در این مطلب می خواهیم نگاهی به پرونده «سهیلا دشتی»، پادوی دست چندم رجوی در خارج از کشور بیاندازیم که روزگار خود را با پاچه خواری و چاپلوسی در سیستم رجوی می گذراند.
این هرزه نویس فکر می کند که اگر حرفی بزند و یا مطلبی بنویسد جهان بر وفق مراد او خواهد گشت و برنده جایزه ادبی نوبل خواهد شد.
عریضه نویس دستگاه رجوی در اروپا تلاش می کند که با نوشتن برخی مطالب مُتعفِن و مزخرف دردی از دردهای بی درمان رجوی ملعون را حل کرده و گره گشای کارهای این عنصر خبیث خواهد شد، فارغ از اینکه دردهای لاعلاج رجوی را دیگر مزخرفات ایشان و امثال ایشان مداوا نکرده و نخواهد کرد، کار خیلی بیخ دارتر از این حرفهاست.
سهیلا دشتی که سابقا در سوئد زندگی می کرد و شاید هم اینک نیز در سوئد باشد مدعی است یک خبرنگار آزاد می باشد.
من نمی دانم این خبرنگارهای امروزی چرا خبرهایی که باید منتشر کنند را نشر نمی دهند و به جای آن به هذیان گویی روی آورده اند؟ مثلا دشتی چرا به جای کار خبرنگاری که پُز آن را می دهد، به کار بادمجان دور قاب چینی روی آورده؟ چون عملا همین کار را انجام می دهد و به تملق و چاپلوسی از نوع رجوی مشغول است.
آیا بهتر نیست که از دشتی این سوال ها شود:
– آیا در نظرگاه تو خانواده اهمیت دارد؟
– آیا خانواده در دیدگاه تو جای احترام دارد؟
– آیا اصولا چیزی به اسم پدر و مادر را شما به رسمیت می شناسید؟ و یا خواهر و برادر ؟
– اصلا خانواده در ذهن تو جایگاهی دارد که در رابطه با آن صحبت کنید؟
فکر کنم که دشتی از این سوالات جا خورده باشد زیرا تا آنجا که بنده خبر دارم او بعد از مهاجرت از ایران در طی سالیان، تمام اعضای خانواده خود را به سوئد منتقل کرده و همه را سر و سامان داده! یعنی که خانواده برای وی اهمیت دارد.
بنابراین اگر این گونه است چرا کسانی که در داخل اردوگاه های کار اجباری مسعود رجوی گرفتار هستند برای وی اهمیتی ندارند؟
به راستی چه پاسخی دارد به این سوال منطقی که چرا افرادی که در زندان رجوی گرفتار هستند نباید بتوانند با عزیزان و خانواده هایشان دیدار و گفتگو داشته باشند؟ نکند او هم به خانواده های دیگر به جز خانواده خودش بد بین است؟
آیا دشتی تا کنون این سوال را به عنوان یک خبرنگار آزاد از مریم رجوی کرده که چرا مانع دیدار افراد در اسارت خانواده هایشان می شود؟
سوال مقدم تر، آیا خود دشتی این حس را دارد که ظلمی در حال انجام است و باید کاری کرد؟
اگر پاسخی ندارد، البته پاسخ منطقی، لطفا بساط خبرنگار بازیش را جمع کرده و به نزد نوه های خویش برود تا نوه هایش بعد از مرگ برایش دل تنگ شوند.
یادم آمد که اصلا دشتی ازدواج نکرده که نوه داشته باشد. البته او می تواند همان بچه های داداش و خواهرانش را به جای نوه های خود نوازش دهد تا حداقل ثوابی برده باشد.
بالاخره سنی از وی گذشته و نباید که به جای واقع بینی به جفنگیات رجوی بپردازد و با پاچه ورمالیدگی خاص روزگار سپری نماید، برای خانمی به سن و سال او خیلی عیب است.
عرایض بنده قطعا که یک نهیب بود و نه چیز دیگر، خواستم که به خود آید و این آخر عمری کار مثبتی انجام داده باشد.
نگارش از: سعید محمدپور
انتهای پیام
خبرنگار؟؟
دقیقا میشه بفرمایند خبرنگار کدوم خبرگزاری معتبر؟لابد سایت های دست چندم سازمانی که صحبت هم در اون گناه کبیره ست چه برسه به سوال پرسی و خبر گزاری!!!!