا از دور خارج شده توش بود. هر کس نیم ساعت زمان داشت. تازه اونم اگه زیاد می رفتی کلی باید حرف می شنیدی.
می گفتن ما از خدامونه که اونقدر کامپیوتر داشته باشیم که نفری یک کامپیوتر داشته باشید ولی دولت عراق اجازه ورود نمی دهد.
بعد توی روزای به اصطلاح سبک سازی لیبرتی، تا یک هفته فقط کامپیوتر می سوزوندند. بعد دیگه سوزوندن منتفی شد. یک کوهی از کامپیوترها رو فقط اوراق کردن. باور کنید اگر می خواستن کامپیوتر بدن به هر نفر دوتا لپ تاپ می رسید. کلا توی فرقه رجوی از هر چیز برای زیر فشار گذاشتن نفرات استفاده می کردند.
این فرقه جهنمی هزار ادعا داشت. ولی می خوام اینو بگم کسی که با نفرات خودش این معامله رو بکنه اونوقت دلش واسه مردم ایران سوخته؟
سر موضوع صنفی فقط همین رو بگم که شیش تا کانتینر یخچال دار ۱۲ متری گوشت دادن به گروهان عراقی فقط گوشت قرمز
حالا گوشت سفید و سوسیس و کالباس بماند
بعد موقع سرو غذا طرف می شمرد که قیمه مثلا چند تکه گوشت داشته باشد که هر کدام اندازه نخود ریز شده بود. می گفت عراقی ها جیره بندی کردن.
گرچه از روز اول لیبرتی مشخص بود که باید روزی تخلیه بشه، کسی که هی کش داد رجوی ملعون بود. اون بود که اونجا رو به کشتارگاه تبدیل کردچون فقط خون باعث آرام شدن این ضحاک سرکش می شد. رجوی از هر چیز حتی یک سوزن ته گرد برای فشار آوردن به نفرات استفاده می کرد.
نوشته اکبر حسنی
اسیر آزاد شده از فرقه رجوی در آلبانی
انتهای پیام
