خانواده ها در لیبرتی ،

پارادوکس در فلسفه سیاسی و اخلاقی سران فرقه رجوی

بند ۱ ماده ۱۳ و بند ۳ ماده ۱۶ اعلامیه ی جهانی حقوق بشر تصریح دارد : “هر کس می تواند در داخل هر کشور آزادانه نقل مکان کند و هر کجا بخواهد اقامت گزیند” و “خانواده عنصر طبیعی و اساسی اجتماع است و باید از پشتیبانی جامعه برخوردار باشد”.

بدون هیچ شرح و تفسیری می بایست رهبران فرقه مجاهدین به خواسته مشروع و قانونی خانواده ها مبنی بر ملاقات و تماس با عزیزانشان که سالهاست در مقرهای فرقه در عراق تحت اسارت بسر می برند ، اهمیت دهند. به رهبران مجاهدین بایستی متذکر شد که پذیرفتن خواسته ی قانونی و مشروع اعضای خانواده ها یک اقدام انسانی و اخلاقی بدون در نظر گرفتن ملاحظات سیاسی و یا تشکیلاتی ست.

الزامات زیست در دنیای مدرن و پایبندی به شان و کرامت انسانها ایجاب می کند تا فارغ از هر گونه مرزهای محدود کننده و آزاردهنده ای چون عقیده و مرام سیاسی و منافع تشکیلاتی و گروهی و … به موضوعات مربوط به حقوق اساسی انسانها به خصوص در شرایط بغرنج و حاد اهمیت داده شود.

به تعبیر سهراب سپهری شاعر رویاهای مسحور کننده و آرزوهای سحرآمیز :

چشم ها را باید شست ، جور دیگر باید دید

واژه را باید شست

واژه باید خود باد ، واژه باید خود باران باشد

چتر را باید بست

زیر باران باید رفت

فکر را ، خاطره را ، زیر باران باید برد

با همه مردم شهر زیر باران باید رفت …

http://youtu.be/a92CpdEupzQ

https://youtu.be/mTneA0v3_10