کمیساریا عالی پناهندگان
سلام
با احترام ؛ من علی میرزایی فرزند غلامعلی میرزایی هستم پدر من درسال۱۳۵۹میلادی درجنگ بین عراق و ایران به اسارت گرفتار شد تا سال۶۸ با نامه و عکس از طریق صلیب سرخ از حال پدرم مطلع بودیم با پایان جنگ و با بازگشت اسرا پدر من بازنگشت و ما بی اطلاع از او با سرنگونی صدام در سال ۲۰۰۳میلادی عده‌ای از سازمان مجاهدین به ایران بازگشتن و به ما گفته شد که پدر شما در سازمان مجاهدین می باشد .
از این تاریخ تاسال ۲۰۱۳میلادی من به همراه مادرم چندین بار به درب قرارگاه مجاهدین رفته تا بلکه بتوانیم پدرم را ببینیم ولی هیچ وقت مسئولین این سازمان حتی اجازه ندادند من یک دقیقه پدرم را ببینم بارها فکر می کنم ای‌کاش پدرم هنوز دراسارت‌صدام بود تا باز از طریق نامه از حالش با خبر می شدم چرا سازمانی که سنگ خلق و حقوق خلق می زند از دیدار یک فرزند که ۳۶سال پدرش را ندیده این همه واهمه دارد آیا در دنیای متمدن امروزی می شود فرزندی را با هر بهانه‌ای از دیدار پدرش محروم کرد از مقامهای کمیساریا تقاضا دارم به یاری خانوادها آمده تا بلکه بتوانند عزیزانشان را بعد از سال ها درآغوش گیرند!
