سلام عرض می کنم خدمت تمامی خانواده های عزیز و بزرگوار
یک گفتگوی خیلی کوتاه برای شما دارم. خودتان آن را بخوانید و اگر باورتان نمی شود می توانید به آرشیوهای فرقه رجوی بروید و آنها را در بیاورید.
اول از تمام خوانندگان عزیز و گرامی بخاطر نیاوردن اسم ها عذرخواهی می کنم. در مرام خود نمی بینم که اسم کسی را بی اجازه بیاورم. اگر چه تعداد زیادی از این افراد ما را مزدور خطاب کرده اند. عیبی ندارد، طلا که پاک است، چه منتش به خاک است.
این را می خواستم بگویم که الان تفریبا چند صباحی است و از چندین ماه هم گذشته که نفراتی بیرون آمده اند که این نفرات کاملا شناخته شده بوده اند. هم به عنوان مجری وهم به عنوان گوینده مستند بودند و البته خیلی هم در بعضی از موارد و در جاهایی کاسه داغتر از آش می شدند، یا خیلی جاها هم به عنوان یک فیلمبردار کار انجام میدادند.
من می خواهم به این افراد بگویم شما که این چنین در آنجا کارهایی انجام می دادید که سرنوشت بسیاری زن و مرد در دستان خیلی از شماها بود، عیبی ندارد گذشت کرده ایم، ولی چرا الان که بیرون آمده اید در فیس بوک یا در اینستاگرامتان عکسهای مریم رجوی را می زنید؟
به چند نفر از این افراد گفتم و این سؤال را پرسیدم. می دانید چه جواب دادند؟ باورتان نمی شود. گفتند بخاطر اینکه روزی ما دست مریم رجوی است و ممکن است به هر بهانه های آن را قطع کند.
متاسفم برای این طور آدمها. روزی انسان ها در دست خدا است. شما اگر دست در دست هم بدهید هیچ لشکری نمی تواند جلودارتان باشد. من حرفی نمی زنم ولی این امام علی (ع) است که می فرماید روزی هر کس در دست قدرتمند خداست و نه بنده خدا.
الان که می توانی آزاد باشی واقعا آزاد و رها باش و بنده کسی نباشد و روزی ات را از خدا طلب کن. من و امثال من که بیرون هستیم هم به نوبه خود قول شرف می دهیم که در این زمینه به تو و امثال تو که کم هم نیستید کمک کنیم و هر کاری که از دستمان بر می آید انجام دهیم. اگر ما همه دست به دست هم بدهیم می توانیم مشکلات خودمان را در قالب یک تشکل صنفی حل کنیم و محتاج کسی نباشیم.
در مراممان نیست که اسم بگوییم در صورتی که دیده ایم چقدر آماج تهمت و ناسزاهایی هستیم که صرفا به دلیل امضا نکردن برگه های فرقه رجوی بوده است. در روزهای آتی باز شاهد بیرون آمدن افراد سرشناس از فرقه رجوی هستیم. تردیدی در این نیست. فقط این را می گویم که دل قوی دارید و از چیزی نترسید.
به مریم رجوی هم باید گفت آخر زبونی و خفت تا کی؟ هواداری که از ترس قطع شدن مستمری ماهانه باشد به چه درد تو می خورد؟ دلت را به چه خوش کرده ای؟ این افرادی که اسیر کرده ای را آزاد کن تا به درد و بد بختی خودشان برسند. دیگر بس است.
یادداشت از زینال شهیدی
