نامه ای به خانم اشرف آوری

بالاخره به هردلیلی شرایط انتقال ساکنین لیبرتی حتی برای کادرهای بالاهم که شده تکان خورد و در ۲۵ روز گذشته نزدیک ۵۶ نفر به کشور آلبانی منتقل شدند. این خرسندی برای خانواده ما فراهم شد تا خاله ام خانم اشرف آوری از مسئولین ارشد شورای رهبری نیز جزو این اعزام شدگان باشد.

 ایشان در سال ۵۸ به سازمان پیوسته و در فاز نظامی مدتی از مسئولین تبریز و سپس در سال ۶۳ به منطقه کردستان اعزام ، سپس به کشور اسپانیا و بعد به فرانسه و دوباره در سال ۶۶ از فرانسه به پادگان اشرف عزیمت می کند. آنچه مرا واداشت بنگارش این مطالب روی آورم احساس برانگیزاننده و تلاش وافری بود که در خود یافتم تا دلنوشته های دلم را برایش بخوانم از آنچه براو تاکنون گذشته …… و یاد همسر مرحومش و دو فرزندش امیرسعید و مهرانگیز که همواره در دلش و کلامش یاد آنها جاری و ساری بود و در قرارگاه اشرف از خاطرات همه آنها برایم ساعتها حرف میزد.

میتوانم اینطوری بگویم که شاید تاکنون هیچیک از خانواده ها حداقل در چنین سطحی یعنی رده تشکیلاتی بالای عضو خانواده شان در تشکیلات نامه و برگ و نوشته خطابی منتشر نکرده اند و این بسیار طبیعی هست چرا که خانم اشرف آوری هم فاز نظامی و منطقه کردستان را دیده و هم از بدو تشکیل پادگان اشرف درآنجا بوده است. نه نیازی به خطاب شدن دارد و نه عرف سیاسی چنین کاری را می طلبد ولی از آنجاییکه در خانواده خودمان همواره محبت خاله بودنش بسیار برایم می چربد و دوستش دارم قلمی بدست گرفتم تا شاید با او با دلم سخن گفته باشم آزاد آزاد.

  خاله عزیزم بسیار برای شنیدن صدایت منتظریم. بهتر حس عدالتجویی و عرق ملی وجودت را میشناسم و پشتکارت را ، ولی برای چه جریان و گروهی. آیا میشود هم میهن را دوست داشت و از فقر و برنامه برای ریشه کنی اعتیاد و زنان خیابانی حرف زد ولی همزمان فردی از تشکیلاتی باش که سال ۶۵ به رهبری مسعود رجوی براحتی در کنار صدام حسین قرار گرفتند. مطمئنا  فیلم های قابل دسترس از ساختمان وزارت دفاع عراق در زمان حمله نیروهای ائتلاف به بغداد را تاکنون ندیده ای. فیلمی که براحتی خروجی حضور فرقه مجاهدین را طی سالهای حکومت صدام حسین بنمایش می گذارد آنقدر واضح و بی نقص و عیب هست که رهبری فرقه مجاهدین چه مسعود رجوی و چه مریم در مقابل آن جرات موضعگیری نداشته اند.

لحظاتی که عباس داوری مثل بچه ننه ها کوچکترین جابجایی نیروهای ارتش و ایرانی را با دجالگری به افسران ضداطلاعات ارتش عراق توضیح می دهد و جالب اینکه دینارهای زواردررفته دینار عراقی  دوران صدام هم در روی قسمتی از میز چیده شده اند و آخر سر هم لحظات چیدن آنها به کیفهای سازمان که در بعضی تاریخ ها نفرات متفاوتی از جمله مهدی ابریشمچی ، عباس داوری و….  این کار را انجام می دهند.

 پس بحث فردیت تو نیست بلکه موضوع سواستفاده از همه انرژی تو و آبروی سیاسی توست. ما شیعیان محمد و علی همواره این آموزه را یادگرفته ایم که آزاده باشیم  و به رضای حق قدم برداریم …. ما خیلی درددلها با هم در ملاقات مستمرمان در اشرف داشتیم که همه اش را به اهل خانواده نقل کرده ام … آرزوی همه ما این هست که در این فرصت بدست آمده آنهم با استقرار در آلبانی که به هرحال فضای غیرقابل کنترل تری نسبت به لیبرتی از سوی فرقه مجاهدین دارد ، بخود و خویشتن خویش ات رجوع کنی و تلاش کنی برای استقلال سیاسی و فکری خود تصمیم های بهتری بگیری ، تصمیماتی که دیگر الزام پاسخگویی به تشکیلات و فرقه سیاسی رجوی درآن دخالتی نداشته باشد. شاید اینک با این انتقال بیشتر در معرض اخبارهای ریزش نیروهای سازمان و حتی اعضای موثر کمیسیون خودساخته به اصطلاح شورای ملی مقاومت همانند آقایان کریم قصیم یا پرویز روحانی باشی. در هرحال آنچه سازمان و مسئولین و حتی رجوی در قرارگاه اشرف بابت توانایی های شگفت انگیز شان بابت پاسخ به هر سوالی ادعا می نمودند حالا کشک بنظر برسد چراکه مسعود رجوی هیچ جوابی تاکنون ارائه نداده است و قطعا نخواهد داد . آیا شما می توانید بپذیرید که هر فرد داوطلب جدایی بلافاصله انگ و برچسب ناگفتنی را مواجه شود و…. . تامل و اندیشه در این روزها خط سرخ تمیزکننده ای میتواند باشد که بتوانی بحول و قوه الهی بر تردیدهای گذشته فائق آمده و حساب خودت را با سرنوشت بسیار بد و تاریخی مسعودرجوی گره نزنی . به امید این روز.

لینک های مرتبط :