نزدیک به ۲۰ سال از آخرین نشست حضوری مسعود رجوی در سالن اجتماعات اشرف می گذرد، کسی که به شدت در کیش شخصیت خود ساخته اش فرورفته بود و سکوتش تنها در مرگش متصور بود.
مریم رجوی که با حذف مسعود، خود را یکه تاز میدان می دانست و قصد تصرف کامل جایگاه رهبری را داشت، هرگز نتوانسته است ششدانگ این جایگاه کذائی را به دست بگیرد.
نمود بیرونی این خیز او، پیام همزمان او با مسعود است. پس از معرفی کاندایداهای تائید شده توسط شورای نگهبان ایران، این دو رهبر خود منتسب نادان، همزمان به میدان آمدند و به تکرار خزعبلات ۴۰ سال گذشته خود پرداختند، این امر نشانگر این است که مریم رجوی، اصلا همسر دوم خود؛ مسعود را به رسمیت نمی شناسد و گرنه چه نیازی بود که هر دو به صورت موازی یک چیزی را نشخوار کنند، یا شاید دو دستگی در درون سازمان به حدی رسیده است که هیچ کس مریم رجوی را قبول ندارد و این دو مدعی رهبری سازمان مجاهدین در جنگی رو در رو در صدد حذف یکدیگر از رهبری هستند. شاید این هم یک انتخابات دیگر برای حذف و از بین بردن رقیب در مناسبات مجاهدین باشد.
نگاهی به مواضع ۴ خرداد ۱۴۰۰ این دو فرد، تکراری بودن این مواضع را کاملا آشکار می کند.
کلمات تکراری این دو موضعگیری عبارتند از: یکپایه، انقباض، سرکوب، سرنگونی.
کسی نیست به این دو بگوید: تکلیف اعضای درمانده در اسارت خود را مشخص کنید، رهبر کیست؟ اعضاء به حرف چه کسی باید گوش کنند و از او حرف شنوی داشته باشند؟
آیا این امر نشانگر شقه و شکاف در حاکمیت سازمان مجاهدین نیست که این گونه و در یک زمان بیرون زده است؟
آیا این جنگ و دعوا بر سر موضع گیری، نشانه جنگ و کشمکش در راس و بالاترین نقطه هرم قدرت در فرقه ی مجاهدین نیست؟ رفتارهای ناشیانه مریم و موازی کاری هایش در جهت تصاحب کامل جایگاه رهبری، نشان از شقه و شکاف در راس تشکیلات فرقه ی رجوی است.
جالب این است که دو طرف دعوا بر سر تصاحب کامل رهبری، به رغم آگاهی نسبت به خطیر بودن شرایط و موجودیت فعلی فرقه در آلبانی و موج ریزش، علی الخصوص بعد از خبر اعطای کارت سفید اقامت و کار و مالکیت در آلبانی، همچنان مدعی یکه تازی در امر رهبری هستند.
مریم رجوی در بلبشوی داخلی فرقه و نبود یک سیاست قاطع برای خروج از این بحران هویت در آلبانی، به اشتباه بر این باور است که او تنها منجی و راه گشا از بن بست فعلی فرقه در آلبانی است، از طرفی وحدت بیشتر بر سر انتخاب یک کاندیدا در انتخابات ریاست جمهوری ایران، وحشت را در فرقه رجوی افزایش داده است که به قول آنها ایران در حال تکپایه شدن است و این دیدگاه به صورت طبیعی یاس و سرافکندگی در بین اعضای سازمان را افزایش خواهد داد و احتمال شروع موج ریزش جدیدی در فرقه به شدت افزایش یافته است، از ترس همین موضوع هم هست که این دو رهبر خودمنتسب همزمان به میدان آمده اند.
یادداشت از: فرید
انتهای پیام / انجمن نجات مرکز آذربایجان شرقی
