برای ما خیلی غیر قابل باور است که تشکیلات فرقه به این صورت پیش می رود و این نشان دهنده این است که فرقه الان در وضعیت وخیمی قرار دارد.
در داخل فرقه خبرهایی به گوش می رسد که فرماندهان زن را برداشته اند و بجای آنها مسئولین مرد گذاشته اند. این از آن بابت نیست که تشکیلات رنگ و رویی عوض کرده باشد.
این از آن بابت است که زنها الان در تشکیلات به لحاظ امنیتی احساس خطر می کنند چون خبرهایی می رسد که نفراتی به زنها اهانت کرده و خواسته اند تا دست از اجرای فرمانهای مزخرفی که توسط مریم رجوی به آنها داده می شود بکشند و این در فرقه بسیار نادر است یا شاید اتفاق نیفتاده باشد و اگر هم در اشرف این اتفاق افتاده بود نفری که به زن شورای رهبری اهانت می کرد باید سر به نیست می شد. در صورتی که الان کسی جرات نمی کند به اهانت کننده حرفی بزند چون دیگر عراق نیست که نفر را سر به نیست کنند.
خبرهایی می رسد که برخی از نفرات، مسئولین مرد خود را کتک زده اند که این هم سابقه نداشته است. این است تشکیلات پولادین رجوی که در نشست ها ادعا می کرد و واقعا آدم خنده اش می گیرد که چی شد این تشکیلات که در هر جای دنیا با انقلاب مریم جواب می داد.
موقعی که این موارد در تشکیلات رخ می دهد، مخصوصا دعواهای فیزیکی، این نشان دهنده این است که دیگر نفرات خسته شده اند و منتظر آن هستند تا بهانه ای گیر بیاورند تا از فرقه جدا شوند. چون الان در آن محل دورافتاده اگر نفری بخواهد جدا شود سخت است ولی با این حال باز با این جنگ و جدالها، این فرقه به چنان ذلتی افتاده که هیچ کاری نمی تواند بکند. حتی نمی تواند نفر را اخراج کند.
یک مثال دیگر برای شما بزنم این است که الان درست است که به اشرف سه رفته اند که ۲۰ کیلومتر با اینجا فاصله دارد ولی هر روز نفرات را برای هواخوری به داخل شهر می اورند. مخصوصا روزهای شنبه که اینجا تعطیل است. باز این نشان دهنده وضعیت وخیم فرقه است چون فرقه به خیال خام خود به اشرف۳ نقل مکان کرد که دیگر نفرات به شهر نیایند تا فیل شان یاد هندوستان نکند تا جدا نشوند. ولی این بدتر هم شده چون هر روز شاهد این هستیم که نفرات روزانه در داخل شهر پرسه می زنند و از وضع آنها دقیقا میشه فهمید که از لحاظ روحی در وضعیت بحرانی قرار دارند که صد البته برای فرقه خوب نیست و این امکان وجود دارد که هر لحظه افراد فرار را بر قرار ترجیح دهند.
یادداشت از زینال شهیدی
انتهای پیام
