چند روز پیش که طبق سیاق ثابت به گردش در مرکز شهر تیرانا رفته بودم، فردی را دیدم که می شناختم. خیلی شکسته شده بود و به سختی راه می رفت. اسم او را نمی برم چون به نظرم کار درستی نیست.
او یکی از مسئولین بالای فرقه جهنمی رجوی بود. باور کنید که جا خوردم. او فردی بود با هیکلی درشت به طوری که هیکلش دو برابر افراد دیگر بود. وقتی راه میرفت هیبت عجیبی داشت و به قوی بودن معروف بود.
با خودم گفتم چرا او به این صورت در آمده که الان کافی بود من دست به او می زدم و می افتاد. ناگفته نماند که او به یک شکنجه گر در دستگاه رجوی تبدیل شده بود. همه از او و هیکل تنومندش می ترسیدند چون خیلی ها را شکنجه کرده بود.
به ذهنم آمد که می گویند: «چوب خدا صدا نداره، وقتی می زنه دوا نداره». این بود آن آدمی که تا دیروز ترس در دل همه می انداخت و حالا به این صورت در آمده بود. بی شک آه و نفرین شکنجه شده ها او را گرفته بود. چه افرادی که در زیر شکنجه او عذاب کشیدند و بعضا جان دادند. جنایت هایی که این فرد در دستگاه شکنجه رجوی کرده بود کم نبود.
شاید این حرفهایی که می زنم برای خوانندگان سخت باشد. تمام افرادی که او و دیگران شکنجه کرده بودند را به اسم می شناسم. به خدا فقط کافی بود قیافه زار و نزار این فرد را می دیدید. خدا چه بلایی سر اینها در این دنیا آورده تا چه برسد به آن دنیا که باید پاسخگوی شکنجه هایشان باشند.
این افراد منفور و در رأس آنها مسعود رجوی ملعون باید منتظر عواقب بیشتری هم در این دنیا و هم در آن دنیا باشند. درست است که تمام افراد فریب رجوی خائن و جنایتکار را خورده اند. درست است که همه را مغزشویی کرده بود و به عنوان ابزار در دست خود برای امیال شیطانی اش استفاده می کرد، ولی انسان عقل و آگاهی دارد. آخر به چه دلیل باید رفیق و همرزم و همسنگر خود را شکنجه کنی؟ حتی اگر طرف دشمن خونی ات هم باشد نباید چنین کاری را انجام دهی. این کارها چه در این دنیا و چه در آخرت جواب دارد.
این فرد از کجا به چه روزی افتاده بود. یقین دارم که خدا ام الفساد مسعود رجوی را هم در این دنیا و هم در آخرت عذاب خواهد داد. مسعود رجوی افراد را با فریب و نیرنگ به اسارت گرفت تا جاه طلبی های کودکانه خودش را جامه حقیقت بپوشاند که البته هرگز به هدف شوم خود نخواهد رسید.
زینال شهیدی
نجات یافته از فرقه رجوی در آلبانی
