دروغ هایی که می گفتند به این شکل بود که:
۱٫ وقتی کمیساریا شما را قبول می کند، شما را به محل تخلیه اطلاعات میبرد و اطلاعات داخل لیبرتی را میگیرد و بعد به نیروهای امنیتی عراق و سفارت ایران در عراق میدهد و آنان به این وسیله اطلاعات خودشان را برای موشک باران لیبرتی تکمیل میکنند.
۲٫ اگر بروید شما را به هتل مهاجر در بغداد می برند. کنترل این هتل در دست وزارت اطلاعات ایران است و شما را زیر فشار روحی و روانی میبرند و شکنجه می کنند.
۳٫ بهتر است اگه برای مصاحبه به کمیساریا رفتید برای خروج جواب رد بدهید. آنها میخواهند شما را فریب بدهند و جدا کنند.
۴٫ چرا شما خودتان را با کمیساریا به دردسر بیندازید. ما خودمان داریم کاری می کنیم که شما را به خارج بفرستیم. صبر داشته باشید، ما خودمان مسئله شما را حل می کنیم.
بعد در شهریور سال ۱۳۹۵ما را به آلبانی منتقل کردند و قول و قرارهای آنها را از نزدیک دیدم. دوباره با دروغ و فریب می خواهند ما را در محلی شبیه قرارگاه اشرف تل انبار کنند.
این از وضعیت کسانی که فریب رجوی در عراق را خوردند و ماندند. من این موضوع را بیان کردم تا به خوانندگان و دوستان و کسانی که مجاهدین خلق را خوب لمس نکرده اند بگویم که رجوی کیست و چه نوع آدمی است. فریب نخورید و خودتان را نجات بدهید.
از داخل فرقه اطلاع دارم که چیزی حدود ۲۴۰ الی ۲۵۰ نفر از اعضای فرقه در حال حاضر تعهدی که مریم رجوی برایشان گذاشته را امضاء نکرده و لذا خواهان جدایی هستند. چند روز پیش یکی از دوستانم را در پارک دیدم. به دلیل جنگلی بودن منطقه توانستم چند دقیقه ای در خلوت صحبت داشته باشم. خبری که از داخل مناسبات می داد از این قرار بود که قرار شده است همه اعضا تا یک سال و نیم آینده تعهد ماندن در تشکیلات را بدهند و بعد به محلی همانند اشرف منتقل شوند. گفته اند هرکسی به این تعهد پایبند نباشد یعنی دشمن ملت ایران و خائن به رجوی و خود فروخته است. مدام از اسم مسعود رجوی خرج می کنند و می گویند که این تعهد نامه را خود برادر نوشته است. ولی نزدیک به ۲۵۰ نفر به همین تعهد پشت پا زده اند، به تعهدی که ظاهرا شخص مسعود رجوی خواسته است.
مریم رجوی به نفرات وعده داده که اگر تا یک سال و نیم دیگر بمانند خودش مسئله پناهندگی همه را حل می کند. درست مثل همان وعده و وعیدهایی که در لیبرتی میداد. علت این دروغها و وعده های پوشالی چیست؟ بنظرم خیلی روشن است. چون موج ریزش و نارضایتی در فرقه مدام بالا و بالاتر میرود و حتی به شورای مرکزی و نفرات قدیمی هم رسیده است. هرچه جلوتر می رویم افراد بیشتری پی به دجالگری مریم رجوی می برند.
آلبانی دیگر عراق نیست که نفرات را در چهار دیواری با تیوال های بلند و سیم خاردار از جامعه جدا کنند. آلبانی پایان رجویسم است و با هیچ دروغ و کلک و وعده های پوشالی نمی توانند نفرات را در اسارت خود نگه دارند.
به امید آن روزی که تمام دوستان در اسارت فرقه رجوی را از نزدیک در دنیای آزاد ببینیم.
یادداشت از محمد هاشمی
