فرمان رجوی برای جنگ نظامی و روانی علیه خانواده ها

قسمت سوم

فریبکاری رجوی ها علیه خانواده ها
فریب سوم – خانواده ها ماموریت دارند تا زمینه ساز کشتار اعضا بشوند
به گفته جدا شدگان ، بعد از آمدن خانواده ها به پشت درب اشرف برای انجام ملاقات ، به دستور رجوی ها تمامی اعضای می بایست دوره های آموزش پرتاب قلاب سنگ ، سنگ انداختن با تیر و کمان و نحوه کار با فلاخن های برقی که جهت پرتاب ده ها سنگ به صورت هم زمان به سمت خانواده ها طراحی شده بود را می گذراندند و توانایی کامل استفاده از این ابزارها را علیه خانواده ها کسب می نمودند !! به دستور فرماندهان فرقه ، فلاخن های برقی را در پشت آیفا سوار کرده بودند تا با تحرک بالا علیه خانواده ها مورد استفاده قرار گیرد . همچنین برای رساندن سنگ مکفی به مواضع مختلف ، تعدادی موتور در نظر گرفتند تا در کنار سیاج های دور تا دور قرارگاه گشت زده و با سنگ هایی که در خورجین های خود حمل می‌کردند نفرات را تغذیه کنند .
تصاویر زیادی از بکارگیری این ابزار بر علیه خانواده ها توسط اعضای فرقه ، نوع سنگ ها و میله گردهای بکار گرفته شده ، خانواده هایی که بر اثر این اقدامات مجروح شده اند و وسایلی که در نتیجه سنگ پرانی های نفرات فرقه تخریب گردیدند وجود دارد که برخی از آنها را در اینجا ملاحظه می نمایید .
نمونه هایی از بکارگیری قلاب سنگ و تیر و کمان علیه خانواده ها توسط اعضای فرقه

رجوی ها به پرتاب سنگ به سمت خانواده ها قانع نبوده و دستور دادند تا میله گردها را بصورت تیز برش زده و بجای سنگ از میله گرد تیز برای پرتاب به سمت خانواده ها استفاده شود .
نمونه هایی از سنگ ها و میله گردهای نوک تیزی که به سمت خانواده ها پرتاب می کردند

نمونه هایی از تخریب بنگال و حتی خرد شدن شیشه چراغ خودروهای عراقی بر اثر پرتاب سنگ توسط اعضای فرقه به سوی خانواده ها

تعدادی از خانواده هایی که بر اثر پرتاب سنگ از سوی اعضای فرقه مجروح شدند :
آقای شعبان شعبان پور برادر اسیر فرقه رجوی حسن شعبان پور که بر اثر سنگ پرانی نفرات فرقه از ناحیه چشم و پا دچار جراحت شدید شدند

آقای حسن ثابت رستمی برادر اسیر فرقه رجوی مهدی ثابت رستمی که بر اثر پرتاب سنگ از سوی نفرات فرقه از ناحیه پا مجروح شد

تصویر زیر سمت چپ متعلق به آقای جعفرحسن زاده است که به امید ملاقات به عراق رفت اما با پرتاب سنگ سرش را شکستند .
تصویر سمت راست نیز متعلق به خانم اربابی مادر اسیر فرقه رجوی خسرو بلوچ اربابی است که از سیسان و بلوچستان به امید دیدار به اشرف رفت اما وقتی به دستور فرماندهان فرقه ، به سمت خانواده ها سنگ پرتاب کردند ، وی از ناحیه پا مجروح شد .

