زنان در فرقه رجوی حق ازدواج و طلاق ندارند. طلاق و ازدواج با دستور تشکیلاتی و با فرم های سنتی اجرا می گردید. از سال ۱۳۶۸ هجری شمسی نیز تمامی زنان متاهل فرقه رجوی با دستور رهبری سازمان با اجبارهای تشکیلاتی از خانه و خانواده خود جداشده و با اهرم انقلاب ایدئولوژیک از شوهرانشان طلاق گرفته اند.
رویکرد انقلاب ایدئولوژیک فرقه رجوی درباره زنان مجاهدی که سال ها پیش از انقلاب ایدئولوژیک سال ۱۳۶۸ ازدواج کرده و فرزند داشتند، بسیار خشونت بار بود. طوریکه می بایست از کودکان خود نیز طلاق گرفته و آنها را باید فراموش می کردند.
زن فرقه رجوی انقلاب کرده که هم اکنون در کشورهای مختلف اروپا حضور دارد، کوچکترین حقی برای تشکیل زندگی خصوصی ندارد. و این درحالی است که مریم رجوی درباره آزادی زنان بسیار تبلیغ می نماید، بی آنکه خود به یکی از قوانین برابری زنان آن عمل کرده یا درباره خشونت علیه زنان در درون تشکیلات عمل مفیدی انجام داده باشد.
در این باره از جداشدگان بسیاری درباره خشونت رهبری فرقه رجوی علیه اعضای زن مجاهدین خلق گزارش شده است که هیچ گونه کنترل بیرونی و عمومی روی آنان اعمال نمی گردد. چرا که رهبری فرقه همچنان درصدد است زنان فرقه را از مینیمم حقوق انسانی محروم نموده و آنان را از جامعه جدا نموده و از ارزش های انسانی دور نماید.
زنان فرقه رجوی در محیطی بسته و در فضایی پر از انواع سرکوب های شخصی قرار دارند، زنان فرقه رجوی حق تصمیم گیری درباره زندگی شخصی یا سرنوشت خود را ندارند. طوریکه حتی مراجع بین المللی نیز از حق کنترل و رسیدگی به آن برخوردار نمی باشند.
روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان چه روزی است؟
از سال ۱۹۸۱، ۲۵ نوامبر هر سال (معادل چهارم یا پنجم آذر) به عنوان روز جهانی رفع خشونت علیه زنان برگزیده شده است. این روز برای یادآوری عزم همگانی برای مبارزه با خشونت علیه زنان انتخاب شده است. مجمع عمومی سازمان ملل متحد در ۱۷ اکتبر ۱۹۹۹ نامگذاری این روز را به عنوان روزی جهانی تصویب کرد.
خشونت علیه زنان اصطلاحی تخصصی است که برای توصیف کلی کارهای خشونت‌آمیز علیه زنان به کار می‌رود. مجمع عمومی سازمان ملل متحد خشونت علیه زنان را «هرگونه عمل خشونت آمیز بر پایه جنسیت که بتواند منجر به آسیب فیزیکی (بدنی)، جنسی یا روانی زنان بشود» تعریف کرده است که شامل «تهدید به این کارها، اِعمال اجبار، یا سلب مستبدانهٔ آزادی (چه در اجتماع و چه در زندگی شخصی)» می‌شود. اعلامیه رفع خشونت علیه زنان در سال ۱۹۹۳ بیان می‌کند که این خشونت ممکن است توسط افرادی از همان جنس، اعضای خانواده، و جامعه اعمال شود.
در روز ۲۵ نوامبر سال ۱۹۶۰ سه خواهر اهل جمهوری دومینیکن، با نام خواهران میرابل، پس از ماه ها شکنجه، سرانجام توسط سازمان امنیت ارتش این کشور به قتل رسیدند. “جرم” این سه خواهر شرکت در فعالیت های سیاسی علیه رژیم دیکتاتوری حاکم بر دومینیکن بود.
۲۱ سال بعد، یعنی در سال ۱۹۸۱، در همایشی که در بوگوتا، پایتخت کلمبیا، با شرکت مدافعان حقوق زنان در آمریکای لاتین و منطقه کارائیب تشکیل شد، پیشنهاد اختصاص دادن روز قتل خواهران میرابل به روز نهی خشونت علیه زنان مطرح گردید. هدف از این پیشنهاد آن بود که هم به تلاش و جسارت این خواهران ادای احترام شود و هم افکار عمومی بیش از پیش به سوی نهی خشونت علیه زنان سوق یابد. سال ۱۹۹۹ سازمان ملل نیز ۲۵ نوامبر را به عنوان روز جهانی نهی خشونت علیه زنان به رسمیت شناخت.
در راستای همین تصمیم، یک سال بعد، شورای امنیت سازمان ملل سال ۲۰۰۰ قطعنامه ی ۱۳۲۵ را به تصویب رساند که عنوان آن بود: ”زنان، صلح و امنیت”. محورهای اصلی این قطعنامه به پیشگیری مناقشات و خصومت ها در درون و در میان کشورها، تامین مشارکت زنان در حیات سیاسی و اجتماعی و نیز ممانعت از اعمال خشونت علیه آنها مربوط می شوند. این قطعنامه مبنایی است برای آن که خشونت های گوناگون علیه زنان بدون مجازات نمانند و عاملان آنها به پای میز محاکمه کشیده شوند.
انواع خشونت درباره زنان اینگونه تعریف شده است
تجاوز جنسی در بستر زناشویی =تجاوز شوهر به همسر
حملات جسمانی و کتک زدن
به کار بردن الفاظ رکیک در رابطه با زنان
نگاه به عنوان ابزار جنسی
احساس مالکیت به زن
خواهان نابرابری
یادداشت از محمد علوی
انتهای پیام / آریا ایران
