سران مجاهدین خلق با بزرگ‌نمایی اسناد بی‌اهمیت، به هواداران وفادار خود وانمود می‌کنند که هنوز در صحنه بین‌المللی نقش دارند.
به گزارش فراق، آرش رضایی در یادداشتی نوشت: سایت فراق در گزارشی با عنوان «افشاگری از شوی تبلیغاتی تشکیلات رجوی با عنوان «قطعنامه ۱۶۶» به پروپاگاندا و فریبکاری رسانه‌ای تشکیلات بدنام رجوی پرداخته است.
تحلیل سایت فراق از ماجرا دقیق و منطبق بر واقعیات می‌باشد. این قطعنامه‌های نمادین و بی‌اثر، صرفاً ابزاری تبلیغاتی برای مجاهدین خلق هستند تا با جعل واقعیت‌ها، خود را به عنوان یک «اپوزیسیون مشروع» معرفی کنند، در حالی که این گروه تروریستی سال‌هاست نه تنها هیچ پایگاه مردمی در ایران ندارد، بلکه توسط جامعه بین‌المللی نیز به حاشیه رانده شده است.
قطعنامه‌های «ابرازی» مثل H.Res.166 در کنگره آمریکا، به دلیل فقدان اثر حقوقی یا اجرایی، بیشتر جنبه تبلیغاتی و سیاسی دارند تا تأثیر واقعی بر سیاست خارجی. این نوع قطعنامه‌ها معمولاً برای جلب توجه گروه‌های خاص یا فشار لابی‌ها استفاده می‌شوند، بدون اینکه الزام‌آور باشند یا حتی به مرحله رأی‌گیری برسند.
در مورد سازمان مجاهدین خلق، این گروه سال‌هاست که از چنین ابزارهایی برای بازسازی وجهه خود و جلب حمایت مالی و سیاسی در غرب بهره می‌برد. با توجه به سابقه تروریستی این گروه و حذف آن از لیست گروه‌های تروریستی آمریکا در سال ۲۰۱۲ (عمدتاً به دلیل فشارهای لابی‌گری و نه تغییر ماهیت گروه)، همچنان در حاشیه سیاست‌های اصلی آمریکا باقی مانده است. دولت آمریکا، به‌ویژه در سال‌های اخیر، هیچ نشانه‌ای از به رسمیت شناختن این گروه به عنوان نماینده مردم ایران نشان نداده و بیشتر بر سیاست‌های کلان خود در قبال ایران متمرکز است.
هیاهوی رسانه‌ای مجاهدین حول این قطعنامه‌ها چند هدف مشخص دارد.
سران مجاهدین خلق با بزرگ‌نمایی اسناد بی‌اهمیت، به هواداران وفادار خود وانمود می‌کنند که هنوز در صحنه بین‌المللی نقش دارند. این نمایش‌ها برای جلب حمایت مالی از حامیان غربی، به‌ویژه در آمریکا و اروپا، طراحی شده‌اند. در شرایطی که این گروه پایگاه مردمی در ایران ندارد و در سطح بین‌المللی به حاشیه رانده شده، چنین اقداماتی تلاشی برای حفظ ظاهر است.
نکته جالب اینجاست که حتی در خود قطعنامه، نامی از مجاهدین برده نشده، که نشان‌دهنده فاصله‌گذاری کنگره از این گروه است. این موضوع تأیید می‌کند که ادعاهای مجاهدین درباره «حمایت تاریخی» صرفاً پروپاگانداست. تاریخچه قطعنامه‌های مشابه (مثل H.Res.100 یا H.Res.374 هم نشان می‌دهد که این اقدامات عمدتاً نمادین بوده و هیچ‌گاه به تغییر سیاست یا تقویت جایگاه مجاهدین منجر نشده‌اند.
در مجموع، این هیاهو بیشتر یک عملیات روانی برای بقای تشکیلاتی است که سال‌هاست از واقعیت‌های سیاسی و اجتماعی ایران و جهان دور افتاده. راه‌های مقابله با این پروپاگاندا افشای شیوه ها و متدهای فریبکارانه برای افکار عمومی است.
انتهای پیام
