در خبرها آمد که یکی از عناصر تروریستی وابسته به فرقه رجوی به سفارت ایران در سوئد حمله کرده و با برافروختن آتش، تلاش نموده تا توجهات را به خود جلب کند. اما نکته اصلی، نه خود فرد حملهکننده، بلکه کسانی هستند که او را به این اقدام تروریستی فرستادهاند.

این روش که رجوی هر از چند گاهی فردی را برای حمله به سفارتهای جمهوری اسلامی ایران میفرستد تا با ایجاد آتشسوزی، جلب توجه کند، حربهای کهنه و تکراری است. اگرچه رسانهها گاهی برای چند ساعت آن را پوشش میدهند، اما واقعیت این است که این اقدامات دیگر اثرگذاری گذشته را ندارند. حال سؤال اینجاست: چرا رجوی عناصر تروریستی خود را به صحنه میفرستد تا چنین اقداماتی انجام دهند؟ آیا نمیداند که این کار برایش هزینه دارد؟ آیا از عواقب احتمالی آن بیخبر است؟
بازداشت عامل مجاهدین خلق در رابطه با حمله به سفارت ایران در استکهلم
پاسخ روشن است: او همه اینها را میداند، اما در بحبوحه مذاکرات جهانی و تحولات اقتصادی و اجتماعی، ترس از فراموش شدن، او و تشکیلاتش را وادار میکند تا دست به چنین حرکاتی بزنند تا به دولتمردان آمریکایی و اروپایی بگویند: “ما هم هستیم!”
برافروختن یک آتشسوزی مسخره و خندهدار، هیچ سیاستمداری را فریب نمیدهد، اما ممکن است تا حدی روی افکار عمومی تأثیر بگذارد. رسانهها نیز از این فرصت استفاده میکنند تا خوراک خبری داشته باشند و بسته به اهمیت رویداد، آن را منتشر میکنند. اما از آنجا که تشکیلات رجوی سابقه تروریستی دارد، این اخبار معمولاً به سرعت از صفحه اول رسانهها به صفحات بعدی و سپس به کلی از گردونه اخبار خارج میشوند. جالب اینجاست که وقتی به برخی رسانههای معتبر مراجعه میکنیم، میبینیم که اصلاً به این خبر اشارهای نکردهاند، اما رسانههای خود مجاهدین تا توانسته در بوق و کرنا کرده تا بگوید: “ما را نادیده نگیرید!”
جالبتر اینکه رجوی بارها به اعضا و هوادارانش گفته است: “زندانهای اروپا، بهویژه در کشورهای اروپای مرکزی و شمالی، مانند هتل هستند و نباید نگران باشند!” حال سؤال این است: با چنین تشویقهایی، رجوی چه انتظاری دارد جز اینکه اعضا و هوادارانش در خارج، منتظر فرمان بعدی او باشند؟
اما باید به رهبران این فرقه تروریستی هشدار داد که اوضاع از هر طرف که بررسی شود، هیچ سودی برایشان نخواهد داشت. همانطور که ضربالمثل معروف میگوید: شما بی وطنها “از گندم ری، نخواهید خورد!”
سعید محمدپور
انتهای پیام