سازمان تروریستی مجاهدین در دهه ۶۰ مدعی ضد آمریکایی‌ترین گروه جهان بود و با شعارهای «مرگ بر امپریالیسم جهان‌خوار» و ژست سوپرانقلابی رجوی، فخر فروشی زیادی می‌نمود. به حدی که چپ و راست در نشریه مجاهد با ادعاهای ضد امپریالیستی، رگباری از انتقادات تند و تیز خود را متوجه همه می‌کردند.
رجوی در جلسات داخلی سازمان، تا قبل از حمله آمریکا به عراق (زمان سقوط صدام)، حتی در برخی اظهاراتش حسرت می‌خورد که چرا او و اعضایش قبل از دانشجویان پیرو خط امام، اقدام به تسخیر سفارت آمریکا نکردند. در برهه تسخیر سفارت لانه جاسوسی نیز، اکثراً بخاطر دارند که چگونه سازمان مجاهدین خود را به در و دیوار می‌کوبید که سهمی از آن ماجرا برای خود دست و پا کند.
همان دوران، رجوی با شور و هیجان اعلام تشکیل ارتش «میلیشیا» برای مبارزه با آمریکا نمود و تا ماه‌ها گروه‌هایی از هواداران سازمان از صبح تا ظهر در جلوی سفارت آمریکا رژه می‌رفتند و فریاد «مرگ بر آمریکا» سر می‌دادند. آنگاه در نشریه مجاهد با وقاحتی مضاعف نوشتند که نباید گروگان‌ها آزاد شوند و خواستار محاکمه و اشد مجازات آنها بودند.
بالاخره تاریخ ادعاها روزی به سر رسید و ما نظاره‌گر رجوی مبارز و انقلابی! شدیم که با سقوط صدام ناپدید شد. علاوه بر پشیمانی و ندامت از ادعای مبارزه با آمریکا، به راحتی به دامان آمریکای جهان‌خوار خزیدند و خستگی‌ناپذیر بدنبال رفع و رجوع اقدامات قدیم شدند.
در عملکرد اخیر، برای دلجویی و آرامش بیشتر یار عزیزشان، دست به هر اقدام ابلهانه‌ای می‌زنند. اخیراً در مقاله‌ای تند و تیز در «سایت مجاهد» یک بار دیگر از مواضع گذشته برائت جسته و با خرفتی تمام نوشتند: «روز ۱۳ آبان روز دانش‌آموز است» و اعتراض کردند که «چرا در ایران همچنان شعار مرگ بر آمریکا می‌دهند» و اسم این روز را جعل کرده‌اند. لازم به ذکر نیست که احدی منکر روز دانش‌آموز نیست و به همین دلیل هر ساله دانش‌آموزان پایه راهپیمایی در این روز مهم هستند.
پشیمانی این گروه از زمانی آغاز شد که حمایت صدام را از دست دادند و به دنبال ارباب جدید بودند. آن روزها به سرعت تمامی مدارک دال بر آمریکا ستیزی را از بین بردند. به همین دلیل، تعجبی ندارد که تمام آن جست و خیزهای میمونی ادعای مبارزه با آمریکا در گذشته را فراموش کرده و دوست دارند که ارباب همین مواضع جدید را بشنود و ببیند.
اما من در تاسف هستم که چگونه افرادی به چنین گروهی و با این سرکرده فراری که به سرعت رنگ عوض می‌کنند، اعتماد می‌کنند؟
سازمان مجاهدین پس از اشغال سفارت آمریکا، در صدر سری چهارم ترانه‌هایش در اواخر آبان ۱۳۵۸، سرود «نبرد با آمریکا» را منتشر کرد. یکی دیگر از سرودهایی که سازمان به آن افتخار زیادی می‌کرد، سرود «سرکوچه کمینه» – «مجاهد پرکینه: آمریکایی بیرون شو، خونت روی زمینه» است.
همان سرودهایی که در سال ۱۳۸۲ همراه با تمام کتب ضد آمریکایی از اسناد سازمان حذف شدند. آنها حتی در بازنشر کتابی تحت عنوان «سمفونی مقاومت» نیز این ترانه‌ها را با شرح و مقدمه‌اش به‌طور کل حذف کردند.
