«محسن حمزه‌لوئیان»، عضو دیگر فرقه رجوی هم در اثر ایست قلبی در آلبانی مُرد، تا بانک خون این فرقه برای نمایش‌های رسانه‌ای تکمیل شود.
به گزارش فراق، فرقه رجوی باز هم با انتشار متنی پرطمطراق به زندگی و فعالیت‌های عضو درگذشته خود پرداخت و او را به عنوان یک قهرمان ملی معرفی کرد. اما در این میان، نکات مهمی وجود دارد که باید به آن‌ها توجه کرد.
فرقه رجوی با استفاده از تکنیک‌های مغزشویی، اعضای خود را از خانواده‌هایشان جدا کرده و در محیطی بسته و دور از دنیای بیرون نگه می‌دارد. این جدایی باعث شده اعضا در شرایطی قرار بگیرند که هیچ‌گونه دسترسی به امکانات درمانی و بهداشتی نداشته باشند. این وضعیت به ویژه برای افرادی که به دلایل مختلف نیاز به مراقبت‌های پزشکی دارند، بسیار خطرناک و غیرانسانی است.
علاوه بر این، زندگی در غربت و دور از وطن، فشار روانی زیادی را بر اعضای سازمان تحمیل می‌کند. بسیاری از آن‌ها در این شرایط به تدریج دچار مشکلات جسمی و روحی می‌شوند و در نهایت، به دلیل عدم دسترسی به درمان‌های لازم، جان خود را از دست می‌دهند. این واقعیت تلخ نشان می‌دهد که فرقه رجوی چگونه نه تنها به اعضای خود آسیب می‌زند، بلکه آن‌ها را در شرایطی قرار می‌دهد که به تدریج به زوال و مرگ نزدیک شوند.
قهرمان‌سازی از افرادی مانند محسن حمزه لوئیان، در واقع پوششی برای پنهان کردن واقعیت‌های تلخ و غیرانسانی است که در درون فرقه رجوی وجود دارد. این فرقه با پله کردن اعضای خود، آن‌ها را در شرایطی قرار می‌دهد که به تدریج از بین می‌روند و تا کنون بیش از ۱۰۰ عضو فرقه رجوی در اثر ایست قلب در آلبانی مردند.
علی حمزه لوئیان، برادر چشم انتظار محسن بارها برای برادرش نامه نوشت و از دل‌تنگی‌های خود و خانواده در فراق وی گفت. او در آخرین نامه‌اش خطاب به برادرش نوشته بود: «باور کنید در انتهای این مسیری که در پیش گرفته‌اید جز نابودی چیزی نیست.» و در نهایت هم، همین شد.
محسن حمزه لوئیان متولد ۱۳۴۰ در اراک حدود ۴۵ سال از عمر خود را در اسارت ذهنی فرقه رجوی طی کرد و سرانجام دور از وطن و خانواده در آلبانی مُرد.
انتهای پیام
