مظلوم نمائی فرقه رجوی در اردوگاه لیبرتی

اطلاعات واصله از درون اردوگاه لیبرتی، مقر سازمان مجاهدین خلق در عراق، حاکی از آن است که مسئولین فرقه رجوی ترفندهای جدیدی جهت فریب بازرسان ملل متحد بکار میگیرند تا اینطور وانمود نمایند که گویا از جانب دولت عراق در محاصره و مضیقه امکانات معیشتی هستند. آنان به این شکل میخواهند به خواسته هایشان یعنی رودرو قرار دادن ملل متحد با دولت عراق دست پیدا کنند و خود را مظلوم و تحت ستم نشان داده و نهایتا جای پای خود را در عراق محکم نمایند.
یکی از این ترفند ها به این صورت است که هر زمان بازرسان ملل متحد وارد اردوگاه میشوند آنان دیگ های غذا را بر روی منقل های ذغالی و اجاق های هیزمی قرار میدهند و اینطور وانمود میکنند که گویا از آنجا که سوخت کافی در اختیار ندارند به این شیوه ابتدائی مشغول پخت و پز می باشند. حال آنکه سازمان در لیبرتی دارای آشپزخانه مجهز و گاز و برق کافی است. البته هر کس با اندک محاسبه ای متوجه میشود که به این شیوه نمیشود برای نزدیک به ۳۰۰۰ نفر آنهم به صورت دائمی و روزمره غذا آماده کرد.
همچنین سازمان تعدادی تانکر سوخت از اشرف با خود آورده که آنها را پنهان کرده است. عراقی ها مخازن سوخت در اروگاه فراهم نموده اند که مرتبا آنها را پر می نمایند. اما فرقه رجوی این سوخت را از مخازن قابل مشاهده به تانکرهای پنهان خود منتقل میکند و به بازرسان اینطور نشان میدهد که گویا مخازنشان همیشه خالی است و سوخت کافی ندارند. فردی به اسم یعقوب باروتی با یک تانکر سوخت ماز مسئول جابجائی سوخت از مخازن قابل مشاهده به تانکرهای مخفی است.
سازمان همچنین داروهای دریافتی از عراقی ها را به انباری در پشت نانوائی منتقل میکند و آنها را پنهان میسازد تا اینطور وانمود کند که گویا داروی کافی به دستش نمیرسد و قفسه های داروئی اش در محل امداد پزشکی همیشه خالی است. اینگونه فعالیتها کلا در طول شب و در سکوت کامل انجام میشوند.
نشست های تفتیش عقاید و مغزشوئی عملیات جاری و غسل با شدت و حدت بیشتر همچنان به صورت روزمره در اردوگاه برگزار میشود. برای فریب بازرسان ملل متحد ترکیب سالن نشست را به صورتی قرار میدهند که اینطور نشان دهد که مشغول تماشای فیلم سینمائی هستند. هر زمان یکی از بازرسان سر برسد فورا ویدئوی مربوطه را روشن میکنند و وانمود می نمایند که در حال تماشای فیلم سینمائی هستند.
در حال حاضر یک سری بازداشتگاه در داخل اردوگاه ایجاد کرده اند که افراد ناراضی را در آنها بین ۱۰ تا ۱۵ روز جهت متنبه شدن و دست از اعتراض برداشتن حبس میکنند. این بازداشتگاه ها پنهان از چشم مقامات ملل متحد ایجاد گردیده اند. کلا تمامی امورات داخل اردوگاه بر پایه مخفی کاری و پنهان سازی انجام می پذیرد.
اما از طرف دیگر حضور بازرسان ملل متحد در داخل اردوگاه جسارت و شهامت بیشتری به نفرات اسیر و خصوصا ناراضی در داخل اردوگاه داده است. تعداد افراد مسئله دار و مسئله ساز در درون فرقه رجوی به اذعان مسئولین رو به افزایش است. موارد زیادی در مقابل دستورات فرمانده می ایستند و حتی تهدید به فرار و تسلیم شدن به نیروهای عراقی می نمایند. مواردی حتی به فرماندهان خود گفته اند که اگر بخواهند جدا شوند و به نیروهای عراقی خود را تسلیم نمایند سازمان هیچ غلطی نمیتواند بکند.
در یک مورد یک نفر که با فرمانده اش مشاجره داشته تهدید میکند که پایش را آنطرف خط گذاشته و سراغ نیروهای عراقی خواهد رفت و جدا خواهد شد. کلا نزدیک شدن به مقر نیروهای عراقی عبور از مرز قرمز است. از قرار معلوم فرمانده مربوطه کوتاه نیامده و تهدید فرد ناراضی و مسئله دار را جدی نمیگیرد که ناگهان در کمال حیرت خودش و سایر مسئولین مشاهده میشود که فرد مربوطه تهدید خود را عملی ساخته و به سراغ نیروهای عراقی رفته و خواهان جدائی شده است.

بنیاد خانواده سحر بار دیگر توجه تمامی جداشدگان و فعالان در اروپا را به وضعیت اردوگاه لیبرتی و شرایط اسف باری که فرقه رجوی برای پیروان مغزشوئی شده خود فراهم کرده است جلب می نماید. آقایانی همچون محمد رضا روحانی، کریم قصیم، ایرج مصداقی، اسماعیل یغمائی، و دیگران و همچنین یاران ما در بنیاد خانواده سحر که اکنون در اروپا هستند مانند خانم بتول سلطانی و آقای علی حسین نژاد و سایرین چرا در خصوص وضعیت حقوق بشر در اردوگاه لیبرتی و نقض اولیه ترین حقوق انسانی در این اردوگاه توسط فرقه رجوی فریاد بر نمی آورند و صدای مظلومانه خانواده ها و قربانیان فرقه ای را به گوش جهانیان نمی رسانند؟
چرا شورائی های محترم که به ماهیت فرقه ای و غیردموکراتیک سازمان مجاهدین خلق پی برده و از آن جدا شده اند از ظرفیت های خود برای شکستن طلسم زد و بند های سیاسی استفاده نمی نمایند و به فریاد اسرای گرفتار در چنگال رجوی در عراق نمی رسند؟ ما از همگی این عزیزان دعوت میکنیم تا در بغداد مهمان ما باشند و از نزدیک با کسانی که به تازگی از این فرقه فرار کرده اند دیدار نمایند و با خانواده های دردمندی که به امید شنیدن خبری از عزیزانشان در اینجا مستقر شده اند به گفتگو بنشینند و حاصل گفتگوی خود را به گوش مقامات بین المللی برسانند.

بنیاد خانواده سحر
بغداد – ۱۴ بهمن ۱۳۹۳