فرقه رجوی، برای جلوگیری از تبدیل شدن موضوع کودک‌سربازان سابق و کودکان جدا شده از خانواده‌هایشان به یک پرونده حقوقی و کیفری در کشورهای اروپایی، دستگاه تبلیغاتی خود را به‌کار گرفته است تا با ایجاد سر و صدا و اتهام‌زنی، مانع از عمومی شدن این موضوع در افکار عمومی کشورهای اروپایی شود.
به گزارش فراق، کودکانی که به دستور رجوی از پدر و مادرشان جدا و به کشورهای دیگر فرستاده شدند، بین ۷۰۰ تا ۹۰۰ نفر برآورد می‌شوند. فرزندان من نیز از قربانیان این جنایت رجوی هستند. ده‌ها نفر از آنان بعدها با فریبکاری از سوی سازمان رجوی به عراق بازگردانده شدند، لباس نظامی پوشانده شده و به خدمت رجوی درآمدند. از سرنوشت بسیاری از این کودکان اطلاعی در دست نیست و فرقه رجوی تاکنون گزارشی در مورد آن‌ها منتشر نکرده است. اما مشخص است که تعدادی از آن‌ها دست به خودکشی زدند، برخی در خانه‌های هواداران سازمان رجوی یا نزد افرادی که مسئول نگهداری آن‌ها بودند، مورد خشونت جسمی و تجاوز قرار گرفته‌اند. همچنین بسیاری از این کودکان دچار آسیب‌های شدید روحی و روانی شده‌اند و هنوز هم از پیامدهای آن رنج می‌برند.
نابودی بنیان خانواده، جدا کردن کودکان از پدر و مادرشان (از نوزادان شیرخوار تا نوجوانان ۱۳-۱۴ ساله)، انتقال غیرقانونی آن‌ها از عراق و ورود غیرقانونی‌شان به کشورهای مختلف که جان آن‌ها را به خطر می‌انداخت، تلاش برای جدا کردن خواهران و برادران از یکدیگر و سپردن آن‌ها به افراد ناشناس در کشورهای دیگر، قطع ارتباط طولانی‌مدت کودکان با والدینشان، نگهداری غیرقانونی برخی از کودکان در خانه‌ها یا خوابگاه‌های دسته‌جمعی در برخی کشورهای اروپایی و محروم کردن آن‌ها از حقوق قانونی‌شان، کلاهبرداری سیستماتیک با دریافت پول از ادارات دولتی کشورهای مختلف به نام کودکان و عدم هزینه‌کرد آن برای آن‌ها، اعمال خشونت جسمی و جنسی در خوابگاه‌های دسته‌جمعی توسط افرادی که از سوی سازمان رجوی برای نگهداری کودکان گمارده شده بودند، و همچنین خشونت‌های مشابه در خانه‌های هواداران سازمان، از جمله جنایاتی است که بر این کودکان تحمیل شد. برخی از این کودکان دچار ضربه‌های روحی شدید شده‌اند، دست به خودکشی زده‌اند یا هنوز از آسیب‌های روانی رنج می‌برند.
در سال‌های بعد، بخشی از این کودکان به‌طور غیرقانونی و بدون اطلاع پلیس یا ادارات دولتی، از کشورهای اروپایی به عراق منتقل شدند؛ با این وعده که والدین خود را ملاقات خواهند کرد. اما در عراق، برخی از آن‌ها که کمتر از ۱۷ سال یا حتی جوان‌تر بودند، به‌زور به سربازی گرفته شدند. بعدها، تعدادی از این کودک‌سربازان در درگیری‌های کمپ اشرف و کمپ لیبرتی در عراق کشته شدند. درباره‌ی چگونگی مرگ یا خودکشی برخی از آن‌ها نیز اطلاعاتی در دست نیست.
بسیاری از این اقدامات به‌صورت سیستماتیک و در طول سال‌ها انجام شده و آشکارا نقض قوانین کشورهای محل سکونت این کودکان بوده است. کودک‌سربازان سابق سازمان رجوی و کودکانی که از خانواده‌هایشان جدا شده‌اند، این موارد را شخصاً تجربه کرده یا شاهد آن بوده‌اند. آن‌ها در خاطرات خود، در مصاحبه با رسانه‌های کشورهای آزاد، یا در فیلم‌های مستند، از این تجربه‌های دردناک سخن گفته‌اند.
افرادی که از سازمان رجوی در این اقدامات حمایت کردند و مانع از کشف حقیقت شدند، یا با ایجاد موانع، آزادی بیان این کودکان سابق را محدود کرده‌اند، اگرچه ممکن است از نظر حقوقی مسئول شناخته نشوند، اما از نظر اخلاقی شریک جنایت رجوی محسوب می‌شوند. فرقه رجوی، برای جلوگیری از تبدیل شدن موضوع کودک‌سربازان سابق و کودکان جدا شده از خانواده‌هایشان به یک پرونده حقوقی و کیفری در کشورهای اروپایی، دستگاه تبلیغاتی خود را به‌کار گرفته است تا با ایجاد سر و صدا و اتهام‌زنی، مانع از عمومی شدن این موضوع در افکار عمومی کشورهای اروپایی شود. به همین دلیل، این سازمان تلاش کرده است تا از نمایش فیلم مستند «کودکان کمپ اشرف» ساخته‌ی کشور سوئد یا مصاحبه‌های رسانه‌ها با این کودکان سابق جلوگیری کند.
رجوی از این هراس دارد که با آگاهی مردم در کشورهای آزاد اروپا و آمریکای شمالی، سیاستمدارانی که از این سازمان حمایت می‌کنند، حمایت خود را قطع کنند و زمینه‌های پیگرد حقوقی رجوی و دیگر افرادی که در سه دهه‌ی گذشته در اقدامات غیرقانونی مرتبط با کودکان در این سازمان فعال بوده‌اند، فراهم شود. در ترس از چنین احتمالی، سازمان رجوی از یک سو با ایجاد سر و صدا و جنجال‌آفرینی سعی در منحرف کردن افکار عمومی دارد و از سوی دیگر، با اتهام‌زنی و ترور شخصیت، شاهدانی را که می‌توانند در این مورد سخن بگویند یا در دادگاه حاضر شوند، می‌ترساند.
علی زمانی
نجات یافته از فرقه رجوی – تیرانا
انتهای پیام
