از قدیم نیاکانمان چه خوب گفته اند «مال بد بیخ ریش صاحبش» یا فلان کار «تف سربالا» شد.
مصداق دقیق این مثل ها اخراج جان بولتون از کاخ سفید می باشد. بولتونی که با هزار امید و آرزو با دلارهای فرقۀ رجوی پرورده شد و سالها در خیمه شب بازیهای این فرقه تمرین وعده و وعید حمله به ایران و بمباران ایران و جشن سرنگونی همین سال در میدان آزادی تهران کرد و باد بردن مریم به واشنگتن یا نیویورک و از همانجا مستقیما به تهران (حتما از آسمان آلبانی و با عبور از روی دوش قهرمانانش!) به غبغب انداخت تا روزی با هر ترفندی شده خودش را به کاخ سفید برساند و آرزوهای روزی دهنده اش را که نتوانسته بود بر دوشش او را به نیویورک و واشنگتن ببرد در آنجا به ترامپ حقنه کند؛ اما هنوز سالش نشده دید که خودش و خانش چه حساب غلطی روی ترامپ و کاخ سفیدش بازکرده بودند و باید جوجه های واشنگتن را از همان اول می شمردند تا به آخر پاییز ریزش امیدهای مریم قجر نماند؛ چرا که حتی شخصیتی مثل ترامپ هم تاب تحمل یکه تازی های دیکته شده و دست دوم بولتون در تلاشش برای تحمل وپیش بردن تز حمله به ایران و جنگ افروزی هایش را نداشت یعنی همان تز جرقه و جنگ تابلوهای رجوی در اشرف که بعد از بستن راهش توسط حتی اربابش صدام حسین همیشه برایمان تابلو سیاه می کرد.
سرانجام حوصلۀ ترامپ از این بلندگوی مریم قجر در کاخ سفید سرآمد و تصمیم به خاموش کردن این صدای قلوس و وزوز مگس مزاحم در فضای نشست های اعضای دولتش گرفت و بولتون لمپنیست را از کاخ سفید با تیپا بیرون انداخت که یک راست برگرد به همان قلعۀ سیاه مریم قجر در آلبانی و این وزوزها و قلوس بازیها را آنجا بکن که جایش همانجا است که سال ها در انواع شوها و شعبده بازیهایش تمرینش کرده ای، همانجا که دست بسته جلوی روزی ده خود می ایستادی و چه قول ها و تعهدها برای «جنگ صدبرابر» و «جنگ در چند جبهه» و تحقق سال سین تا بهمن ۹۷ گذشته که نمی دادی و عربده اش را نمی کشیدی؟پس مال بد بیخ ریش صاحبش یا درست تر صاحبه اش!
پیتر بیکر در روزنامۀ آمریکایی نیویورک تایمز نوشت: «جدایی جان بولتون دقیقا در زمانی اتفاق افتاد که آقای ترامپ برای دیدار و گفتگو با رهبران کشورهایی تمایل نشان می‌دهد که از نظر تندروهای دست راستی چون جان بولتون دشمنان قسم خورده آمریکا هستند و به هیچ وجه قابل اطمینان نیستند؛ مشخصا کره‌شمالی و ایران».
در این میان رند پال، سناتور جمهوری‌خواه که اخیرا گزارش شد با محمدجواد ظریف هم دیدار داشته و بارها خواستار اخراج جان بولتون شده بود و او را «وزیر جنگ» خوانده بود بدون مخفی کردن خوشحالی خود از اخراج آقای بولتون گفت.
رند پال پیش‌تر به رسانه‌های آمریکایی گفته بود حتی به عنوان یک جمهوری‌خواه هر اظهار نظری که از جان بولتون می‌شنود «به طور اتوماتیک به آن نه» می‌گوید.
او به فاکس نیوز هم گفت: «به نظر من با خروج بولتون از کاخ سفید بخش بزرگی از سایه جنگ از سر دنیا کنار رفت… دیدگاه ساده لوحانه او این بود که ما باید همه جا با تغییر رژیم‌ها دولت‌هایی که از نظر ما دموکراتیک هستند سر کار بیاوریم».
از این رو باید منتظر باشیم که باز هم همین روزها از جمله در همین ماه مهر که ماه «پالان» رجوی است و مشخصا در جشن های روز ۳۰ مهر سالگرد اعطای نشان «ریاست جمهوری» ابدی و فعلا بیست و چهار سالۀ در انتظار ، جناب بولتون در به در و بی پول و از کار بیکار شده را به تیرانا و از آنجا به پای تخت بلقیس مریم برگردانند تا اقلا ضمن سیر و سیاحت و «برنامۀ روحیه و رفاه» به دنبال سرخوردگی و افسردگی ناشی از تیپای محکم ترامپ، ماهها حقوق اضافه کاریهایش و اضافه حرفهایش در کاخ سفید را از دست شخص مریم قجر که همچون خود او مدتها است از فرانسه رانده شده در قلعۀ آلبانی دریافت کند و در مقابل آن دوباره به وراجی ها و شعر و شعارهای کهنه و گذشتۀ صدبار غلط از آب درآمده اش ادامه دهد.
حال ببینیم این بار چه خواهد گفت و برای چه مدت سال «سین» فرقۀ رجوی را تمدید خواهد کرد؟
نوشته: قربانعلی حسین نژاد
انتهای پیام
