برای نوشتن این مطلب نیازی به مقدمه چینی و مطرح کردن خیلی از موضوعات ندارم، چون نمی خواهم به تکرار موضوعات بپردازم. اما تنها تعجب من از این است که چطور نفرات راضی شده اند که به قرارگاه جدید موسوم به اشرف ۳ بروند. زمانی در عراق شاید می شد خیلی از چیزها را پذیرفت، اما به هرحال خیلی از این خط و خطوط اشتباه بود و میشد از خیلی از فجایع جلوگیری کرد.
اما بنازم به قدرت مغزشویی که توانسته این نفرات را قانع کند و با واٰژه هایی مثل بودن دشمن و خط مقدم نبرد وارد زندان جدید بشوند. من هنوز نتوانستم این را درک کنم که چطور توانستند خط مقدم نبرد را که یکروز در اشرف بود (و با انتخابهای اشتباه حدود ۳۰۰ نفر را به کشتن دادند) به لیبرتی منتقل کنند و بعد از آن به کشوری هزار کیلومتر دورتر از مرزهای ایران و در قاره اروپا به اسم آلبانی.
این گونه فریب اذهان فقط از یک نفر بر می آید و این نفر کسی نیست جز مسعود رجوی خائن و شیاد. فقط او می تواند در ذهن افراد این انتقال بزرگ را انجام دهد و خط مقدم نبرد را از مرزهای ایران به اروپا ببرد و همه را این طور سر کار بگذارد.
الان اطلاع دارم که نفرات وارد یک قرارگاهی شده اند که بدتر از لیبرتی و اوایل اشرف مملو از گل و لای است و زندگی در آن به سختی صورت می گیرد. اعضای فرقه به امید یک آزادی نسبی به آلبانی آمدند. اما مجددا وارد یک زندانی شدند به اسم اشرف ۳، و جالب اینجاست که باز هم مثل اشرف و لیبرتی گویا ایران دارد برای حمله به آنها برنامه ریزی می کند. واقعا رجوی از رو نمی رود. وقاحت او حد و اندازه ندارد.
من نمیدانم هدف چیست و چرا دارند عمر نفرات را اینطوری تلف می کنند. از ما که گذشت و بعد از تلف کردن عمرمان بالاخره انتخابی دیگر کردیم و توانستیم خودمان را از آن جهنم نجات بدهیم. اما باز هم می گویم که ای کاش بین رجوی و پیروانش فقط مختصری صداقت وجود داشت.
این عدم صداقت رجوی با همه و از جمله با اعضای فرقه اش بازتاب خودش را در جامعه ایران دارد و بازتاب آن نفرت عمومی مردم نسبت به این فرقه است .
یادداشت از محمد رضا هخامنشیان
انتهای پیام
