هر ساله ۱۲ تیرماه به یاد شهدای هواپیمای مسافربری ایران ایر می افتیم که یادآوری آن همچنان تاثر انگیز توام با نفرت است. تاثر از این منظر که بلاخره حادثه ای بود که جان خیلی ها را گرفت و نفرت از اینکه کسانی این اتفاق را بوجود آوردند که دشمنان دیرینه این مرز و بوم بودند و هستند.
بله، حادثه مورد هدف قرار دادن هواپیمای مسافربری ایران ایر بر بالای خلیج فارس توسط موشک های آمریکایی که از یک ناو نیروی دریایی متجاوز آمریکایی شلیک گشت.
جهت یاد آوری دوستان عرض کنم؛ پرواز مسافربری شماره ۶۵۵ شرکت هواپیمایی ایران ایر با شناسه «IR655» از تهران به مقصد دوبی در تاریخ ۱۲ تیر ۱۳۶۷ (۳ ژوئیه ۱۹۸۸ میلادی) پس از توقف بین راهی در بندرعباس به سمت دوبی در حرکت بود که با شلیک دو موشک استاندارد از ناو «یو. اس. اس. وینسنس» متعلق به نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا در ارتفاع ۱۲ هزار پایی بر فراز خلیج فارس سرنگون شد و تمامی ۲۹۶ سرنشین آن که شامل ۴۶ مسافر غیر ایرانی و ۶۶ کودک (زیر ۱۳ سال) بودند ، جان باختند. جنایتی که هنوز که هنوز است فراموش نشده و شوک بر آمده از آن همچنان بر پیکر زخمی مردم ایران جاری و ساریست.
در زمانه ای که می بینیم از جسم زخمی این کشور و این مردم خون می چکد، کسانی پیدا می شوند که بر روی این زخم ها نمک پاشیده و خود تبدیل به عناصر پیش برنده این مدل جنایت ها می گردند. فرقه منحوس رجوی که بعد از گذشت این همه سال، هنوز نخواسته آمریکا را در این خصوص محکوم کرده و در کنار مردم داغداری بایستد که یادآوری کشته هایشان، درد های درمان نشده شان را تسکین نمی دهد، بلکه آن دردها را تازه کرده و سینه هایشان همچنان با آه و فغان پر است.
در چنین ایامی که در ماتم این شهدا که به معنای دقیق کلمه مظلومانه شهید شدند به سوگ آنان نشسته ایم، با مردم عزیزمان تجدید عهد و پیمان می کنیم که نه تنها آن جنایت آمریکا ضد بشر را فراموش نخواهیم نمود بلکه با هر آن کسی که دست در دست خون مردم ایران دارد هرگز و به هیچ قیمت سر مدارا نخواهیم داشت.
یادداشت از: بخشعلی علیزاده
انتهای پیام / فراق
