ما فکر می کردیم که در درون فرقه رجوی همه یکسان هستند، از مواد غذایی تا بقیه امور ولی بعد از گذشت زمان دیدیم که همه حرفها دروغی بیش نبوده و فقط تظاهر به یکسان بودن می کردند.
در سال ۷۸ که برخی اعضا از خارج برگشتند، مهوش سپهری (نسرین) در نشستی گفت که برای این بچه ها ما از فرانسه شکلات می آوریم در صورتی که بقیه، سالی یکبار هم شکلات معمولی به چشم نمی دیدند، فقط آنچه در بازار عراق بود، آن هم چیزی که می آوردند درجه سه و چهار بود.
روزی از قضا طوفان آمد و یکی از کانکس ها را نابود کرد و ما دیدیم چه چیزهایی در آن وجود دارد. انواع شکلات ها که اعضا همه را بلند کردند چون فقط در دسترس فرماندهان بود. در همین تیرانا می روند در رستوران های گرانقیمت و شیرینی پزی های گرانقیمت در صورتی که اعضا کیک هایی می خوردند که ما به آن تخته جک می گفتیم.
اتاق کارهای هر یک از فرماندهان کولر و بخاری اختصاصی داشت در صورتی که برای حدود ۲۰۰ نفر فقط دو یخچال اختصاص داده بودند وقتی هم می گفتیم که مشکل داریم جواب این بود که پول نداریم.
بیاد می آورم یکی از اعضا گفت مقداری پول می خواهم آن هم از پول پوشاک کم کنید هزار آیه و قسم خوردند که نداریم و الان درگیر کهکشان هستیم آخرش هم به این شکل افراد را با جواب ندادن تحقیر می کردند.
در یک مورد زهرا مریخی گفت از مسئولین خود هر چه خواستید باید ظرف ۴۸ ساعت جواب بدهند اگر جواب ندادند به من بگوئید در دل گفتم دروغگوتر از تو در دنیا پیدا نمی شود، باور کنید در نشست بعدی با توپ پر وارد شد و همه چیز را انکار کرد.
این است الگوی جامعه بی طبقه توحیدی در درون فرقه رجوی که می خواهد در آیند بعد از سرنگونی در ایران ارائه دهد.
احمد خاکی
انتهای پیام / فراق
