لازم است در سالگرد تاسیس فرقه رجوی نکته ای را یادآوری کنم ، بنیانگذار سازمان حنیف نژاد گفته بود مبارزه را به عنوان علم باید فرا گرفت و بدان عمل نمود و سپس در فرهنگ سیاسی جامعه وارد کرد وی برای اولین بار ضرورت مبارزه حرفه ای و تمام وقت را در دستور کار و بر روی مبارزات تعطیلات آخر هفته ای خط بطلان کشید .
حنیف نژاد به اصطلاح معتقد بود که ، مرزبندی حقیقی نه بین «بی خدا» و «باخدا» ، بلکه بین استثمار شونده و استثمار کننده در صحنه عمل اجتماعی و سیاسی ترسیم می‌شود.
در حقیقت سازمان در مقاطع اولیه به مدت ۶ سال با کار گسترده سیاسی تشکیلاتی مخفی به فعالیت ادامه دادند .
اما پس از ضربه اول شهریور ۵۰ و دستگیری های بعد از آن که ۹۰ درصد از کادرها و صد در صد مرکزیت سازمان توسط ساواک و با همکاری رجوی دستگیر شدند.
اما واقعیت تلخ تر این است از وقتی که سکان سازمان را رجوی تروریست بدست گرفت اصول اولیه کم رنگ شده و تشکیلات به سمت فرقه ای پیش رفت .
اعضای دفتر سیاسی را به اسم انقلاب منحل و سپس قدرت را در خودش متمرکز نمود به اسم رهبری حرف اول را خودش می زد و تمام تصمیم گیری های مهم و ریز و درشت به عهده رجوی بود ، اگر یکی مانند علی زرکش که عضو دفتر سیاسی و نفر شماره ۲ فرقه بود در نتیجه زیر بار انقلاب درونی رجوی نرفت وی را ابتدا خلع رده و در پایین ترین رده تشکیلاتی سازماندهی کرد در واقع از طرف رجوی ایزوله شده بود به عنوان راننده خودروی سبتیک ( لجن کش ) در قرارگاه اشرف کار می کرد تا در عملیات مرصاد به طرز مشکوکی کشته شد .
شرایط کنونی مریم قجر ، با جانی ترین و جنایتکارترین عناصر آمریکایی یعنی همان استثمار کننده که حنیف نژاد نام برده بود مزدوری کرده و برای پیشبرد اهداف خویش هیچ مرزی نیست که رد نکرده باشند .در حقیقت بنا به مصداق ضرب المثل معروف : خشت اول گر نهد معمار کج / تا ثریا می رود دیوار کج .
یادداشت از محمد رضا گلی
انتهای پیام / انجمن نجات مرکز مازندران
