هر ساله با مسخره بازاری به اسم «نشست های شورای ملی مقاومت» مواجه می شویم که به سرکردگی مریم رجوی تشکیل می گردد.
قدیم ها قبل از اینکه حکومت صدام حسین متلاشی گردد، اداره کننده این نوع نشست ها شخص مسعود رجوی بود. این نشست ها در بغداد و در سالنی به نام تالار بهارستان برگزار می گردید، ولی بعد از اینکه صدام حسین توسط نیروهای ائتلاف به رهبری آمریکا سرنگون شد (در سال ۲۰۰۲)، دیگر این نشست هایی که به رهبریت مسعود رجوی تشکیل می شد تمام و به تاریخ پیوست.
البته مریم رجوی همسر چهارم و یا پنجم مسعود رجوی که به هم پیاله و هم پیمان مسعود معروف شده بود در صحنه باقی بود و این جلسات و شعبده بازی های مسخره را در نبود وی اداره می نمود. البته بعد از غیبت رجوی تعدادی از سرسپردگان و وطن فروشان عضو در این شورای کذایی به درک واصل شدند و همچون سرکرده شان مسعود رجوی، آرزوی حاکمیت در ایران را با خود به گور بردند، کسانی همچون شکراله پاکنژاد، مرضیه، عماد رام، آندرانیک، منوچهر سخایی، عالیوندی، منصور قدرخواه، محمدسیدی کاشانی، کاظم رجوی، محمد حسین نقدی، صمد ساجدیان، حسین شهیدزاده (کاک حسام)، بتول رجایی، زهرا مهرصفت، ابراهیم ذاکری، محمدعلی جابرزاده، گیتی گیوه‌چینیان، زهرا رجبی، حسین ابریشمچی و زهره قائمی، مرجان و معصومه جوشقانی!
این افراد کسانی بودند که در رکاب مسعود رجوی به مزدوری و وطن فروشی مشغول و دست به دامن آمریکا و ایادی آمریکا در منطقه یعنی شیوخ عرب به رهبریت عربستان مرتجع دست یازدند تا بلکه روزی روزگاری مقام هایی در دوران انتقال شان به دست بیاورند.
هر ساله مریم رجوی به همراه بازماندگان و فسیل های به جا مانده از دوران های پارینه سنگی، مجالس حسرت بدلی بر پا می کنند که چرا تا کنون حاکمیت کشوری مثل ایران را نتوانسته اند به عهده بگیرند. در این راستا شربت های حسرت به دلی نوش جان کرده و برای سال بعد قسم می خورند. البته سال بعد به این لیستی که برایتان برشمردم اضافه شده و حتما که یک روزی هم اسم مسعود رجوی و مریم رجوی هم به آن اضافه خواهد شد و تکمیل خواهد گردید.
البته برای هیچ کس پوشیده نیست که افراد این شورا را رجوی چگونه شکم سیر می کند تا سر به هوا نشوند. برخی با قیمت های ماهانه ای که برایشان پرداخت می گردد راضی نمی شوند؛ رقمی بالای ده هزار دلار آمریکا و شورش و اعتراض می کنند و در نهایت هم متواری می گردند. طبق سناریوی همیشگی رجوی بلافاصله آنان را مامور ایران می نامد و دیگر نمی شود در تجلیل از مقام آن بزرگواران سخنی به میان آورد.
جمله ای از امام حسین(ع) همیشه در این گونه مواقع به ذهنم می آید که خطاب به «عمر بن سعد» در صحرای کربلا فرمودند که: « به خدا سوگند که از گندم ری نخواهی خورد.»
وقتی افراد مفت خوری که علیه ظلم رجوی شورش نمی کنند و اعتراض نمی کنند که چرا فرزندان این آب و خاک را به گروگان گرفته و اجازه دیدار آنان با پدر و مادرانشان را نمی دهد، باید به جهنم بروند که لایق هیچ احترام و هیچ ارزش انسانی نیستند.
یادداشت از: سعید محمدپور
عضو جدا شده از فرقه رجوی
انتهای پیام / فراق
