فرقه رجوی برای سازمان‌دهی نیروهای خود و حمله نظامی به مرزهای ایران هدف‌گذاری عجیبی کرده بود و آن تسخیر تهران و سقوط نظامی اعلام شد که هشت سال در برابر هجمه دشمن تا بن دندان مسلح بعثی ایستاده بود. سرکرده فرقه رجوی در شب عملیات، پیش‌بینی کرد که نیروهای آن‌ها ظرف ۴۸ ساعت به تهران خواهند رسید.
با بررسی سخنرانی مسعود رجوی در جلسه توجیهی عملیات فروغ جاویدان خطاب به اعضای خود که مشروح آن در جلد سوم کتاب سازمان مجاهدین خلق پیدایی تا فرجام آمده می‌بینیم که سرکرده منافقین، جمهوری اسلامی ایران را در «منتهای ضعف» و فرصت به‌وجود‌آمده را «فرصتی تاریخی» و بهترین زمان برای براندازی و «یک‌سره‌کردن کار» نظام می‌داند:
«اگر ما به تحلیل‌هایی که در مورد حکومت داشته‌ایم معتقد هستیم، زمان مناسبی برای ما به‌وجود آمده است. ما در تحلیل از جنگ گفتیم که حکومت در منتهای ضعف، حاضر به توقف جنگ می‌شود و دلیل قبول قطعنامه از طرف آن‌ها هم همین است. ما نباید این فرصت تاریخی را از دست بدهیم. باید حمله کنیم و کارش را یک‌سره کنیم. حکومت دیگر نیروی جنگی لازم را ندارد و نمی‌تواند نیروی جبهه را تأمین کند؛ مثلاً عراق در همین چند عملیاتی که کرده است، به‌راحتی توانسته مناطقی را پس بگیرد و هر چه خواسته جلو رفته است.»
سرکرده فرقه رجوی در تحلیل خود جمهوری اسلامی ایران از لحاظ نظامی و سیاسی متذلل معرفی می‌کند و می‌گوید:
«تمام لشکرها و نیروهای حکومت در حملات عراق ضربه کاری خورده و پراکنده هستند و یارای مقابله با ما را ندارند. پس هم از لحاظ نظامی تعادل خود را از دست داده است و هم از لحاظ سیاسی در انزوای بین‌المللی قرار دارد.»
با دقت بیشتر در تحلیل‌های رجوی به این نتیجه می‌رسیم که سرکرده منافقین بیش از آنکه ایران را در موضع ضعف بداند، حمله را امری محتوم با توجه به پذیرش قطعنامه می‌داند و تصریح می‌کند که چاره‌ای جز عمل ندارند: «البته روی لشکر ۸۴ و ۸۸ شناسایی انجام داده‌ایم؛ اگر موقعیت سیاسی مثل قبول قطعنامه ۵۹۸ شورای امنیت از طرف ایران پیش نمی‌آمد، شاید فقط در همانجا (کرمانشاه) عمل می‌کردیم، ولی حالا ایران خیلی ضعیف شده است و ما یک‌راست می‌رویم تهران را می‌گیریم. باید بدانید که ما از قبل تصمیم انجام این عملیات بزرگ را داشتیم و می‌خواستیم آن را دیرتر انجام دهیم اما پذیرش قطعنامه کار ما را تسریع کرد؛ یعنی به‌دلیل شرایط سیاسی جدید مجبوریم یکی دو ماه آن را زودتر انجام دهیم. تصمیمی که ما گرفتیم تصمیم بسیار حساس و مشکلی بود و ما چاره‌ای جز عمل نداریم و اگر الان اقدام نکنیم فرصت از دست خواهد رفت؛ زیرا بعد از این که بین ایران و عراق صلح شود ما در اینجا قفل می‌شویم و دیگر نمی‌توانیم کاری انجام بدهیم و به‌لحاظ سیاسی تبدیل به فسیل می‌شویم. پس بایستی آخرین تلاش خودمان را هم بکنیم و یک بار دیگر کل سازمان را به صحنه بفرستیم و مطمئن هستیم که پیروزیم و از هم اکنون من این پیروزی را به شما و خلق قهرمان ایران تبریک می‌گویم.»
انتهای پیام/ فراق
