به طور مثال بعد از جابجایی از اشرف به لبیرتی، برای همه مشخص بود که لبیرتی دیگر اشرف نیست و زیر چتر کمیساریا می باشد و دیگر نمی توانند آدم ها بازی بدهند. لذا با شعارهای توخالی و ترفندهای خاص خودشان که مثلا لبیرتی پلی بسوی تهران است، دوباره مدتی نفرات را مشغول کردند و در دام انداختند، ولی به خوبی برای تک تک ما که در فرقه رجوی بودیم و در طول این سالها حرف های دروغ و فریبهای رجوی را دیده بودیم مشخص بود که این هم سرابی بیش نیست.
زمانی که به آلبانی آمدیم هم باز تکرار همین دست دروغ ها وجود داشت که اگر خبری بشود در ایران از همین جا حرکت می کنیم و میرویم به سمت ایران. ولی برای ما که سال های تلخ را دیده بودیم مشخص بود که این ها فریبی بیش نیست چون آن زمان زیر چت و حمایت صدام حسین با سلاح و تانک هیچ راهی پیش رو نبود، چطور الان از آلبانی می خواهند برای سرنگونی بروند. تاریخ مصرف این دروغ ها و فریب ها به سر رسیده است.
شکر خدا روزانه شاهد جدا شدن و رهایی یافتن نفرات در تیرانا هستیم. آلبانی قطعا نقطه پایانی عمر فرقه است. مریم رجوی خودش گفت که آلبانی عراق نیست. درست است، اینجا عراق نیست که افراد در داخل یک محیط بسته اسیر باشند و خبر از دنیای بیرون نداشته باشند. اینجا فریب دادن به سادگی اشرف و لیبرتی نیست. اینجا جایی است که مریم رجوی را از پاریس به تیرانا می کشاند تا خودش شخص دروغ ها و ترفندهای قبلی را تکرار نماید تا شاید کسی باور کند.
ولی مریم رجوی باید بداند که دوران دروغ و فریب و دم زدن از انقلاب و سرنگونی به سر آمده و دیگر نزد افراد کارآیی ندارد.
با آرزوی روزی که هر چه زودتر اسیران فرقه رجوی به دنیای آزاد قدم بگذارند و نجات یابند.
یادداشت از محمد علی قدرتی – نجات یافته از فرقه رجوی در آلبانی
