در تمام مدتی که رجوی در سال های بعد از سقوط صدام حسین دیکتاتور سابق عراق در مقر موسوم به «اشرف» حضور داشت حتی یک نمونه پیدا نمی کنید که به صورت مسالمت آمیز و بدون خون‌ریزی پیش رفته باشد.
رجوی در دورانی که دولت عراق اصرار داشت باید عراق را ترک کنند شعار داد که: «چو اشرف نباشد تن من مباد»
البته وی مثل همیشه از جان بقیه مایه می گذاشت، منظور تن خودش نبود، بلکه تن دیگران بود.
به عنوان یک نمونه از جفنگ گویی های رجوی که اخیرا منتشر شده است توجه کنید تا در ادامه همین موضوع را باز کنیم:
«سالگرد در هم شکستن مهمترین ضرب الاجل مالکی و …توسط مجاهدان اشرفی در کارزار درس ماندگار»
مسعود رجوی -۱۰ دی۱۳۹۰ ۳۱ دسامبر ۲۰۱۱
رجوی در این مطلب علاوه بر فرافکنی و یاوه گویی به چند موضوع اشاره کرده که جالب است:
۱- وی می گوید دولت عراق به شما (مجاهدین) ضرب الاعجل داد.
دولت عراق به اعضا ضرب الاعجل نداد، بلکه به مسعود رجوی ضرب الاعجل داد تا خاک عراق را ترک کند.
۲- نزدیک به ۵۰ نفر در حمله ارتش عراق به اردوگاه اشرف کشته شدند. بیش از هزار نفر در آن تهاجم مجروح گشته و نزدیک به ۲۰ نفر نقص عضو پیدا کردند ولی مسعود رجوی هیچ آسیبی ندید، بلکه مانند یک موش ترسو در یک زیر زمینی که بعدها کشف گردید مخفی شده بود.
۳- رَجز خوانی از طرف دیگران یکی از مشخصات بارز مسعود رجوی است، وی بدون اینکه هیچ آسیبی ببیند و در خطری قرار بگیرد مستمر رجز می خواند.
واقعیت این است که مسعود رجوی استراتژی خرج کردن دیگران را همواره جلوی راه خود داشته و از آن بهره می برد. هم برایش جنبه تاکتیکی مقطعی داشته و هم جنبه استراتژی دور برد.
رجوی مثل آب خوردن از جان و ناموس افراد زیر دست خود استفاده ابزاری می کند.
یادداشت از: بخشعلی علیزاده
انتهای پیام
