چند وقت پیش در بهشت زهرای تهران سومین سالگرد درگذشت پدری برگزار شد که هنوز یاد و نامش میان خانواده های چشم انتظار اسیران فرقه رجوی پا برجا و زنده است.
به گزارش فراق، این پدر خاطره هایی از خود به جا گذاشت که هر کس نام او را می شنود ناخودآگاه منقلب می شود.
بله، صحبت از حاج موسی علیزاده است که همیشه در مقابل مقر اشرف، کنار خانواده های قهرمان مخصوصا خانواده های آذربایجانی می ایستاد و با صدای خود مقر «اشرف» را به لرزه می انداخت.
او کسی بود که همانند خیلی از خانواده ها برای به دست آوردن فرزندش از اسارت گاه رجوی یک دم بیکار ننشست و در هر زمان که امکان داشت خود را به آب و آتش زد تا فرزندش را رهایی بخشد، در یک کلام برای تحقق آزادی و رهایی فرزندش از هیچ تلاشی فروگذار نکرد.
در مراسم یادبود وی، همه می گفتند حیف که بزرگ مردی را از دست دادیم. حاج موسی فقط در میان خانواده و اقوام و آشنایان خویش مورد احترام نبود بلکه در میان کسان دیگری که خارج از خانواده اش بودند نیز جایگاه والایی داشت. بخشعلی علیزاده فرزند غیرتمند ایشان بعد از سه سال از فقدان پدرش می گوید، هنوز هم هر جایی که می روم و اطرافیانم متوجه می شوند که من پسر چه کسی هستم آن قدر تحت تاثیر قرار می گیرم که بغض گلویم را می فشارد. او ادامه می دهد: من اکنون راه او را طی طریق نموده و در راه آزادی تمام اسیران گرفتار در چنگالهای خونین رجوی همه تلاشم را خواهم کرد.
روحش شاد و یادش قرین رحمت ابدی باد.
انتهای پیام / فراق
