نامه شماری ازخانواده های ساکنان لیبرتی به دبیرکل ملل متحد

آقای دبیرکل

ما شماری ازساکنین مقیم ایران – گیلان ازخانواده های دردمند وچشم انتظاری هستیم که هریک عضوی ازخانواده خود دراسارت رجوی داریم وسالیان است که حسرت یک تماس تلفنی وشنیدن صدایشان دردلهای شکسته خود داریم .

درزمانه حاکمیت دیکتاتورمابانه صدام ملعون ولی نعمت رجوی خائن به ایران وایرانی مطلق ازعزیزان دربندمان خبری نداشتیم تا اینکه با سقوط صدام وبازشدن راه نفسی برای اعضای ناراضی توانستیم ضمن ملاقات با جداشده های استان خود ازوضعیت عزیزانمان نیزکسب خبربکنیم ودریافتیم که درزندان اشرف بسرمیبرند وبا مشقات وناهنجاریهای فراوانی دست وپنجه نرم میکنند.

درآن دوران یاده شده برغم تحمل فشارمسافرت به عراق ناامن بواسطه کارشکنی های دارودسته رجوی وهمچنین صاحب خانه جدیدشان امریکا اجازه ملاقات با عزیزانمان نیافتیم تا اینکه دریک کارزارسخت انسانی درسطح بین المللی که حکایتی جداگانه دارد موفق شدیم درب اسارتگاه اشرف گل گرفته شود وبرغم کارشکنی رجویها اسرای نگون بخت جملگی به کمپ موقت لیبرتی انتقال داده شوند وحفاظت آنان نیزبه دولت قانونی عراق سپرده شده بود .

کمپ لیبرتی یا همان ترانزیت درواقع سرپلی بود که می بایست اسرای گرفتارمافیای رجوی درعرض کمتراز۶ ماه به کشورهای ثالث انتقال می یافتند درحالیکه با کارشکنی مزورانه رجویها امرانتقال اسرا به دنیای آزاد به درازا کشید وتاکنون ۴ سال ازآن میگذرد .

درمدت زمان مذکوربالغ بر۵۰۰ نفربطورقطره چکان آنهم دستچین شده بتوسط عوامل سرکوب رجوی موفق به خروج ازعراق واسکان درکشورآلبانی شدند که متاسفانه کماکان به خاطرمشکلات مالی وحقوقی حل ناشده عزیزانمان درآلبانی تحت فشارروحی وروانی دارودسته رجویها قراردارند.

آقای دبیرکل

چندی است که شماری ازخانواده های دردمند امکان مسافرت به عراق وتحصن درمقابل ترانزیت لیبرتی شدند تا که شاید موفق به دیداروملاقات باعزیزانشان نائل آیند ولیکن متاسفانه همان تراژدی دردناک تحصن سه ساله درمقابل اشرف مضمحل شده دارد تکرار میشود وخبردارشدیم که هم دردان ما بی آنکه عزیزانشان را درآغوش بفشارند با چشمانی اشکبار ناگزیربه بازگشت به ایران وخانه وکاشانه خود شدند.

آقای دبیرکل

چه باید کرد؟ شخص شما درراس نهاد رسمی بین المللی قراردارید وازشما می پرسیم وشما صادقانه ومسولانه وعطف به منشورملل متحد پاسخ بدهید که گناه ما خانواده های دردمند چیست که اجازه ملاقات با زندانی خود را نداریم ؟ چگونه است که یک گروه مخرب تروریستی آنهم درخاک عراق وتحت سیطره دولت عراق که ازدوستان ملت ایران محسوب میشوند بسان دوستان داعشی خود زندان دارند وشکنجه میکنند وآدم می کشند وبی محابا جولان میدهند وبه هیچ نهاد بین المللی هم پاسخگونیستند!!؟

آقای دبیرکل

تا دیرنشده وعزیزانمان به کام مرگ وقربانگاه نرفته که مسبب اصلی اش کسی جزشخص رجوی متواری نیست به دادمان برسید وفریادرس ما باشید. حق مشروع وانکارنشدنی مان دریک کلام دیداروملاقات با عزیزانمان درکمپ لیبرتی است همین وبس . اطمینان خاطرداریم عزیزان زندانی ما با یک دیدارخانوادگی چونان سیل به جانب کانون پرمهرخانواده هایشان بازخواهند گشت وآنروزنوید اضمحلال نهایی فرقه بدنام رجوی است که دلهای ما آرام خواهد گرفت .

با تشکر – شماری ازخانواده های دردمند وچشم انتظارگیلک

رونوشت به

– آقای حیدرالعبادی نخست وزیرعراق

– آقای کدونماینده کمیساریای عالی پناهندگان درعراق