رجوی می‌گفت فردی که بتواند ذهن خود را کامل بیرون بریزد، جنگاورتر است

در فرقه رجوی، از شیوه‌های مختلفی برای کنترل و مدیریت ذهن اعضا استفاده می‌شود.

به گزارش فراق، ابراهیم مرادی، عضو نجات یافته از فرقه رجوی در تیرانا در یادداشتی نوشت: یکی از روش‌های متداول، برگزاری جلساتی است که به‌طور مستقیم بر رفتار، افکار و احساسات اعضا تأثیر می‌گذارد. نشست غسل هفتگی یکی از مهم‌ترین این جلسات بود که با هدف کنترل ذهن اعضا و جلوگیری از خروج آن‌ها از مناسبات تشکیلاتی برگزار می‌شد.

در نشست غسل هفتگی، اعضای سازمان مجاهدین موظف هستند تا تمامی افکار و تمایلات جنسی خود را که در ارتباط با جنس مخالف بوجود می‌آوردند، جلوی جمع بخوانند. هدف از این نشست‌ها، از بین بردن هر گونه تمایل فردی به زندگی شخصی و همچنین تحمیل یک زندگی بدون هیچ‌گونه هویتی غیر از تشکیلات، بود. مسعود رجوی رهبر سازمان مجاهدین در این جلسات می‌گفت: اگر فردی بتواند ذهن خود را به‌طور کامل بیرون بریزد، جنگاورتر است و برای مبارزه بهتر آماده خواهد بود.

این روش به‌گونه‌ای طراحی شده بود که نه‌تنها افراد را از تمایلات طبیعی انسانی خود دور کند، بلکه آن‌ها را در موقعیتی بسیار شرم‌آور قرار دهد. اعضا باید در حضور جمع و در مقابل افرادی با سنین مختلف، حتی اعضای مسن‌تر و جوان‌تر، احساسات و افکار خصوصی خود را افشا می‌کردند. چنین فضایی موجب می‌شد که حرمت و اعتماد میان اعضا به‌طور کامل از بین برود و آن‌ها احساسات شخصی خود را در موقعیت‌هایی تحقیرآمیز و شکننده بیان کنند.

یکی از اهداف اصلی نشست‌های ایدئولوژیک، از جمله نشست غسل هفتگی، شستشوی مغزی اعضا و تسلط کامل بر رفتار و افکار آنان بود. این جلسات با ایجاد شرمندگی و ترس، اعضا را مجبور به اطاعت و پذیرش شرایط سخت می‌کرد. به‌علاوه، این روش‌ها به‌طور گسترده‌ای برای از بین بردن هر گونه احساس وابستگی به خانواده یا زندگی شخصی فردی در نظر گرفته شده بود. به‌عبارت دیگر، فرد به‌طور کامل به‌عنوان یک عضو از تشکیلات در نظر گرفته می‌شد و هر نوع هویت فردی از او سلب می‌شد.

نشست غسل هفتگی و سایر نشست‌های مشابه در سازمان مجاهدین، نمونه‌ای از تکنیک‌های شستشوی مغزی است که هدف آن‌ها حفظ کنترل شدید بر افکار، احساسات و تمایلات اعضا بود. این روش‌ها، اعضا را از دنیای بیرون و هویت شخصی‌شان جدا کرده و آن‌ها را به ابزاری برای پیشبرد اهداف سازمان تبدیل می‌کرد. در نهایت، این جلسات نه‌تنها موجب از بین رفتن حرمت فردی اعضا می‌شد، بلکه اعتماد و ارتباطات انسانی را در میان اعضای سازمان نابود می‌کرد.

انتهای پیام