سال‌هاست که سازمان‌های اطلاعاتی غربی با بودجه‌های میلیاردی، هزاران نیرو، تجهیزات پیشرفته و دسترسی به شبکه‌های جاسوسی گسترده، مشغول رصد و تحلیل ایران هستند. طبیعی است که چنین دستگاه‌های عظیمی اگر اطلاعات مهم و دندان‌گیری داشتند، خودشان آن را منتشر می‌کردند.
حالا وسط این صحنه، ناگهان یک تشکیلات تروریستی ورشکسته با دست‌و‌پا زدن تبلیغاتی مدعی می‌شود «افشاگری مهم» دارد! این همان گروهکی است که دستش تا مرفق به خون انسان‌های بی‌گناه ایرانی آلوده است و سال‌هاست نه پایگاه اجتماعی دارد، نه توان عملیات، نه حتی انسجام تشکیلاتی.
در واقع، این‌گونه «افشاگری‌ها» بیشتر شبیه تنفس مصنوعی رسانه‌ای است تا افشای واقعی. هدف اصلی نه کشف حقیقت، بلکه یک چیز ساده‌تر است: زنده ماندن در ویترین سیاست و نشان دادن اینکه «هنوز هستیم» و «زنده‌ایم به خیانت».
به بیان ساده، ما با یک فرقه نیمه‌جان روبه‌رو هستیم که با هر خبرسازی جعلی کوچک، سعی دارد از غرق شدن کامل در فراموشی تاریخی جلوگیری کند.
اما تاریخ نشان داده که چنین تلاش‌هایی نهایتاً به یک فرجام مشترک ختم می‌شود: محو شدن در سکوت.
انتهای پیام
