نقض حقوق کودکان و عدم برخورداری آن‌ها از امکانات و رسیدگی‌های اولیه در تشکیلات رجوی، باعث بروز آسیب‌های جبران‌ناپذیری گردید که اعضای جدا شده سازمان مجاهدین در نوشته‌ها و گفته‌های خود بارها نسبت به آن تأکید کرده‌اند.
در همین رابطه «بتول احمدی» از اعضای سابق این سازمان، سرگذشت کودکش را این‌گونه روایت می‌کند:
«یک ماه بعد از فاجعه مرگ برادرم، پسر اولم «سعید» به دنیا آمد. سعید از همان بدو تولد دچار کم‌خونی و بیماری زردی شد و از روز دهم تولدش هم تهوع و هم عفونت داشت و نهایتاً خون‌ریزی هم شروع شد.
یعنی این که سعید بعد از خوردن هر وعده شیر، حالت لرزش به او دست می‌داد و شروع به عطسه زدن می‌کرد و شیر را از طریق بینی و دهانش به بیرون می‌ریخت.
به تدریج رگه‌های عفونت نمایان شد و طولی نکشید که بعدا به همراه شیر، خون نیز از بینی و دهان این طفل معصوم به بیرون می‌ریخت.
بیماری سعید، مصادف با زمانی بود که ما تصمیم به ترک سازمان گرفته و به اصطلاح اعلام جدایی از سازمان کرده بودیم. به همین دلیل رهبران سازمان از هر گونه رسیدگی پزشکی نسبت به فرزندم امتناع می‌ورزیدند.
در این رابطه سازمان حتی اجازه وزن کردن نوزاد یک ماهه ام را به من نمی‌داد.
خلاصه کلام اینکه بعد از سپری کردن یک دوره عذاب آور، به کشور سوئد منتقل شدم. در آنجا، سعید دچار عقب‌ماندگی ذهنی شد و زخمی دیگر بر زخم‌هایم افزوده شد.
پزشکان سوئدی تشخیص دادند که سعید در ایام طفولیت به علت کاهش وزن در ابتدای تولدش دچار عوارضی شده که تا به آخر عمر اثراتش را بر زندگی و سلامتی سعید باقی گذاشته بود.»
برگرفته از کتاب شقایق‌های زخمی، ص۱۲، ۱۳
انتهای پیام
