جام زهر جداشده ها برای سران فرقه رجوی / کجای دنیا حق ملاقات به پدر و مادر پیری نمی دهند؟

اینکه جام زهر جداشدگان در آلبانی که سران مجاهدین ناگزیر سرکشیدند، هر روز در بدنه فرسوده فرقه رجوی در آلبانی  بیشتر عمل کرده و عمق پیدا می کند بر کسی پوشیده نیست.

بحران ریزش نیروئی در آلبانی بسیار جدی تر از آن است که فرقه بتواند آن را پنهان کند.
جامعه جداشدگان در آلبانی شکل گرفته و مریم نیز هربار جیغ سر می دهد، که: «نباید آنها در آلبانی بمانند، این غده ی سرطانی را باید کند و از آلبانی دور کرد.»
علی رغم تلاش های سران فرقه ی زبون رجوی ، برخی اصحاب رسانه با تلاش های پیگیر موفق به تهیه گزارشاتی از اردوگاه مانز می شوند ، در آخرین نمونه گزارشگر بی بی سی موفق به پرده برداری از بخشی روابط پنهان درون تشکیلات شده و در گزارش خود به محورهای زیر اشاره کرده است :

-افراد در اردوگاه مانز تحت شستشوی مستمر مغزی قرار دارند.

-اعضای فرقه رجوی از حق انتخاب آزادانه محروم هستند.

-اعضای فرقه به اینترنت آزاد دسترسی ندارند.

-حدود ۴۰۰  نفر در آلبانی موفق به فرار یا جدائی از فرقه رجوی شدند.

-فرقه اجازه ملاقات به خانواده ها برای دیدار با عزیزانشان را نمی دهد
چرا سران فرقه این قدر از افشای حقایق وحشت دارند؟
کجای گزارش این خبرگزاری کذب است؟ کدامیک از این محورهای اشاره شده در گزارش بی بی سی غیر واقعی است؟
چرا باید این چماق «اسیر جنگی» هر بار که عضوی از این اسیران نگون بخت از شما جدا می شود، به ابزاری برای حقارت آنان در دستان شما تبدیل شود؟
مگر همین اسیران نبودند که التماسشان کرده و با فریب آزادی زودرس و هزار وعده ی دیگر آنان را از اردوگاه های اسرای عراقی ربوده و به اشرف بردید؟ سنگین ترین کارها و سخت ترین و خطرناک ترین کارهای فیزیکی و پر ریسک در سازمان بر دوش همین عزیزان بود، حال که آنان انتخاب کردند که از شما جدا شوند ، از آزاد کردن آنان صحبت می کنید.

 کدام آزاد کردن، این که اسارت مطلق است. ای کاش در همان اردوگاه عراقی ها می ماندند، اما به اسارت ابدالدهر شما در نمی آمدند.
کجا شما در عراق اجازه ملاقات به خانواده ها می دادید؟ یک دوره بسیار کوتاه این کار را کردید تا از خانواده ها به نفع خود بهره برداری کنید، وقتی دیدید که خانواده ها فقط دنبال آزادی فرزندان خود هستند و برای شما مزدوری نمی کنند، آن راه را هم بسته و فحش و ناسزا و سنگ و کلوخ و تراشه های آهنی نثارشان کردید در مناسبات گفتید آنها خانواده شما نیستند.
وحشت بی حد و حصر شما از جداشدگان و خانواده ها دیگر زبانزد عام و خاص شده است، شما رسوای هر دو جهان شده اید، از کدام حقوق بشر و آزادی صحبت می کنید؟
امروز در آلبانی وقیحانه دنبال به اسارت برگرداندن جداشدگان هستید.
یک روز از جداشدگان در رستوران فیلم می گیرید. یک روز مستمری جداشدگان را که از کمیساریا می گیرید قطع می کنید.
یک روز خانواده هائی را که با قبول زحمت و هزینه زیاد به آلبانی سفر می کنند را به باد کتک می گیرید. شما همه را آماج هر آنچه شایسته انسان نیست، می کنید.
کجای دنیا حق ملاقات به پدر و مادر پیری نمی دهند که دهها سال است فرزندان خود را ندیدند.
چرا همه ی اسرای اردوگاه مانز را از دید رسانه ها پنهان می کنید؟ نوکری بدبخت ترین و جنایت کارترین ، جنایتکاران را دنیا را می کنید که به هموطنان خود خیانت کنید؟ هموطنان خود را با حملات فیزیکی خشن مورد حمله و هجوم قرار می دهید تا چند صباحی بیشتر نوکری بیگانگان را بکنید. وای بر شما و عقوبت سختی که در انتظارتان است.

یادداشت از: فرید

انتهای پیام / انجمن نجات مرکز آذربایجان شرقی