تا جایی که به یاد دارم رجوی همیشه از کودکان برای عضو گیری و جذب استفاده کرده است. از دوران میلیشا که به اصطلاح دوران مبارزات چریکی بود تا زمانی که توپ و تانک داشتند و یا بعد از آن همیشه با مغزشویی و حیله گری کودکان را جذب خود کرده و از آنها به عنوان سرباز استفاده می کرد.
خاظراتی تلخ از این کودکان آدمی را به درد می آورد و همه پشیمانند از کاری که کرده اند اما خیلی ها راه برگشتی ندارند چون همه چیز را از دست داده اند و خیلی ها هم مجبورند ادامه بدهند. اما چرا کودکان، این امر خیلی واضح است کسانی که زندگی کرده باشند و سنی از آنها گذشته باشد مجاهدین را به خوبی می شناسند و کسانی که تحصیل کرده اند همچنان و به همین دلیل برای تحصیل کرده ها هیچ جایی وجود ندارد رجوی به کسانی نیاز دارد که فقط فدا کنند و گوش به فرمان باشند و در ضمن زنان هم جزو دسته هایی هستند که رجوی روی آنها تمرکز ویژه دارد.
اما برای این که کلام از دستمان نرود بهتر است اشاره کنم به کودکانی که به آنها ملیشیا یا کودکان مسئولین گفته می شد. کودکانی بیگناه که زندگیشان بازیچه رجوی شده بود و خوشبختانه اکثر آنها از فرقه جدا شده اند اما چرا سواستفاده چون این کودکان یا اعضای خانواده شان را از دست داده بودند یا بدون خانواده بزرگ شده بودند. کسانی که هیچ نوع عاطفه خانوادگی را متوجه نمی شوند و تنها چیزی که دیده اند سختی و فشار بود. رجوی در زمان جنگ چون به این کودکان نیاز داشت و اوضاع عراق داشت به هم می خورد. در سن های زیر هجده سال شروع به عضو گیری کرد و چه دختر و چه پسر آنها را به عراق اعزام کرد. واقعا ظلم بود، کسانی که از اسم خانواده متنفرند کودکان را با حربه انتقام جویی به سازمان کشاندند.
وای بر رجوی که از همان کودکی آنها را زیر فشار می برد به حدی که خیلی ها تعادل روحی خود را از دست داده و حالت نرمال نداشتند.
خیلی از آنها در سن کم میگرن های شدید یا معده درد هایی عجیب یا بیماری هایی که همه از فشار روحی و عصبی ناشی می شد گرفته بودند.
فرماندهان در عین جنایت می گفتند این لطف برادر و منتی است که بر سر شماست. دوران بعد از جنگ جنایت فراتر رفت و رجوی کودکانی را در سنین ۱۵- ۸ سال عضو گیری کرد. جالب اینجا بود بهانه این بار درس بود و تحصیل برای این کودکان، دلیلش هم کنترل سازمان های حقوق بشری بود ولی چه درسی، آنها در زندانی به نام پارسیان بودند.
همه این را می دانند که کودکان حساسیت های بیشتری نسبت به دیگران دارند اما برخورد ها با این کودکان هیچ فرقی با دیگران نمی کرد به عنوان مثال تفریح، حق حرف زدن ، استراحت و همان تحصیل برای کودکان مجاز نبود.
تحصیل هم در پنج کتاب خلاصه می شد . این دیدگاه ارتجاعی رجوی بود که فکر می کرد همه مثل خودش حیوانند و هر کس با دیگری حرف می زند دیدش جنسیتی است.
بارها که در قسمت آنها پست می دادم شب ها همه بلا استثنا کابوس می دیدند و در خواب داد می زدند و برایم درد آور بود که چرا کودکانی که باید در آرامش باشند اینگونه زندگی می کنند.
همه چیز بر آنها اجبار بود و از آنها برخورد های عصبی شدید سر می زد. هر کدام را به بهانه ای به آنجا کشانده بودند و انبوه جوانانی که در ترکیه عضو گیری شدند . خیلی از متنم ناقص است و طبیعی است چون نمی توانم به همه چیز اشاره کنم.
رها رضایی
عضو جدا شده از فرقه رجوی در آلبانی
انتهای پیام / فراق
