مثلث خیانت کمیساریای عالی سازمان ملل در امور پناهندگان، دولت آلبانی و فرقه رجوی علیه جدا شده ها، کتابی است که آن را باید به رشته تحریر درآورد.
در ابتدای ورود فرقه رجوی به آلبانی بر اساس چندین کنوانسیون و رد و بدل شدن امضا های متعدد قرار بر این شد تا هر وقت که نفرات جدا شده فرقه در آلبانی باشند مقرری ماهیانه آنها را فرقه بپردازد نگو که آینده را پیش بینی می کرد چون می دانست اگر قرار بر این باشد کمیساریا مستمری ماهیانه را پرداخت کند دیگر در تشکیلات رجوی سنگ روی سنگ بند نمی شود.
تا مدت زمانی مستمری توسط فرقه داده می شد اما هر چند وقت از رقم آن کمتر می شد یا در قبال دادن اطلاعات یا چاپلوسی و آدم فروشی پول کم و زیاد می شد.
این پروسه مدت ها طول کشید و نفرات مجبور به ترک آلبانی شدند تا شاید دیگر این فشار ها نباشد. این خود هدف فرقه بود که با فشار بر افراد آنها را مجبور به ترک آلبانی کند.
این پروسه دعواهای بسیاری داشت تا اینکه خود کمیساریا مجبور به ورود دوباره به موضوع شد. شکایات زیادی از فرقه می گردید و کمیساریا خواهان درگیر شدن با افراد نبود. طبق توافق یک ساله کمیساریا این مستمری را پرداخت کرد و این باعث ترس فرقه شده بود چون افراد زیادی جداشده و خواهان جدایی بودند.
اینجا بود که فرقه دست به دامن لابی های خود و دولت آلبانی شد و با رشوه های کلان فرقه برای دولت مردان آلبانیایی، کمیساریا از این کشور فرار کرد.
سوال اینجاست که چطور قرارداد در ژنو انجام شده ولی دولت آلبانی همه کاره است؟ دولتی که چهار سال می باشد قول مجوز کار داده بعد از رفتن کمیساریا زیر همه حرف ها زده و می گوید که همه هزینه ها به عهده خودتان است.
متاسفانه مایحتاجی که همه ما به آن نیاز داشتیم قطع شد و هیچ ارگانی مسولیت قبول نمی کند. در کشوری که حتی سگ هم پلاک دارد ولی ما همین پلاک و حقوق را نداریم. متاسفانه ما قربانی بی عدالتی در کشوری به اصطلاح آزاد شده ایم ولی امیدمان به انسان های آزاده ای است که با نوشتن طومار و نامه های خود صدای ما را به ارگان های بین المللی برسانند، امید به آن روز که عدالت جایگاه اصلی خود را پیدا کند.
هادی ثانی – تیرانا
انتهای پیام
