مسعود رجوی در عرصه بین الملل و به ویژه در اتحادیه اروپا دنبال جای پایی بود تا بتواند با یک اسم بحث برانگیز از زیر فشارهای بین المللی خارج شود. فشارهایی که ناشی از عملکرد خانواده های اعضایی بود که در نزد فرقه رجوی نگه داشته می شدند.
این خانواده ها خواهان دیدار با فرزندانشان بودند که در مقر مجاهدین خلق نگهداری می شدند. خانواده های این قربانیان دست به افشاگری های بسیار روشن و منطقی می زدند که در حال نتیجه گیری بود. رجوی در قِبال این خانواده ها هیچ کاری نمی توانست بکند، لذا در مشورت با برخی عوامل اروپایی خود که اجیر فرقه بودند به این نتیجه رسیدند که در ایران که کاری از دستشان ساخته نیست ولی در اروپا می شود با ایجاد یک موسسه و یا یک کمیته با چالش های موجود بجنگند و بار سنگین فشارها را از روی دوش رجوی بکاهند.
بعد از رفت و آمدهای بسیار قرار بر این شد که کمیته ای تحت عنوان “کمیته در جستجوی عدالت” تشکیل گردد. سرپرستی این کمیته با فردی به نام “آلخو ویدال کوادراس” شد. وی از نمایندگان سابق پارلمان اروپا بود.
از همان ابتدای آشنایی ویدال کوادراس با مجاهدین دلارهای آنها زیر زبانش مزه کرد و فهمید که اگر زرنگ بجنبد می تواند از این گروه اساسی بچاپد زیرا به نقاط ضعف آنان پی برد و متوجه شد که مجاهدین حاضرند هر قیمتی را بپردازند تا از زیر فشارهای خانواده ها خارج شوند. این همکاری وی با فرقه ادامه داشت تا رسید به تشکیل کمیته در جستجوی عدالت.
اساس کارِ این به اصطلاح کمیته این بود که در حمایت از سازمان مجاهدین خلق و به طور ویژه از “شورای ملی مقاومت رجوی” حمایت به عمل آورد. حمایت هایشان هم توسط انتشار اطلاعیه بوده و آن را به رسانه های اروپایی می دادند.
ویژگی مهم این کمیته دسترسی به مطبوعات اروپایی به ویژه در سطح پارلمان اروپا بود تا با انتشار مطالبی با ماهیت افشاگری علیه مجاهدین خلق و هر گونه فعالیت های ضد مجاهدین در اروپا مقابله کند و از طرفی امکان سفرهای اروپایی مریم رجوی و عواملش را تسهیل بخشد.
یکی از موضوعاتی که همیشه تلاش می کنند بزرگ جلوه دهند این است که گفته می شود این کمیته توسط چهار هزار پارلمانتر و شخصیت سیاسی و حقوقی و اجتماعی حمایت می شود و اعضای آن از افرادی هستند که مناصب مهمی در دولت های اروپایی داشتند.
قطعا چنین فعالیت هایی نیازمند هزینه های هنگفتی است که باید توسط سازمان مجاهدین پرداخته می شد.
حدود دو سالی بود که از این کمیته خبری نبود، حال یا واقعا به خاطر شرایط کرونایی بود که کم رنگ شده بودند و یا اینکه هزینه هایشان توسط رجوی پرداخت نمی شد. به نظر خودم مشکل اصلی هزینه های این فعالیت ها بود که به موقع پرداخت نمی شد، چون اغلب فعالیت های این کمیته یا به صورت انتشار اطلاعیه است که نیازمند حضور نبوده و نیست.
به هر حال بعداز دو سال مجدد دُم در آورده اند و با تحریک مجاهدین شروع به واکنش به نفع رجوی شده اند .
تمام اطلاعیه هایی که این کمیته منتشر می کند بدون استثناء توسط فرقه رجوی تهیه و تدوین می گردد و کلمه ای مجاز نیستند که ازخودشان حرف بزنند و یا مطلبی منتشر نمایند. تنها کارایی این افراد این است که با چهره اروپایی وارد صحنه می شوند، چهره هایی که سابقه هم دارند، مانند نخست وزیر های سابق و یا وزیران سابق و یا پارلمانتر های سابق و امثالهم.
همچنانکه خاطر نشان نمودم هدف از این تحرکات خنثی کردن فعالیت های ضد فرقه رجوی توسط خانواده ها و یا جداشدگانی که علیه رجوی شکایت می کنند، بوده و همچنین بالانس کردن این سازمان در بین دولت های اروپایی و ایالات متحده آمریکا است.
یکی از تلاش هایی که این کمیته انجام داده ولی تاکنون نتوانسته است که موفقیتی کسب کند سفر مریم رجوی سرکرده و جانشین مسعود رجوی در صحنه بیرونی فرقه رجوی به آمریکا است. این کمیته یکی از مهمترین وظایفش به نتیجه رساندن هر چه زودتر این خواسته می باشد.
هر زمان هم که مریم رجوی در سطح اروپا سفر داشته باشد و یا نشست برگزار نماید اعضای مهم این این کمیته در آن جلسات حضور به هم می رسانند تا با حضورشان و سخنرانی های کوتاه دو سه دقیقه ای حمایت خود را از رجوی اعلام دارند.
باید اعتراف کنم که به واسطه هزینه های بسیار سنگینی که این کمیته دارد توانسته اند برخی فعالیت های ضد رجوی را در اروپا خنثی و یا کاهش دهند اما این گونه فعالیت های ضد انسانی مانع خانواده های استوار نخواهند گشت.
یادداشت از: بخشعلی علیزاده
انتهای پیام / فراق