در مقدمه آن سرود نوشته شده بود: «سد اصلی راه تکامل تاریخ و اجتماع و دشمن بی‌رحم و خون‌ریز تمامی خلق‌های تحت ستم جهان در این مرحله تاریخی، بی‌تردید امپریالیسم جهان‌خوار آمریکاست. و تا نابودی کامل این دشمن خون‌ریز و بی‌رحم، بشریت روی سعادت را نخواهد دید.» سرود «نبرد با آمریکا» در رابطه با شور ضد امپریالیستی مجاهدنی خلق در سال ۱۳۵۸ سروده شده و به مردم محروم ایران تقدیم گشت!
بخشی از متن سرود:
تنها سلاح ملت همبستگی و وحدت یا فتح یا شهادت، نبرد با آمریکا
خیزد زبانگ رزم ما آهنگ مرگ بر آمریکا – از بمب و آتش سلاح سوزد شب اسارت‌ها
فریاد هر مسلمان لبیک بر شهیدان – خروش خلق ایران: نابود باد آمریکا
ننگ است راه سازش، پیروز باد جنبش – از دل خروش برکش: نابود باد آمریکا
و همان روزها در تیتر روزنامه‌هایشان نوشتند: «برای آمریکا ویتنامی دیگر بسازیم»، باز هم نوشتند: «خوشحالیم که این بار شاه اصلی که همان امپریالیسم آمریکاست، هدف قرار می‌گیرد.» فخر فروختند: «رگبار مسلسل چه کسانی سینه مزدوران و مستشاران آمریکایی را می‌شکافت؟» و پرهیاهو متقاضی محاکمه گروگان‌های سفارت و قطع رابطه کامل با آمریکا شدند.
حال گردش روزگار را بنگرید: در مسیر منفعت‌طلبی و رسیدن به قدرت، همان نیروهای آمریکایی که روزی به شکافتن سینه آنها افتخار می‌کردند، به مرادشان تبدیل شدند. در کنارشان زانو زدند. آنها را ملتمسانه به اردوگاه‌هایشان دعوت می‌کنند و سه دهه آرزوی مریم قجر، مسافرت به دیار معبود و گرفتن ویزای آمریکا شده است.
سازمانی که اعتبار خود را از ضد امپریالیستی بودنش می‌گرفت و با حس و حال همین شعار، جوانان زیادی را جذب و درمانده کرد، حال افتخار و آرزویشان دیده شدن در کنار افراطی‌ترین سناتورهای آمریکایی شده است. از آنها استمداد می‌طلبند و روزی نیست که مواضعی یا سخنی از آنان را در سرلوحه «سایت مجاهد» ننویسند. (همان سایتی که نشریه مجاهد بود و روزگاری در سرلوحه‌اش نبرد با امپریالیسم برجسته می‌شد.)
یکی دیگر از سرودهای پرجنب و جوش مجاهدین ترانه «سرکوچه کمینه» بود.
متن سرود:
سرکوچه کمینه مجاهد پرکینه – آمریکایی بیرون شو، خونت روی زمینه
مجاهد خلق ما راه و رسمش چنین است – همگی همراه هم به یاری حق، به نیروی خلق تا هنگام پیروزی…
کارگر تو بیداری، از دشمنات بیزاری، توی قلب دشمنات سرب مذاب می‌کاری…
عجبا از روزگار: آنها که می‌گفتند باید آمریکایی‌ها بیرون و محاکمه شوند و سرب مذاب در قلب‌هایشان باید کاشت، تمام مرزهای خیانت و مزدوری را زیر پا گذاشتند. حال به شعار «مرگ بر آمریکا» هم اعتراض می‌کنند!
و باید پرسید: مبارزه با سد اصلی دوران چه شد؟ مگر نمی‌گفتید در اوج رزم جاودان، با سد اصلی زمان یعنی آمریکا هستیم، سازش ننگ است. و تنها سلاح ملت نبرد با آمریکاست؟ و همواره باید ز رزم ما خیزد بانگ نبرد با آمریکا… و الا جز اسارت و نبرد راه دیگری نیست.
البته این سال‌ها با تمام وجود فریاد می‌زنند: «غلط کردیم، راه سومی هم هست.» خندیدن و در آغوش کشیدن امپریالیسم… و نمایندگان آنها از جمله رودی جولیانی، جان بولتون، مایکل پمپئو و مایکل موکیزی و… این داستان ادامه دارد.
انتهای پیام
