شنیدم که فرقه رجوی خبر درگذشت «علی اکبر کلاته» را که حدود ده روز پیش در سایت رسمی خود همراه با عکس و اطلاعیه منتشر کرده بود از روی سایت برداشته است.
راستش ابتدا باور نکردم و به خودم گفتم که این یکی دیگر درست نیست ولی از روی حس کنجکاوی رفتم به سایت فرقه و هر چه گشتم دیدم اصلا اسمی از «علی اکبر کلاته» نیست!
روی قسمت جستجو اسم او را تایپ کردم و در کمال تعجب دیدم هیچ اثری از آن اطلاعیه و عکس و خبر مربوطه نیست و رسما از روی سایت خودشان آن را برداشته اند.
برایم خیلی عجیب می آمد که سران فرقه دست به همچین کاری بزنند. ولی خب هر کاری از آنها بعید نیست و کسانی که از اصول خود به مرور زمان کوتاه می آیند و با آمریکا که روزگاری آن را «ببر کاغذی » می خواندند همراهی میک نند دیگر بقیه چیزها در زیر این می آید.
البته از حق که نگذریم در این چند روز، طوفانی از تهاجم جدا شدگان به سمت فرقه روانه شده بود تا فرقه اسم علی اکبر را به نام خود مصادره نکند. الان می بینیم که موفقیت بزرگی به دست آورده ایم و اجازه ندادیم که فرقه بر حسب معمول اسم، جان، مال و خون کشته شده ها را به نام خود ثبت کند. آنها این بار هم موفق نشدند و به جای بهانه آوردن و احساس فشار در مقابل افشاگری ها خبر را از روی سایت خود برداشتند که به نوع خود خیلی فضاحت بود.
اما دوستان باید همگی با هم به روح پر فتوح علی اکبر تبریک بگوییم که از چنگال فرقه رجوی خارجش کردیم، هر چند که جسمش در دست آنها اسیر است. موضوع مرگ علی اکبر کلاته آنقدر فرقه را در فشار قرار داد که در یک اقدام مفتضاحانه این خبر را برداشت و تاب و توان بیشتر از این را در خود ندیدند و این خاک بر سری را به جان خریدند.
اما تجربه این موضوع برای کسانیکه هنوز عمر خود را در مناسبات جهنمی فرقه در حال به هدر دادن هستند چیست ؟
پاسخ بسیار روشن است ، تا آنجائیکه به رهبران فرقه بر می گردد آنها از نیروها به عنوان اهرم هایی استفاده می کنند که برای اهداف کثیف خود سوء استفاده نمایند و وقتی تاریخ مصرف نیرو تمام شود یا او را می کشند و یا ناپدیدش می کنند و یا آنقدر در درمان بیماریش وقت کشی می کنند که النهایه طرف بمیرد .
داستان قتل های مشکوک که خیلی گفته شده است و هنوز فرقه نتوانسته در مورد افرادی که می میرند توضیح مبسوطی بدهد و هر بار به بهانه ای آنها را از سر به در کرده است .
موضوع علی اکبر هم مستثنی از بقیه کشته شده ها نیست ولی این یکی یک فضاحت سیاسی هم به دنبال خود داشت که هر چه بیشتر از آن فاصله بگیریم عمق فضاحت و بوی گند آن مشام ها را خواهد آزرد .
یادداشت از: بخشعلی علیزده
انتهای پیام
