زندان ابوغریب که درعراق به «سجن ابوغریب» شناخته می شود در۳۲ کیلومتری غرب بغداد قرار دارد. این زندان ابتدا به خاطر جنایات صدام و رژیم بعث عراق در شکنجه و اعدام مخالفان و به خصوص شیعیان به شهرت بین المللی رسید.
درسال ۲۰۰۴ میلادی و پس از اشغال عراق توسط آمریکا به محل شکنجه و آزار زندانیان عراقی توسط نظامیان آمریکایی تبدیل شد.
این زندان که یکی از بدنام ترین زندان های دنیا بود، توسط مسعود رجوی برای ایجاد وحشت در میان اعضای منتقد و خواهان جدایی و شکنجه های جسمی و روحی روانی اعضای جداشده مورد استفاده قرار گرفت.
با شروع نشست های موسوم به طعمه که رجوی به طور علنی شمشیر را از رو برای اعضای ناراضی بست برای اولین بار نام این زندان در تشکیلات فرقه برسر زبان ها افتاد.
در جریان همین نشست ها بود که رجوی ماسک آزادی خواهی و پز دمکراسی نمایی را از چهره برداشت و اعضای معترضی که خواهان جدایی بودند را با حربه زندان ابوغریب مجبور به عقب نشینی و ماندن بالاجبار در تشکیلات نمود.
وی خیلی واضح گفت اعضایی که بر تصمیم خود برای جدایی مصر باشند بعداز تحمل پنج سال اسارت در زندان های سازمان به زندان مخوف ابوغریب تبعید خواهند شد.
رجوی برای اینکه برای اعضای ناراضی روشن کند که با آنها شوخی ندارد وشرایط وحشتناک زندان را به رخ آنها بکشد یکی از نفراتی که توسط سازمان برای مدتی به زندان ابوغریب تبعید شده بود را به پشت میکروفن آورد تا به زبان خودش درمورد شرایط زندان ابوغریب درجمع هزاران نفر صحبت کند.
داستان هایی که این فرد از شیوه های شکنجه درزندان ابوغریب تعریف می کرد باعث شد مو بر اندام تمامی اعضای شرکت کننده درنشست سیخ شود و ترس به همراه تشنج همه را فرا گرفت. رجوی درضمن صحبت های این عضو زندانی بازگشتی گفت: آره فکر کردید درزندان ابوغریب به زبان و شیوه ما با شما صحبت می کنند؟ شیوه های زندانبانان را برایتان توضیح داد حال انتخاب با خودتان است. بعد از آن نشست خیلی از اعضای ناراضی که قصد جدایی داشتند به ماندن مجبور شدند و منتظر شرایطی ماندند که شاید از این ستون به آن ستون فرجی حاصل شود.
این ماهیت واقعی رهبری است که ادعای آزادی خواهی و دمکراسی برای مردم ایران را با استفاده از منابع مالی جناح های جنگ طلب امریکایی وشیوخ جانی و آدمکش تبلیغ می کند.
فردی که با اعضای خودش و در بستر تشکیلاتی اش چنین برخورد و رفتاری دارد آیا می تواند سر سوزنی به آزادی معتقد باشد؟
بعد از سرنگونی صدام تعداد زیادی از اعضای ناراضی که به زندان ابوغریب توسط رجوی تبعید شده بودند داستان سالیان رنج و شکنجه، آزار واذیت خود را بازگو کرده اند.
نشستن پای صحبت این اعضا می تواند ما را با ماهیت و خلق وخوی درنده رجوی بیشتر آشنا کند.
زندان ابوغریب بی شک یکی از صفحات سیاه کارنامه رجوی درخاک عراق است.
نوشته علی اکرامی
انتهای پیام / انجمن نجات خوزستان
