فراق: اواخر آبان سال گذشته در یک تصمیم ناگهانی دولت در ازای ارائه بسته ای حمایتی هزینه بنزین را ۳۰۰ درصد افزایش داد. اینکه این تصمیم تاچه حد قابل نقد یا دفاع بود و اثرات بلندمدت آن بر اقتصاد کشور به چه نحو است را متخصصان عالم اقتصاد پاسخ خواهند داد. اما در بحبوحه وقایع حقیقتا ناراحت کننده آبان ۹۸ در یادداشتی ضمن انتقاد از نحوه اجرای طرح به طرح دلایل و استدلال های خود در این باب پرداختم. بی شک بنزین به عنوان یک کالای استراتژیک که افزایش قیمت آن (درهر کشوری) به افزایش قیمت سایر کالاها و خدمات منتج خواهد شد و تجربه نشان داده که افزایش حتی چند سِنتی در بسیاری نقاط آن با آشوب و اعتراض گسترده مردمی روبرو شده است، طبیعتا افزایش ۳ برابری قیمت آن، بدون اتخاذ رویکرد اقناعی و هرگونه توضیح یا گفتگویی با ملت، جامعه را با شوک و بحران روانی ناگهانی مواجه می سازد که ممکن است بروز رفتارهای غیرقابل پیش بینی را سبب شود. مضافا آنکه اصولا در عالم سیاست و تصمیم سازی، مدیریت زمان و مکان و بررسی توان تاب آوری جامعه در برابر چنین اقدامات اصلاحی عمیقی فاکتوری بسیار مهم تلقی شود چه آنکه شاید در بسیاری موارد تصمیمات مثبت اقتصادی دارای آثار دراز مدت، به دلیل عوارض شدید کوتاه مدت، اجری آن به آینده موکول و یا بصورت پلکانی اعمال می گردند.
از اینها گذشته واقعیتی که در شهرهای مرزی کشور وجود دارد ارتزاق باندهای قاچاق سوخت از این تفاوت قیمت سوخت در ایران و کشورهای سرمایه بوده که تحرکات مخرب اعتراضی این افراد و گروههای درگیر در امر قاچاق در سایه مشکلات اقتصادی موجود می بایست در جهت جلوگیری از بروز ناامنی و درگیریها از سوی تصمیم سازان مورد پیش بینی قرار می گرفت.
همه آحاد ایران به عنوان شهروندان متعهد و مسئولیت پذیر حق نقد و به چالش کشیدن عملکردها و تصمیمات را دارند. اما این با سینه زدن زیر بیرق مرده خوارانی همچون مریم رجوی که در هروضعیتی در کمال وقاحت درصدد مبرمی آید تا وقایع و رویدادها را مصادره به مطلوب نماید، تفاوت دارد. کافیست اندکی در محتوای رسانه های سازمان تامل کرد تا بیش از گذشته زالوصفتی این جریان برشما هویدا گردد. جای تعجب است که جریان رجوی از کجا و بر چه مبنایی به این نتیجه رسیده اند که افراد حاضر در خیابانها در آبان ۹۸ ضمن آنکه به دنبال برچیدن نظام جمهوری اسلامی بوده آمال و غایت کنش سیاسی اعتراضی خود را رهبری مریم و مسعود و ابریشمچی و سیدالمحدثین قرارداده اند؟! واقعا خودشان به این تصورات و ادعاها نمی خندند؟! در حیرتم که چه عوامل یا رویدادهایی به این جریان مطرود، بدسابقه و منفور در اذهان ایرانیان تا این حد اعتماد بنفس داده که خود را مرجع اعتراض و راهنما و آوانگارد کنش های اعتراضی مردم بدانند و از مردم تکرار آبانی دیگر در سال ۹۹ را مطالبه کنند؟!
البته جای بسی تاسف است که به واسطه برخی شرایط، امکان مانور و سواستفاده هر چه بیشتر از مشکلات اقتصادی همچنان برای جریان وابسته به رجوی وجود دارد.