فرمان رجوی برای جنگ نظامی و روانی علیه خانواده ها

قسمت پایانی

چه کسانی با بلندگو اعضا را تحت فشار قرار می دادند ؟
فریب چهارم – خانواده ها با استفاده از بلندگو اقدام به جنگ روانی علیه اعضا نمودند
در این رابطه پاسخ به دو سوال ضروری می نماید . اول اینکه چرا خانواده ها مجبور به استفاده از بلندگو شدند ؟ و سوال بعد اینکه چه کسانی با بلندگو اعضا را تحت فشار قرار داده و اعصاب آنها را خراب می کردند ؟
چرا خانواده ها مجبور به استفاده از بلندگو شدند ؟
همانطور که در محورهای قبلی توضیح داده شد فرماندهان فرقه به دستور رجوی مانع از انجام ملاقات خانواده ها با فرزندان شان شدند . وقتی خانواده ها بعد از هفته ها انتظار مطمئن شدند فرماندهان فرقه ضمن توهین به آنها اجازه ملاقات نداده و مانع از آن می شوند که فرزندان شان به کنار سیاج بیایند تا همدیگر را ببینند ، ناچار شدند برای رساندن صدای خود به فرزندان شان از بلندگو استفاده کنند . آن هم در ساعاتی مشخص و محدود تا مزاحم خواب و استراحت فرزندان خود نشوند . از این بلندگو ها صحبت خانواده ها پخش می‌شد که از فرزندان خود درخواست ملاقات داشتند .
چه کسانی با بلندگو اعضا را تحت فشار قرار داده و اعصاب آنها را خراب می کردند؟
رجوی ها که از شنیدن سخنان خانواده ها توسط اعضا بسیار وحشت داشت ، برای ممانعت از این موضوع ، دستور داد تا بلندگوهای فراوانی در نقاط مختلف قرارگاه نصب کردند . از این بلندگوها مستمرا ترانه ، سرود و شعارهای از قبل ضبط شده و توهین آمیز بر علیه خانواده ها همچون «مزدور چند گرفتی» ، « خانواده ساندیسی» ، «ننگ ننگ ما فامیل الدنگ ما» پخش می شد .
به گفته جداشدگانی که بعد از آمدن خانواده ها از فرقه رجوی فرار کرده اند ، آنچه که موجب آزار اعضا می‌شد صدای مستمر این بلندگوها ، و صدای آژیر و و سوتی بود که مستمرا از سوی فرقه رجوی پخش می شد و نه صحبت های احساسی ، عاطفی و امید بخش خانواده ها
آقای رستم آلبوغبیش در خاطرات خود در مورد بلندگو ها می گوید :
«فرقه رجوی درلجن پراکنی علیه خانواده ها در رسانه های خبری خود عنوان می کردند که ”مزدوران ایران تحت عنوان خانواده های اعضا با گذاشتن بیش از ۳۲۰ بلندگو در اطراف اشرف جنگ روانی را علیه فرقه راه انداخته اند “!! که کلا در این زمینه دروغ می گفتند .
اولا سران فرقه اوایل ، حضور خانواده ها را از ما مخفی می کردند . بعد به ما القاء کردند که ایران نفرات خودش را تحت عنوان خانواده برای دستگیری و بردن ما به ایران جلوی درب کمپ جمع کرده!
وقتی هم که خانواده ها برای رساندن صدای امیدبخش خود به ما ، بلندگو گذاشتند ، سران فرقه بلافاصله علاوه بر گذاشتن بلندگو در مواضع نگهبانی نزدیک سیاج ، در محوطه محل استقرار هر مقر هم به تعداد زیاد بلندگو گذاشتند که از صبح تا شب بطور لحظه مره ترانه های فرقه را پخش می‌کردند حتی بعضا شب ها موقع خواب هم بلندگوها را روشن می کردند .
بنا به دستور مسئولین فرقه از بلندگوهای کنار سیاج صدای سوت وحشتناکی پخش می شد که بعدها من شنیدم چنین صدایی می تواند روی جسم افراد عواقب خطرناکی داشته باشد.
همه این اقدامات بخاطر این بود که روابط عاطفی قطع شده بین خانواده و فرزند اسیرش وصل نشود ، بنابراین این صدای بلندگوهای فرقه بود که اعصاب اعضا را خراب کرده بود نه صدای دلنشین خانواده ها .
بعضا نفرات در نشست های مقر عنوان می کردند ما از صدای بلندگوهای خودمان بخصوص وقتی به نگهبانی می رویم اذیت می شویم . بطوریکه وقتی در تلویزیون فرقه عنوان می شد که : دشمن با کارگذاشتن ۳۲۰ بلندگو جنگ روانی علیه ما راه انداخته ” به نوعی مورد تمسخر نفرات قرار می‌گرفت!
بنابراین جار و جنجال دروغین سران فرقه در مورد صدای بلندگوهای خانواده ها فقط برای این بود که شاید با فریب دادن نهادهای بین المللی و حقوق بشری آنها را متقاعد کنند برای دورکردن خانواده ها از اطراف کمپ اشرف به دولت عراق فشار وارد کنند. پس هدف رجوی دور کردن خانواده ها بود »
بر اساس مشاهدات خانواده ها در پشت درب اشرف و تصاویر موجود ، همانطور که در خاطرات آقای آلبوغبیش نیز ذکر شده است ، فرماندهان فرقه برای ممانعت از شنیده شدن صدای خانواده ها اقدام به نصب تعداد زیادی بلند گو در نقاط مختلف قرارگاه نمودند . آنها چهار مجموعه که هر مجموعه شامل حداقل ۱۲ بلندگو بود را در کنار درب ورود اصلی قرارگاه که به درب اسد معروف بود نصب کرده بودند . مجموع های مشابهی نیز در اضلاع مختلف قرارگاه نصب شد . به محض اینکه خانواده ها شروع به صحبت می کردند ، این بلندگوها روشن شده و از آنها شعارهای توهین آمیز پخش می شد تا صدای خانواده ها به گوش فرزندان شان نرسد .
نکته قابل توجه این بود که تعداد زیادی از این بلندگوها به سمت داخل قرارگاه بود تا صدای خانواده ها را مختل کند . در داخل مقرها نیز تعداد بلندگو ها را افزایش دادند و به محض اینکه خانواده ها فرزندان شان را صدا می زدند این بلندگوها توسط نفر فرهنگی مقر روشن می شد تا با پخش سرودها و آهنگ های فرقه مانع از رسیدن صدای خانواده ها به فرزندان شان بشوند .
علاوه بر بلندگو های یاد شده ، فرماندهان فرقه چند دستگاه پخش آژیر و سوت را در نزدیک محل هایی که احتمال می دادند خانواده ها از آنجا ممکن است فرزندان خود را صدا بزنند ، نصب نمودند و صدای آنها را توسط تعداد زیادی بلندگو پخش می کردند . این صداها که بسیار بلند و وحشتناک بودند موجب سر درد می شدند و بسیاری از خانواده ها و بی شک اعضا بدلیل این صداها دچار بیماری سر درد شده بودند . به دستور فرماندهان فرقه این دستگاه ها را استتار کرده بودند تا نفرات سازمان ملل هم آنها را نبینند .

نمونه ای دستگاه پخش آژیر و سوت

 تعدادی از بلندگوهای بکار گرفته شده توسط فرقه برای ممانعت از رسیدن صدای خانواده ها به فرزندان شان