به زنان حاضر در فرقه رجوی می گفتند، حتی موقع خواب هم باید روسری ها حتما در دسترس باشد تا اگر به هر دلیلی نیاز به تردد و تحرک شد، حتما حجاب رعایت گردد.
به گزارش فراق، فرشته هدایتی، عضو جداشده از فرقه رجوی در کتاب «زخم های بی التیام» درباره مناسبات درونی این فرقه در خصوص زنان نوشته است: «در تشکیلاتی که قرار بود به زن جایگاه خاصی داده شود حالا در مناسبات داخلی اش زن ها را مخفی می کند و ما از اینکه زن بودن ما مساله ساز باشد می ترسیدیم. ترس داشتم که به محض خروج از اتاق، برادری تصادفا چشمش به من بیافتد و ناگهان فیلش یاد هندوستان کند و بعد اسم مرا در گزارش خود بیاورد که در آن حالت دوباره باید زیر تیغ بروم و پاسخگو باشم که چرا مردی مرا دیده و یا چرا خود را چنان پنهان نکردم که او نتواند مرا ببیند.»
هدایتی درباره جداسازی جنسیتی می گوید: «ما نه تنها محل کار و مسیر رفت و آمد و درب های ورود و خروج را مردانه و زنانه کرده بودیم که مبادا چشم زن و مرد نامحرم به هم بیافتد، بلکه رابطه زن و مرد برای ما چنان تابو (منع، نهی یا حرام) شده بود که حتی پمپ بنزین را نیز زنانه و مردانه کرده بودند. ضوابط این بود که هیچ خواهری حتی الامکان حق نداشت که به تنهائی تردد کند، به تنهائی از درب قرارگاه بیرون برود، با مردی تنها بماند و یا با مردی تنها در اتومبیل سوار شود و حتی الامکان باید از دیدن مردها و نیز دیده شدن توسط آنها به طور کلی بپرهیزد.»
هدایتی دربارۀ نوع پوشش اجباری زنان حاضر در فرقه رجوی نیز می گوید: «حتی موقع خواب هم باید روسری ها حتما در دسترس باشد تا اگر به هر دلیلی نیاز به تردد و تحرک شد، حتما حجابمان رعایت گردد. بعضی برای اینکه در عالم خواب مبادا فرصت اینکه روسری شان را پیدا نکنند، با روسری می خوابیدند، یعنی حجاب ٢۴ ساعته!»
انتهای پیام
