مدتی است خبرهایی مبنی بر این که برخی خانواده‌های زندانیانی که در زندان‌های ایران محبوس هستند و حبس می کشند در سایت های خیمه شب بازی رجوی درج می‌شود.
گویا رجوی و سران فرقه در گل مانده اش ناراحت شده و از این بابت بسیار شکایت دارند، اما تناقض بزرگ اینجاست که باز در ایران می گذارند خانواده ها برای اعتراض به پشت زندان ها بروند.
حالا بیائید همین را با زندان های فرقه رجوی مقایسه کنیم.
این مقایسه را من با یک سوال شروع می کنم، خطاب به سران فرقه رجوی، آیا شما هم دارای همین میزان ظرفیت هستید که اجازه بدهید خانواده ها به پشت درهای مقر شما بیایند و اعتراض کنند؟ شما حتی ظرفیت ورود یک خانواده را به داخل کشور آلبانی را ندارید چه برسد که خانواده بیاید پشت دیوارهای «اشرف ۳»!
با توجه به افشاگری هایی که شده است همگان به این واقعیت پی برده اند شما نه تنها ضد خانواده هستید بلکه ضد ایرانی و ضد هر گونه حقوق بشر هستید.
تجربه نشان داده است که سکوت در مقابل دجال گری های رجوی خود مشارکت در جنایت های آنان است، من و خیلی از کسانی که روزگاری را در این فرقه گذرانده و زندگیمان را به تباه کشیده ایم خیلی خوب می دانیم که بی تحرکی در مقابل این گونه عناصر، گناه نابخشودنی است و واقعا دچار عذاب وجدان می‌شویم.
یادداشت از: سعید محمدپور
انتهای پیام