اما لازم می دانم ضمن تحلیل اقدامات فرقه رجوی در این خصوص به یک نکته که همواره متر و معیار شخصی نگارنده در ارزیابی فعالیت سیااسی افراد و گروههای سیاسی است اشاره ورزم. عمیقا باور دارم که هیچ فرد یا جریان سیاسی شرافتمندی (در داخل یا خارج، در پوشش رقیب سیاسی یا اپوزیسیون) نمی تواند و نباید برای تخریب قدرت حاکم و رسیدن به آرمان خود برای حکومت و اعمال قدرت به دنبال تخریب نیروهای اجتماعی، ایجاد زمینه های فشار بر گرده مردم بیگناه – به ویژه از طریق رایزنی با قدرتهای خارجی جهت تحریم اقتصادی یا سیاسی یا همکاری با دول متخاصم و رقبای منطقه ای- و ایجاد زمینه های شکل گیری فجایع اقتصادی برای مردم تا سرحد شکل گیری آشوبهای سیاسی یا فروپاشی باشد. فرقی نمی کند فرد یا جریان حاکم از چه سنخی باشد. چرا که ما حصل چنین وضعیتی اگر به از دست رفتن هویت ملی و یکپارچگی و استقلال ارضی منجر نشود دستکم به اتلاف جدی منابع ملی انجامیده و تجدید حیات ملی و سرزمینی آنرا با تاخیر -گاها دهها ساله- مواجه می سازد.
پیشنهاد می کنم در تایید لاشخور صفتی و فقدان شرافت جریان رجوی (فارغ از آن تاریخچه ای که از دهه های پیش در اذهان ما حک شده) رویکرد این فرقه -و نیز غالب جریانات رسانه ای خارج از ایران- را در دو موضوع اقتصادی بورس و مساله ارز بررسی شود. آیا در یک مورد -فقط یک مورد- اخبار امیدوارکننده در رسانه های فرقه بازتاب داده شده است؟! اگر -در فرضی کمرنگ- مشکل ارزی کشور تا حدود زیادی بهبود یافته و شاهد تقویت پول ملی بمیزان ۵۰ درصد وضعیت فعلی باشیم -امری که می تواند دستکم در بهبود نسبی وضعیت اقتصادی مردم تاحدود زیادی موثر باشد- بهبود وضعیت در رسانه های فرقه انعکاس می یابد یا شاهد رضایت سران فرقه رجوی از بهبود وضعیت خواهیم بود؟! به همین صورت در مورد بهبود شاخص بورس و بازگشت سرمایه ها، آیا جریان نفاق از جبران زیان های مردم تحت فشار اقتصادی خوشحال شده و آنرا انعکاس رسانه ای می دهد؟!
واقعا جای سوال است که چگونه می شود جریانی که از سالها قبل تحت حمایت موساد و سیا زمینه های تنش در مساله هسته ای و ایجاد تحریمهای گسترده بین المللی و فشار اقتصادی بر هموطنان خود را از طریق کنفرانسهای به اصطلاح افشاگرانه فراهم آورده از سویی دیگر در مشکلات اقتصادی همان مردم در موضوعات مختلف فریاد وامصیبتا سر می دهد؟!
مجمل آنکه، آنچه از پروپاگاندای رسانه ای فرقه رجوی و غالب جریانات سیاسی خارج از کشور بازتاب می یابد جز تخریب روحیه عمومی و ایجاد یاس اجتماعی و تلاش در تدارک بروز آشوب و ناامنی در کشور درسرندارد. جریانی که بی تردید کاهش ارزش پول ملی در مقیاس شدیدتر و تورم چندبرابر وضعیت فعلی و فشار بیشتر بر گرده مردم در این شرایط نامطلوب اقتصادی ناشی از تحریم و سومدیریت و کرونا را مطلوب خود دانسته و از آن شادمان است. بازتاب مشکلات اقتصادی مردم نیز جز در سایه انتقام از نظام حاکم و تضعیف جایگاه آن -تا مرز نابودی- صورت نمی گیرد.
یادداشت از: دکتر نواب محمدی
انتهای پیام / فراق
