حسرت به دلی مادران و پدران پیر و سالخورده را چه باید کرد ؟

در آلبانی ، کسانی که جدا شدند را از گرفتن حق و حقوق پناهندگی که ماهیانه از کانال فرقه به جداشده ها پرداخت می شود محروم می کنند واین مطلب راهم به طور رسمی در معرض عموم قرار می دهند و کتبا به نفرات جداشده ابلاغ می کنند !
از طرفی هم در نوشته ای دیگر یکی از سران فرقه ، اعلام کرده است :
در ۵ سالی که در لیبرتی بودند ، ۳۰ میلیون ساعت کار شده تا آنجا را از سنگستان به گلستان ! تبدیل کردند !
خوب اگر این ۳۰ میلیون ساعت کار را ، از بابت هر ساعت ۱۵ دلارکه مزد یک کارگر ساده در اروپا بازای هر ساعت کار است درنظر بگیریم ، کار اعضای فرقه در آلبانی مبلغی در حدود ۴۵ میلیون دلار( چهل و پنج میلیون دلار !!! ) برای مریم قجر فقط در لیبرتی ، سودآوری داشته است !
این فقط سود آوری ۵ سال لیبرتی است !
به همین نسبت اگر از بدو ورود به عراق و تشکیل ارتش رجوی ، حساب کنیم ، از سال ۱۳۶۴ تا رفتن به لیبرتی ، یعنی ۱۳۹۱ ، می شود ۲۷ سال دیگر و اگر ۲۷ سال را با توجه به تعداد تقریبی نفرات حاضر به نفر ساعت تبدیل کنیم و در ۱۵ دلار بازای هر ساعت ضرب کنیم می شود تقریبا ۵۰۰۰ میلیارد دلار یا به عبارت دیگر ۵ تریلیون دلار سودآوری برای رجوی !
اگر هم متوسط نفرات سازمان را در این ۳۲سال بعد از سال ۱۳۶۴ ، ۳۵۰۰ نفر حساب کنیم (که یک عدد خیلی کمی است )، بازای هر نفر یک عدد عجیب و غریب می شود :
به ازای هر نفر ۵/۱ میلیارد دلار!!!
این ۵ تریلیون دلار را هم اگر با پول های اهدایی صدام حساب کنیم یک عدد نجومی بسیار شگفت انگیز می شود !
اما اینجا من فقط از مبلغ ۵ تریلیون دلار صحبت می کنم و پول های میلیاردی اهدایی صدام از بابت حق رزمندگی به ازای هر نفر که به فرقه می داد و پول های اخذ شده حاصل از فروش نفت توسط فرقه، صرفنظر می کنم !
آیا این انصاف است که کسانی که باعث شدند رجوی ۵ تریلیون دلار سود آوری داشته باشد ، را در روز اعلام جدایی لباس های تن شان را هم در آورد و  منت هم زد که ما مخارج انتقال شما را از عراق به آلبانی دادیم ؟!
۵/۱ میلیارد دلار سود آوری بازای هر نفر در ۳۲ سال رجوی کسب کرده است ! اما وقیحانه بعد از جدائی ، با سند و امضاء می گوید ماهیانه ۳۵۰ دلار هم که به نفرات بابت حقوق پناهندگی از UN می گیریم را هم نمی دهیم !
خیانت رجوی به جداشده ها و حتی جدا نشده ها این است ! این ها ، همه بحث های دو دوتا، چهارتای ریالی است !
عمر نفرات که در بیراهه های رجوی تلف شد را چطور باید جبران کرد ؟
حسرت به دلی مادران و پدران پیر و سالخورده را چه باید کرد ؟
حسرت دیدارهمسری وفادار را که بیش از ۲۷ سال از اسارت شوهرش به دست رجوی می گذرد و هیچ وقت به فکر ازدواج هم نیافتاده را کجای دلم بگذارم ؟
حسرت دیدار خانواده ای که عزیزشان در اشرف زیر فشارهای رجوی ملعون ، خودسوزی کرد را چه کار کنم ؟
افسرده گی های آقای سبحانی را که در مخالفت با رجوی ، ۸ سال در انفرادی در زندان های اشرف ، پوسید و خاکستر شد را ، به چه کسی بگویم ؟
ما جداشدگان ، درکجای این حقوق بشر که دنیا از آن دم می زند ، قرارگرفته ایم ؟
به سعید فرزند آرام گفتاری ، که پدرش در عملیات فرقه در داخل کشته شد و در اشرف به من گفته بود: اگر بعدها فرزندم را دیدی ، بگو که پدرت تورا خیلی دوست داشت ! ، چه بگویم ؟
به دختر جهان بخش … که پدرش قربانی بیراهه های رجوی گشت ، و سراغ پدرش را از من می گرفت ، چه باید می گفتم ؟
آیا رجوی ها ، این ها را می فهمند ؟!
آیا مریم قجر که هر ساله ، هزاران دلار صرف مراسم کذائی برای مزدوران اجاره ای می کند ، می فهمد که چه تخریبی را انجام داده و چه جنایاتی را به اسم آزادی ، مرتکب شده است ؟

یکی از جداشدگان آذربایجانی